تارنمای آمریکایی واشنگتن فری بیکن نوشت: وزارت کشاورزی آمریکا با وجود مخالفت «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری این کشور به دنبال ترویج تجارت با ایران است.

این پایگاه اینترنتی در گزارشی با نوشتن اینکه ‘سازمان های دولتی آمریکا در دوران ریاست ترامپ در کاخ سفید، همچنان سیاست های دولت «باراک اوباما» رئیس جمهوری سابق را ادامه می دهند’، افزود: در گزارش این ماه (ژوییه) وزارت کشاورزی آمریکا، تلاش های دولت اوباما برای گشایش روابط تجاری با ایران پس از توافق هسته ای ای که تحریم های اصلی ایران را لغو کرد، ستوده شده است.
به نوشته تارنمای آمریکایی، این گزارش مغایر با سیاست کنونی کاخ سفید درباره ایران است که بر شدت سختگیری آن در باره روابط با ایران در دولت ترامپ افزوده شده است.
واشنگتن فری بیکن در ادامه گزارش خود با ذکر اینکه ‘برخی منابعی که این گزارش را بررسی کرده اند، آن را نشانه تشدید اقدامات خودسرانه سازمان های دولتی در دولت ترامپ، از جمله وزارت کشاورزی و حتی وزارت امور خارجه آمریکا علیه سیاست رسمی کاخ سفید در باره مجموعه ای از مسائل کلیدی ارزیابی کرده اند’، افزود: «مایکل روبین» مشاور سابق وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در این زمینه گفت ‘یکی از بخش های مهم وظیفه هربرت مک مستر مشاور امنیت ملی کاخ سفید ایجاد هماهنگی بین وزارتخانه های مختلف است، اما به نظر می رسد که وزارت کشاورزی آمریکا به دنبال پیگیری سیاست خارجی مستقلی است که نقش تعیین کننده در منافع ملی گسترده آمریکا دارد’.
در گزارش وزارت کشاورزی آمریکا که به دنبال تبلیغ برای تجارت با ایران در آینده زیر سایه توافق هسته ای است، چشم انداز «فرصت های احتمالی برای تولیدکنندگان آمریکایی در بلندمدت ترسیم شده است.
در این گزارش همچنین درباره توافق با ایران به عنوان فرصتی برای کمک به ارتباط این کشور با بازارهای بین المللی شامل بازار آمریکا برای فروش محصولاتی همچون پسته و خاویار تبلیغ شده است.
در گزارش وزارت کشارزی آمریکا آمده است: لغو ممنوعیت وارداتی محصولات کشاورزی ایران از جمله پسته و خاویار، گویای بازاری بزرگ برای باارزشترین محصولات صادراتی این کشور است. لغو برخی «تحریم های ثانویه» آمریکا، تحریم برخی اشخاص خارجی و شرکت هایی که به دنبال تجارت با ایران بودند، بویژه در بخش های مالی، بانکداری، بیمه و انرژی حائز اهمیت است.
این تغییر مهم امکان جذب سرمایه گذاری خارجی، واردات تجهیزات و به کارگیری فناوری های جدید را به ایران می دهد که همگی به تولید و مصرف کشاورزی در ایران مربوط می شود.
در گزارش وزارت کشاورزی آمریکا همچنین آمده است: یکی از تاثیرات احتمالی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) بر تولیدکنندگان آمریکایی در زمینه پسته است. با کاهش محدودیت های وارداتی از ایران، تولیدکنندگان آمریکایی احتمالا با رقبت جدیدی در بزرگترین تولید کننده پسته در جهان و دومین صادرکننده بزرگ مواجه خواهند شد. چند دهه تحریم و محدودیت های تجاری، ایران را از بازارهای بزرگ آمریکایی و اروپایی خارج کرده است اما گزارش های جدید نشان می دهد که واردات پسته از ایران می تواند افزایش یابد.

بزرگمهر دادگر -مدیرعامل شرکت دوشه آمل(هراز)- در رابطه با وضعیت صنایع لبنی و توان رقابت خارجی آن می گوید که در کیفیت و تنوع به سطوح مناسبی رسیده ایم؛ اما به علت تکنولوژی نامناسب، بهای بالا و نوسانات قیمت در مواد اولیه و عدم فرایند محور بودن همچنان بهای تمام شده بالا، سبد محصولات لبنی توان رقابت با محصولات مشابه خارجی را ندارد.

به گزارش اگروفودنیوز -در ادامه گفت و گوی خبرنگار اقتصادی ایلنا با این پیشکسوت صنایع لبنی کشور را می خوانید:

با توجه به اینکه اقتصاد کشور همچنان در رکود است، گرایش و روند اقتصادی در سالی که گذشت را چگونه ارزیابی می کنید؟

علی رغم اینکه همچنان اقتصاد کشور دچار رکود است منتها در سالی که گذشت گرایش و روند اقتصاد به سوی بهبود بوده است. هم اکنون ثبات اقتصادی برقرار گردیده، تورم کاهش پیدا کرده، رونق نسبی در برخی از صنایع ایجاد شده، و رشد اقتصادی هم مثبت گردیده است. برخی از این شاخص ها البته به دلیل فروش و سرمایه گذاری های مناسب در بخش نفت و گاز است اما به طور قطع به لطف برجام از دوران فشار تحریم های سنوات پیشین گذر کرده ایم.

‎با توجه به روزهای پایانی فعالیت دولت یازدهم، کارنامه چهارساله دولت تدبیر و امید را چگونه ارزیابی می کنید؟

برای تولید کننده و سرمایه گذار در بخش تولید و صنعت، مهم ترین دغدغه حفظ سرمایه و توان پیش بینی صحیح و شفاف از آینده صنعت جهت هدف گذاری و برنامه ریزی است که این امر نیازمند ثبات در متغیرهای موثر در اقتصاد است. پس از رفع تحریم ها و پیامدهای مرتبط آن شاهد ثبات و رشد نسبی در اقتصاد، کاهش منظم تورم و گشوده شدن مرزها و تسهیل صادرات و احیاناً واردت کالاها و مواد اولیه مورد نیاز و ضروری هستیم. شاید مهم ترین دستاورد دولت یازدهم همین ثبات اقتصادی پس از رفع تحریم ها و حل شدن مساله هسته ای است. علی رغم اینکه گره زدن همه مسائل و سرفصل های اقتصادی به برجام ره به خطا رفتن است اما امروز نمی توان از تاثیر شگرف مناسبات بین المللی در اقتصاد و به تبع آن در سیاست و حاکمیت چشم پوشی کرد.

در حقیقت نمی توان مرزها را بست و دیواری دور خود کشید و انتظار شکوفایی در صنعت و اقتصاد و حتی رضایت جامعه را داشت. بنده معتقدم می بایست از ظرفیت های به وجود آمده برجام در حمایت و تقویت تولید و صنعت کشور استفاده گردد. ما در بسیاری از شاخه های صنعت دارای مزیت های نسبی و توان رقابت بین المللی هستیم. تقویت صنعت و تولید منجر به ثبات اقتصادی و به همین ترتیب منجر به رشد اقتصادی و در نهایت منتج به تقویت حاکمیت خواهد شد.

پس از به روی کار آمدن دولت جدید آمریکا و اقدامات و سیاست های دولت ترامپ، تحلیل شما در مورد فرصت ها و چالش های پیش روی چیست؟

روند حاکمیت و سیاست های دولت اوباما در قبال ایران در دولت ترامپ تغییر چندانی نخواهد کرد. سخنرانی های تند گاه و بیگاه ترامپ را می بایست در قالب رویکردهای پوپولیستی جهت برانگیختن احساس ناسیونالیستی و وطن پرستی بخشی از جامعه آمریکا جست و جو کرد. آن بخش از جامعه که در دولت اوباما احساس کرده اند که اصالت آمریکا دچار خدشه شده است. عمدتاً این دسته سیاست مداران و سناتورهای جمهوری خواه، رای دهندگانشان و یهودیان طرفدار اسرائیل را شامل می گردد. ترامپ در کارزار انتخاباتی خود و حتی امروز همواره سعی در جلب رضایت این بخش از جامعه آمریکا دارد که از اتفاق دارای نفوذ و قدرت بالایی در کنگره هم هستند .

تیغ برنده دولت بوش و اوباما برای تهدید، فشارهای سیاسی و تحریم ها اقتصادی مسئله هسته ای ایران بود که تحت معاهده ای بین المللی ( برجام ) طی قطع نامه ای در شورای امنیت و شورای حکام به سرانجام رسید. به لطف برجام عملاً دست ترامپ برای فشار بر ایران خالیست و بالاجبار بر طبل موضوعات نخ نمایی مانند توان موشکی و حقوق بشر، حمایت از حزب الله و قص علی هذا می کوبد. همچنین برخلاف دولت اوباما در دولت ترامپ کشتیبان را سیاستی دگر آمده و روابط دولت آمریکا با روسیه هر روز در حال گرمتر شدن است. دیگر نه تنها خبری از تنش بین این دو کشور نیست بلکه اخیراً حتی اسرائیل هم به تبعیت از آمریکا علاقه خود به گسترش روابط با روسیه را نشان داده است. سفر چند روز اخیر نتانیاهو موید این اتفاق است. البته در کنار این مسائل تنش های اخیر اوباما با اروپا در مسئله ناتو و صدور روادید و تنش های اقتصادی با چین ابعاد دیگری از نتایج سیاست های دولت ترامپ است که ممکن است قدری پیش بینی ها در مورد سال های آتی را دشوار کند.

همانطور که گفتم حدس می زنم نباید انتظار چالشی در روند فعلی سیاست خارجی ترامپ در قبال ایران را داشت چالشی که احتمالاً منجر به نوساناتی در اقتصاد و روابط بین الملل ما خواهد شد. منتها ضمانت این عدم چالش حفظ لابی های بین المللی و استحکام روابط با شرکایمان در سطح بین الملل است. علی الحال به نظر من برجام به قدر کفایت جهت شکوفایی اقتصاد و تحکیم و توسعه روابط بین الملل فرصت ایجاد کرده است و دیگر نیازی به نگران بودن به فرصت های ایجاد شده احتمالی دولت ترامپ نیست.

‎در صورت پیروزی در انتخابات و ادامه فعالیت تیم روحانی، تحلیلتان از چشم انداز اقتصاد و صنعت در سال های آتی چیست؟

همانطور که پیش از این گفته شد، روند رو به بهبود است. این موضوع که رشد اقتصادی و صنعتی پیوندی ناگسستنی با دیپلماسی بین المللی دارد سال هاست اصلی پذیرفته شده است. بنده معتقدم دولت یازدهم دچار دشواری های متعددی بود. در آغاز می بایست مسئله هسته ای و تحریم هایی را که گریبان اقتصاد و صنعت را میفشرد برطرف می کرد، پس از آن می بایست اقتصاد را از سراشیبی به وضعیتی متعادل انتقال می داد و در نهایت موجبات رشد را فراهم کند. انصافاً در دولت یازدهم علی رغم همه انتقادهایی که به آن وارد است در این امور نسبتاً موفق بوده است. مستقل از فشارهای داخلی و بین المللی، اگر روند مذکور حفظ گردد در صورت ادامه کار دولت  شاهد شرایط مساعد تری جهت سرمایه گذاری در صنعت و شکوفایی اقتصاد خواهیم بود. با گشایش مرزها و ورود مجدد سرمایه گذاران خارجی و فرصت های ایجاد شده، می بایست در برخی از صنایع کمی محتاطانه سیاست گذاری کرد.

‎ با گشایش نسبی مرزها، ورود سرمایه گذاران و کسب و کارهای بین المللی و تسهیل ارتباطات مالی و سرمایه گذاری، آینده صنعت لبنیات را چگونه ارزیابی می کنید؟

در کیفیت و تنوع به سطوح مناسبی رسیده ایم اما به علت تکنولوژی نامناسب، بهای بالا و نوسانات قیمت در مواد اولیه و عدم فرایند محور بودن همچنان بهای تمام شده بالا، سبد محصولات لبنی توان رقابت با محصولات مشابه خارجی را ندارد. مشکل دیگر برندینگ ضعیف و نداشتن هویتی شاخص و یکتا برای هر برند است. البته این مشکلی بنیادی در تمام صنایع کشور است.

به طور ساده این بدان معناست که تقریبا تمامی برندهای معتبر کشور همه چیز تولید می کنند در ذهن مصرف کننده هویت مشخصی ندارند. پایین بودن سرانه مصرف لبنیات را هم به این مسائل اضافه کنید. با این حال هنوز هم وضعیت فروش و صادرات وضعیت بدی نیست. اما آیا با ورود کسب و کارهای بین المللی در حقیقت رقبای بین المللی چنین وضعیتی پایدار خواهد بود؟ پاسخ بنده در دو بازه زمانی تشریح می شود. در وضعیت فعلی همچنان ریسک تولید و فروش یک برند بین المللی در داخل کشور بالاست لذا گرایش به سمت شراکت در سرمایه گذاری، تولید و توزیع مشترک است. درحال حاظر چنین امری تهدید چندانی متوجه شرکت های داخلی نخواهد کرد. منتها با توجه به روند فعلی بهبود و ثبات اقتصاد و روابط بین الملل ، در سال های پیش رو شرکت های بزرگ دنیا نسبت به سرمایه گذاری های مستقل در داخل اقدام می کنند. در نتیجه شرکت های داخلی محکوم به رقابت با محصولات مشابه خارجی خواهند بود.  جهت بقا در چنین بازاری چاره ای جز دستیابی به سطح فن آوری و تولید بین الملل نخواهیم داشت.

موهبت گشوده شدن مرزها ورود فن آوری و دانش و تسهیل در دسترسی به آن هاست. در نتیجه توفیق اجباری رشد، توسعه و قرار گرفتن در سطوح استانداردهای بین المللی شامل حال این صنعت می شود. با اینحال قطعاً این اتفاق قربانی هایی دارد و تولید لبنیات در کشور محدود به چند برند معتبر خواهد شد اما توسعه و پیشرفت مداوم این چند برند نه تنها جبران حذف را خواهد کرد بلکه موجبات شکوفایی پیش از پیش را فراهم می کند.

رییس هیات‌مدیره مجمتع صنایع غذایی گلها، از برنامه‌ریزی این مجموعه برای ورود به بازار غذاهای صنعتی نیمه‌آماده از اوایل سال آینده خبر داد و گفت: با اجرایی‌شدن برجام و رفع موانع، صادرات کالاهای ایرانی رو به افزایش است.

نایب رییس اتاق بازرگانی ایران معتقد است دولت باید مهمترین اولویت اقتصادی خود در سال جاری را بهبود محیط کسب و کار قرار دهد و با پرهیز از منازعات زودرس انتخاباتی، برای سرمایه‌گذرای ایجاد انگیزه کند.

نایب رییس اتاق بازرگانی تهران معتقد است که هنوز بعد از برجام بخش خصوصی به جایگاه واقعی خود نرسیده است و برای اینکه بتواند به رونق اقتصادی کمک کند باید از وضعیت نامشخص فعلی خارج شود.

کاش گروه های سیاسی در این شرایط حساس درک می کردند برجام برای رونق بخشی اقتصاد ایران یک فرصت است و باید غنیمت شمردش!

برجام هم یک ساله شد. فصل دیگری از داستان پرماجرای ما با غرب ورق خورد و اکنون زمان آن رسیده است که ببینیم عایدی ما از این فصل چه بوده است.
زمان زود می گذرد. از روزی که مشعوف توافق شدیم تا امروز بارها به این فکر کرده ام که چرا وقت ما صرف دعوای خوبی و بدی برجام شد؛ به جای اینکه تلاش کنیم عایدی بیشتری از باز شدن فضا داشته باشیم.
اینجا و آنجا گفته ام که ‘امتیاز ۵ یا ۹۵ برجام مهم نیست. مهم، فرصت طلبی و سهم خواهی ما از هر امکان ایجاد شده پس از برجام است’.
امروز اما وقتی به یکسال گذشته نگاه می کنم می بینم جدا از امتیاز برجام، در بخش اقتصاد حتی از ۵ امتیاز فضای پسابرجام نیز بهره برداری نکرده ایم.
اگر باور داشته باشیم امروز مشکل اصلی کشور، مساله اقتصاد است و اگر بپذیریم خروج از رکود و رونق تولید و ایجاد اشتغال، هدف اصلی سیاستگذار است، آنگاه مفهوم زمان برای ما اهمیت بیشتری پیدا می کند.
برای اشتغال به رونق نیاز داریم و برای رونق به امید و انگیزه. برجام می توانست موتور محرک انتظارات باشد و بذر امید و انگیزه در جامعه بکارد که کاشت؛ اما تاکنون چه کرده ایم؟
اتاق ها در ایران و تشکل های بخش خصوصی با درک این واقعیت، از همان روزهای آغازین امضای برجام، احساس کردند وظیفه اصلی شان استفاده حداکثری از این فضا برای حل معضلات موجود و رونق بخشی به اقتصاد و حرکت به سوی افزایش اشتغال است و به همین جهت بدون نگاه به دیگر جوانب برجام، تلاش کردند در جامعه امید و انگیزه بیافرینند. در نشست ها و دیدارهای داخلی و خارجی سعی کردیم انتظارها را تعدیل کنیم و با تکیه بر ظرفیت های واقعی برجام، امید و انگیزه بیافرینیم.
نگاه ما این بود که برجام می تواند موتور محرک انگیزه آفرینی در دو سوی عرضه و تقاضا باشد و در سایه امنیت و آرامش برجام می شود سرمایه گذاری را تقویت کرد و تولید و بازار گشایی را هدف گرفت. تکاپوی ما همین بود و بس.
اکنون روی سخنم با مخالفان برجام است؛ همان ها که در یک سال گذشته تا توانستند بذر ناامیدی در جامعه پراکندند.
کاش می دانستند نقش آنها در مخالفت با برجام چه صدمه ای به امید در فضای کسب و کار زد! کاش گروه های سیاسی در این شرایط حساس درک می کردند برجام برای رونق بخشی اقتصاد ایران یک فرصت است و باید غنیمت شمردش! کاش یک سال، اختلاف های سیاسی کنار گذاشته می شد و همه حواس ها به سوی منافع ملی می رفت.
………………………………………………………………….
* رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران

[heading]رئیس صندوق توسعه صادرات زعفران از صادرات نخستین محموله زعفران ایرانی به آمریکا پس از ۱۵ سال در پی اجرایی شدن برجام و توافقات هسته‌ای ایران با کشورهای ۱+۵ تا هفته آینده خبر داد.[/heading]

محمد جواد رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: در حال حاضر بازار زعفران مناسب است و قیمت آن به حدود کیلویی هفت میلیون تومان رسیده است که نشان می‌دهد با توجه به افزایش تولید این محصول در کشور وضعیت خرید و فروش آن نیز در بازار داخلی و خارجی مناسب است.

رضایی گفت: پس از اجرایی شدن برجام و توافقات هسته‌ای ایران با کشورهای ۱+۵، کشورهای اروپایی مانند اسپانیا نیز خواهان خرید مستقیم زعفران ایرانی شدند در حالی که در دوران تحریم صادرات این محصول به کشورهای اروپایی با محدودیت و کاهش شدیدی مواجه شده بود، چراکه با توجه به تحریم‌های بانکی، نقل و انتقال پول و ارز با مشکلات بسیاری مواجه شده بود.

رئیس صندوق توسعه صادرات زعفران ادامه داد: در حال حاضر تقاضای خرید زعفران از سوی آمریکا نیز ارائه شده که به زودی اولین محموله ۲۰ کیلوگرمی زعفران برای نخستین بار پس از ۱۵ سال آماده ارسال به آمریکاست و پیش‌بینی می‌شود تا هفته آینده این صادرات انجام شود.

وی اظهار کرد: در دوران تحریم کشورهایی مانند امارات و حتی اسپانیا نقش واسطه و دلال را در بازار طلای سرخ ایرانی ایفا می‌کردند و این محصول ارزآور را از ایران خریداری و به نام و با بسته‌بندی و برند خود در بازار جهانی معامله می‌کردند.

به گفته رضایی،‌ صادرات مستقیم زعفران به کشورهای اروپایی می‌تواند تا ۴۰ درصد بازار زعفران ایرانی را رونق ببخشد.

آنچه امروز به عنوان یکی از بهترین و مهم­ترین دستاوردهای دولت تدبیر و امید که موجب ایجاد بارقه امید در همه آحاد جامعه شده است، اجرای برجام؛ پس از همه کنش ها و واکنش های مثبت و منفی پیش روی بود.

این موفقیت چشم گیر در حوزه روابط خارجی می تواند یک بار دیگر پیوند ایران اسلامی را با همه دنیا برقرار کند و موجبات رشد و شکوفایی را در فضایی آرام و سرشار از امید، فراهم کند.

با توجه به اجرایی شدن برجام، همان گونه که همه بدان واقفند، بسیاری از محدودیت ها و بایدها و نبایدهای ناعادلانه و ظالمانه وضع شده از میان برداشته می شود و می توان در فضای سالم رقابتی در اقتصاد دنیا، ضمن بهره گیری از به روزترین متدهای علمی، دستاوردهای شگرف اقتصادی و علمی کشور را نیز در معرض قضاوت همه دنیا قرار دهیم.

صنایع تولیدی کشور به ویژه در بخش های غذائی و داروئی و کشاورزی در همه بحبوحه های اقتصادی،  تلاش کرده اند تا با تمام توان با به روز کردن و استفاده از بهترین و علمی ترین روش های اقتصادی، ضمن تولید سالم ترین و باکیفیت ترین محصولات، همواره دولت را در رسیدن به اهداف تعیین شده یاری و مزیت های رقابتی خود را افزایش دهند.

در این بین صنایع شیر ایران به عنوان سرآمد صنایع لبنی و با قدمت ترین و قدرتمند ترین برند لبنی کشور، از این امر مستثنی نبوده و همواره تلاش کرده تا با بهره گیری از علمی ترین روش های سخت افزاری و نرم افزایی ضمن تولید باکیفیت ترین محصولات با نازلترین قیمت ممکن، دولت را در جهت اهداف سلامت محور و توسعه گرا یاری نماید.

صنایع شیر ایران به مانند بخش عظیمی از صنایع کشور با تدبیر، درایت و آینده نگری، استراتژی های مدون و اجرایی خود را با عنایت به رصد دقیق و لحظه به لحظه موفقیت های دولت در روزهای سخت و نفس گیر مذاکرات هسته ای، بر مبنای قطعیت توافقات هسته ای و اجرایی شدن برجام، تدوین و تلاش نمود با بازبینی و ترسیم اوضاع پسابرجام، بتواند در شرایط جدید اقتصادی نیز با بهره گیری از طرح ها و مزیت های رقابتی واقعی،این بار در رقابت با اقتصاد جهانی، در جهت اهداف دولت گام بردارد.

همه هدف گذاری ها برای رقابت صادقانه و اقتصاد محور در شرایط جدید پیش روی در جهت پیشبرد اهداف و راهبردهای شناسایی شده در یک بنگاه اقتصادی، برای اعتلای کار و تولید داخلی و ایرانی بوده و هست، ولی آنچه که امروز قدرمسلم می باید مورد توجه جدی دولت مردان اندیش­ورز، دولت تدبیر و امید، چه به عنوان سردمداران اقتصادی و چه مردان موفق سیاسی دولت قرار بگیرد، این است که؛ بنگاه های اقتصادی به خصوص شرکت های تولیدی مواد غذایی، نخواهند توانست بدون پشتیبانی، حمایت و بهره مندی از تدابیر و تصمیمات مهم دولت، در فضای رقابت جهانی، کاری از پیش ببرند.

این فرآیند، فرآیندی جدی و دو سویه بوده که بخشی را تولیدکنندگان مدیریت و هدایت می کنند و بخش دیگر نیازمند حمایت  دولت مردان است.

چنانچه  در دایره کنونی تصمیمات، بازکردن فضای بازارهای داخلی مبتنی بر تدبیر نباشد؛ و بخواهیم خود را درگیر موج های معکوس فضای پسابرجام نماییم، نه تنها نفعی از این شرایط برایمان ایجاد نمی شود، بلکه تولید کنندگان داخلی که طی ماه های اخیر خود را برای این روزها مجهز به کارآمدترین روش های ممکن نموده اند، در فضای پسابرجام به فرجام  مطلوبی نخواهند رسید و ضربه های سنگینی بر پیکره تولید داخل وارد خواهد شد.

هر چند که یقین داریم آنچه که در این مدت از تیم اقتصادی و مدیران شاخص دولت محترم تدبیر و امید، حاصل شده، اخذ تصمیم های عاقلانه بر اساس رصد دقیق شرایط کشور و اقتصاد جهانی است. تصمیم های اقتصادی تخصصی که مهمترین و بزرگترین مجموعه های اقتصادی کشور را از گرفتار شدن در ورطه نابودی نجات داده و با رویکرد تخصصی در اقتصاد، موجبات امید آفرینی در مجموعه های اقتصادی کلان را فراهم می­آورد.

به هر حال؛ باید حواسمان باشد که پول های آزاد شده، روابط ایجاد شده، تیم های اقتصادی و کشورهای حاضر شده، به سمت سرمایه گذاری در زیر ساخت های اساسی کشور هدایت شوند و به جای واردات کالای مصرفی که الحمد ا… به لطف تولید کنندگان داخلی و کارگران زحمت کش ایرانی، در کشور موجود است و به بهترین شکل عرضه می شود، به سمت واردات بی حد و حصر تولیدات مصرفی به خصوص تولیدات موجود در صنایع غذایی نرویم.

جالب آنکه بلافاصله پس از اعلام اجرایی شدن برجام، برخی از آن سوی مرزها خواب خوش ورود به بازار مصرف کشور را در سر پرورانده و اعلام آمادگی برای ورود به بازار مختلف محصولات غذایی به خصوص لبنیات کشور را نموده اند. بازاری که هر روز با توجه به حجم خوب شیر تولیدی توسط دامداران عزیزمان به دنبال بازارهای خارجی جدید بوده تا بتواند تولیدات خام دامی کشور را پس از فرآوری صادر نماید.

نیم نگاهی به حجم صادرات محصولات لبنی به خصوص در سال های اخیر روشن کننده و مبین این موضوع است، که یکی از بهترین راه کارهای ارایه شده برای ضربه نخوردن به تولیدات دامدارن و شرکت های لبنی استفاده از بارازهای جدید لبنی بوده که این شرکت ها توانسته اند با شناسایی این راه به عنوان راهکاری حیاتی، به چرخ تولید اجازه بازایستایی ندهند.

امروز نوبت دولت مردان است که، حواسشان باشد که خدای ناکرده سرانجام برجام، با واردات تبدیل به فرجام تولید و تولیدکنندگان داخلی نباشد، که همین تولیدکنندگان داخلی در همه برهه ها و زمان ها، غیرت مندانه در راستای اعتلای نام محصولات تولید داخل تلاش کرده اند.

اکنون امیدوارانه چشم به تصمیمات تدبیر محور و اقتصاد گرایانه دولت مردان در شرایط پسابرجام داریم.

علی رومی

مدیر عامل هلدینگ غذایی، دارویی و کشاورزی

صندوق بازنشستگی کشوری