رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری و تامین مالی اتاق بازرگانی مشهد معتقد است،براساس استاندارد، از هر هکتار سطح زیر کشت زعفران، باید ۱۲ کیلوگرم برداشت محصول صورت گیرد.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی”اگروفودنیوز”،«فرهاد سحرخیز»، رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری و تامین مالی اتاق بازرگانی مشهد تصریح کرد: در راستای حل مشکلات موجود در حوزه صادرات زعفران نیازمند بررسی وضعیت زنجیره تامین این محصول هستیم تا ضمن احصاء مشکلات مختلف در طول این زنجیره، بتوان نسبت به ارائه راه حل‌هایی مفید و کاربردی اقدام نمود. یکی از مهم‌ترین بخش‌های این زنجیره، مربوط به کشاورزی است. براساس استاندارد، از هر هکتار سطح زیر کشت زعفران، باید ۱۲ کیلوگرم برداشت محصول صورت گیرد و کمتر از این مقدار، موجب لطمه خوردن زمین می‌شود؛ اما متاسفانه اغلب کشاورزان به دلیل داشتن زمین‌های قدیمی، از برداشت ۴ کیلوگرم زعفران از هر هکتار هم راضی هستند.

مدیرعامل و عضو هیئت مدیره گروه زعفران سحرخیز ادامه داد: به منظور افزایش ارزش زعفران، نیازمند این هستیم که در مقاطع زمانی خاص، از خام فروشی محصول توسط زعفران‌کار جلوگیری شود که این موضوع مستلزم تامین منابع مالی است.

سحرخیز در بخش دیگری از سخنانش، بهترین راهکار برای تحقیق در خصوص ارزش زعفران را، توجه به حوزه تقاضای بازار دانست و گفت: وضعیت تقاضا، راه بسیار مناسبی برای کشف قیمت زعفران است.

این کارآفرین کشور خاطرنشان کرد: از آنجایی‌که ۷۰ تا ۷۵ درصد زعفران تولیدی ایران صادر می‌‌شود، مهم‌ترین اقدام، رفع مشکلات صادرات این محصول است؛ اما در یک سال اخیر، متاسفانه در این زمینه به شکل معکوس عمل شده است. به گونه‌ای که با اخذ نیم درصد عوارض آب مجازی از صادرات زعفران، آسیب زیادی به این عرصه وارد شده است./ اتاق بازرگانی مشهد

 رییس انجمن علمی ایمنی زیستی می گوید با وجود الزام قانونی برای حرکت کشور به سمت کشت و تولید محصولات تراریخته کشاورزی، اما دامن زدن به نگرانی های مردم در زمینه تولید و مصرف این محصولات سبب شده تا تولید آزمایشی برنج متوقف شود.

طبق ماده دو قانون ایمنی زیستی نه تنها تولید و مصرف این محصولات مجاز است بلکه قانون دولت را مکلف به فراهم‌آوری تمهیدات لازم در جهت تولید و مصرف این محصولات کرده است.
همچنین آخرین قانون مصوب مجلس درباره محصولات تراریخته، قانون برنامه ششم توسعه است که البته این قانون هم هرگز معتقد به ممنوعیت ۱۰۰ درصدی محصولات تراریخته نیست و بر اجرای قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران تاکید می کند.
این درحالیست که در سال‌های اخیر شاهد هجمه‌های رسانه‌ای علیه این محصولات هستیم که اعتراضات شدید و متعدد جامعه علمی کشور را به دنبال داشته است.
«بهزاد قره یاضی» روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی ایرنا درخصوص ادعای برخی مبنی بر تولید برنج تراریخته در کشور افزود: طی سالهای اخیر فناوری هراسان درخصوص تولید و مصرف محصولات تراریخته نگرانی هایی را برای مردم ایجاد کردند که ما برای ادای احترام به نگرانی های افکار عمومی و ایجاد امنیت روانی جامه تولید آزمایشی برنج را تا اطلاع ثانوی متوقف کردیم.
وی اظهارداشت: در سال ۹۶ حتی تولید آزمایشی و پژوهشی برنج تراریخته متوقف شد.
به گفته وی، این درحالیست که طبق قانون با تولید آزمایشی و پژوهشی برنج تراریخته در سالهای گذشته شرایط تولید و رهاسازی این نوع برنج فراهم شده است.
وی گفت: اکنون نیازی به اخذ مجوزهای مجدد وجود ندارد اما در حال حاضر تولید را برای یک تا دو سال آینده متوقف کرده ایم.
قره یاضی ادامه داد: این افراد دروغگوهایی هستند که برای اهداف سیاسی، اقتصادی و شرارتی اقدام به چنین ادعاهایی می کنند.
وی تصریح کرد: در سالهای ۸۳، ۸۴ و ۸۵ تولید پژوهشی و آزمایشی برنج تراریخته در یک هکتار نیز انجام شد اما در سال ۱۳۹۶ برای تولید برنج تراریخته هیچ نوع تولید آزمایشی هم نداشتیم.
وی با تاکید بر اینکه در حال حاضر برنج تراریخته در شمال کشور وجود ندارد تا بخواهد در اختیار کشاورزان قرار بگیرد، گفت: امیدوارم روزی برنج تراریخته در شمال کشور به شکل انبوه کشت شود.
به گزارش ایرنا، محصول تراریخته به آن دسته از مواد غذایی اطلاق می‌شود که ساختار ژنتیکی آن از طریق مهندسی ژنتیک تغییر یافته باشد. این تغییر معمولاً جهت بهبود مقاومت گیاه به برخی آفات یا بیماریهای گیاهی و برای بهبود عملکرد گیاه و بهره وری کشاورز صورت می‌گیرد.
محصولات تراریخته نسبت به محصولات معمولی از سلامت و ایمنی بالاتری برخوردار هستند.
براساس ماده دو قانون ایمنی زیستی تولید، کاشت، برداشت، رهاسازی، صادرات، واردات و مصرف محصولات تراریخته نه تنها مجاز است بلکه دولت را به فراهم آوری تمهیدات لازم برای اقدامات مذکور مکلف می کند.
انجمن ایمنی زیستی متشکل از پزشکان، طرفداران محیط زیست، متخصصان کشاورزی و بیوتکنولوژی و مهندیسی ژنتیک و استاندارد و ایمنی است و حفظ محیط زیست و سلامتی انسان را مدنظر دارد.
قانون ایمنی زیستی مربوط به سال ۱۳۸۳ است که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
محصولات تراریخته نخستین بار در دنیا(در آمریکا و چین) در سال ۱۹۹۶ به تولید تجاری رسید و برای نخستین بار ۱٫۷ میلیون هکتار از اراضی دنیا به سطح زیرکشت این محصولات اختصاص داشت.
پس از گذشت ۲۰ سال سطح زیرکشت به بالای ۱۸۱ میلیون هکتار یعنی بیش از ۱۴برابر افزایش یافته است. محصولات تراریخته در آمریکا، استرالیا، ژاپن، آلمان، برزیل، اسپانیا، پرتغال، جمهوری چک، رمانیف آفریقای جوبی، فلیپین، هندوستان و چین در سایرکشورها تولید می شود. به دلیل پیشرفته بودن این فناوری ها، همه کشورها آن را ندارند اما ایران به این فناوری دست یافته است.
طی سالهای اخیر پنج کشور اروپایی برای ۷۱ محصول تراریخته برای مصرف و واردات مجوز صادر کردند.
اکنون ژاپن مرکز تولید، فروش و صادرات رز آبی تراریخته است و این کشور پس از امریکا بیشترین مجوز را برای تولید محصولات تراریخته صادر کرده و در عین حال بزرگترین وارد کننده سویای تراریخته می باشد.
طی سالهای گذشته ایران دارای یک مرکز تحقیقاتی تولید برنج تراریخته در شهر رشت بود که روی پروژه برنج خشکه تراریخته مقاوم به خشکی مطالعه تحقیقاتی می کرد تا با تغییر ساختار در ریشه و کشت این برنج بتوانیم آن را همانند گندم کشت کنیم تا در آینده کشور از واردات برنج بی نیاز شود اما در سال ۱۳۸۴ مرکز تحقیقاتی برنج تراریخته رشت در یک عملیات غیرقانونی تخریب شد.
براساس صدور مجوزها در سال ۱۳۹۶ باید تولید انبوه برنج تراریخته کلید می خورد.