عضو هیات نمایندگان اتاق ایران می‌گوید: رقابت با رقیب در بازارهای اوراسیا برای ما دشوار است؛ چراکه آنها سال‌هاست که توانسته‌اند مشکلات خود را در حوزه بسته‌بندی و برندینگ حل کنند. البته ما هم در حوزه محصولات غذایی تا حدودی وضعیت مناسبی داریم ولی بخش کشاورزی ما آمادگی ورود به بازارهای جهانی را ندارد.

زمانی که خبر پیوستن ایران به اتحادیه اوراسیا منتشر شد، برخی گفتند این منطقه بهشت صادرات کالاست به‌خصوص برای محصولات کشاورزی.

احمد صادقیان، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران دراین‌باره می‌گوید: ما این فرصت تاریخی را یک‌بار دیگر هم به دست آورده بودیم و خیلی زود هم آن را از دست دادیم. زمانی که روابط میان ترکیه و روسیه به مشکل برخورده بود، برخی فکر می‌کردند کالای ایرانی می‌تواند جای محصولات ترکیه‌ای را در بازار روسیه بگیرد، اما درنهایت چنین نشد و ما آن فرصت تاریخی را خیلی راحت از دست دادیم.

چرا ایران نتوانست از آن فرصت بهره مناسب اقتصادی ببرد؟ صادقیان در پاسخ به پرسش می‌گوید: کشاورزی ایران عمدتاً معیشتی و سنتی است، هزینه تولید آن بالا و صادرات آن مشکلات زیادی دارد و بیشتر محصولات تولیدشده توسط کشاورزان سنتی صادر می‌شود. درحالی‌که صادرکننده باید بازار مقصد را به‌خوبی بشناسد، نیازها و علایق آن را بداند و متناسب با نیاز و سلیقه بازار محصول خود را بسته‌بندی و ارائه کند.

او تأکید می‌کند: مهم‌ترین مشکل ما در حوزه صادرات کالاهای کشاورزی کیفیت کالا و نحوه بسته‌بندی است. کشاورزی ما خرده مالکی، معیشتی و سنتی است. اراضی بالای دوهزار هکتار ۶۴ قطعه داریم و برای مدیریت این اراضی قطعه‌قطعه شده باید شرکت‌های بزرگی تشکیل شود تا آن‌ها را مدیریت کند، مسائل حمل‌ونقل را حل کند و کشاورزان سنتی محصول را مطابق نیاز بازار تولید، بسته‌بندی و صادر کنند.

صادقیان تصریح می‌کند: اما اینکه چقدر در چنین شرایطی بتوانیم محصولات کشاورزی رقابتی تولید کنیم، مسئله‌ای جدی است که من هم پاسخ مناسبی برای آن ندارم و جای سؤال جدی است.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران ادامه می‌دهد: اگرچه من به‌طور دقیق از محتویات تفاهم‌نامه اوراسیا اطلاعی ندارم ولی کلیات این تفاهم در بهبود شرایط بازار کشاورزی ایران است؛ به شرطی که ما بتوانیم موانع و مشکلات داخلی اقتصاد ایران را برطرف کنیم و مهم‌تر از همه به مسئله استاندارد، بسته‌بندی، برندینگ و لجستیک جدی‌تر فکر کنیم.

به گفته احمد صادقیان رقابت با رقیب در بازارهای اوراسیا برای ما دشوار است، رقبای ما سال‌هاست که توانسته‌اند مشکلات خود را در حوزه بسته‌بندی و برندینگ حل کنند. البته ما هم در حوزه محصولات غذایی تا حدودی وضعیت مناسبی داریم ولی بخش کشاورزی ما آمادگی ورود به بازارهای جهانی را ندارد. باید استراتژی مناسبی برای ورود به این بازار داشته باشیم.

او می‌افزاید: من زمانی بازدیدی از بازار روسیه داشتم، من خودم آنجا شاهد بودم که محصولات کشاورزی ایران با بسته‌بندی نامناسب، با کیفیت متعدد و گاها به‌صورت فله‌ای ارسال‌شده بود، درحالی‌که باید با برندسازی محصولات خود را صادر کنیم. اما کشاورز سنتی نباید انتظار داشت بازار جهانی را بشناسند. ما نیاز به شرکت‌هایی داریم که بتوانند با بالا بردن بهره‌وری لازم و هزینه کم محصولات را از کشاورزان خریداری کنند و آن‌ها را با بسته‌بندی مناسب و با برند خاص به بازارهای اوراسیا صادر کنند؛ وگرنه ما بازهم بازار اوراسیا را از دست خواهیم داد.

در هنگام خرید کالا آیا تنها نام شرکت و علامت تجاری
مورد ملاک قرار می‌گیرد یا اطلاعاتی که فروشنده ارائه می‌دهد کافی است و نام تولیدکننده
کالا خیلی مهم نمی‌باشد؟

طبق تعریف، اعتماد تکیه گاهی است به واسطه یک فرد،
گروه یا شرکت، با توجه به وظیفه داوطلبانه پذیرفته شده برای به رسمیت شناختن و حمایت
از حقوق و منافع همه افراد درگیر در یک تلاش مشترک یا تبادل اقتصادی می‌باشد.

در اعتماد به فروشنده، عوامل صلاحیت فروشنده، فنون
فروش، مشتری مداری و تخصص در ارتباط می‌باشد و در اعتماد به تولیدکننده، عوامل کیفیت
محصول، خدمات به مشتری، مشتری مداری و تخصص مربوط می‌شود. سطح شناخت خریدار از محصول
و کیفیت خدمات در ایجاد اعتماد/عدم اعتماد به فروشنده کمک می‌کند. در اعتماد به فروشنده
و اعتماد به تولیدکننده انتظار می‌رود قصد خرید مجدد محصول و انتظار تعامل آینده با
فروشنده را تحت تأثیر قرار دهد. عنصر اعتماد، اساس ساختار روابط در بازاریابی است و
اعتماد یک ارتباط قوی در وابستگی متقابل بین خریدار و فروشنده است. توسعه اعتماد در
روابط شغلی می‌تواند از طریق فازهایی مانند آگاهی، شناسایی، توسعه، تعهد و تجزیه و
تحلیل حاصل شود. اعتماد در راستای رضایت به عنوان عنصری از کیفیت روابط می‌باشد و کیفیت
روابط به طور قابل توجه بر تعامل آینده مشتری با فروشنده تأثیر دارد.

استانداردهای بین المللی محصول و خدمات، می‌تواند
در جهت ایجاد تسهیل و حفظ منافع تولیدکننده و مصرف کننده باشد و زیر‌بنای کیفیت، بوم
شناسی، ایمنی، امکان اطمینان، امکان همکاری، کارایی و اثربخشی را ایجاد کند. یکی از
عاملین مؤثر در اعتمادسازی، تولیدکنندگان و تعهدات آنها می‌باشد. مصرف کننده با توجه
به سطح آگاهی از گذشته و حال محصول، اعتماد را می‌پذیرد و تکرار مرغوبیت کالا، سطح
اعتماد را بالا می‌برد.

براین اساس پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی (اگروفودنیوز) با طرح یک سئوال مشترک از کارآفرینان و مدیران بخش خصوصی  صنایع غذایی نظرات آنها را برای آشتی و اعتمادسازی مصرف کننده به کالاهای داخلی( محصولات صنایع غذایی) جویا شد:

سئوال : چه راهکاری برای آشتی و اعتمادسازی مصرف
کنندگان برای استفاده از محصولات داخلی ارائه می فرمایید که حتی پس از رفع تحریم هم
مصرف کنندگان رغبتی به استفاده از محصولات صنایع غذایی که مشابه آن در کشور تولید می
شود نداشته باشند؟

دکتر محمد حسینی ( بنیانگذار و عضو هیئت مدیره انجمن علوم و صنایع غذایی ایران):

در خصوص اعتماد سازی  محصولات داخلی که اگر تحریم هم از بین رفت، مشتریان  آن را به کالاهای خارجی ترجیح دهند باید دو نکته  را در نظر گرفت یکی کیفیت بالا و دیگری قیمت ارزان
.آن وقت محصولات غذایی خارجی نخواهند توانست با محصولات داخلی رقابت کنند . مسئله کیفیت
بسیار مهم است و براساس آن قیمت مناسب هم تعیین شود، بسیار راهکار خوبی خواهد بود
. ضمن اینکه اعتماد سازی نیز باید بشود که این محصولات از نظر استاندارد و بهداشت در
سطح بالایی قرار دارند در این صورت حتی اگر تحریم هم نباشد محصولات داخلی قابل رقابت
با محصولات سایر کشورها خواهد بود .

مرتضی سلطانی ( رئیس گروه صنعتی و پژوهشی زر):

یک تولید کننده خوب همیشه و در همه حال نباید با
مشتری رفتار کوتاه مدت و تحریمی داشته باشد. و سه عامل بطور جدی برای مصرف کنندگان
داخلی و خارجی همواره در دستور کارش داشته باشد، اول کیفیت دوم بسته بندی سوم مشتری
مداری. 

مهندس احمد فتح الهی رئیس هیئت مدیره شرکت سبزی ایران و نایب رئیس هیئت مدیره انجمن علوم و صنایع غذایی ایران :

در خصوص آشتی مردم با محصولات ایرانی خوشبختانه
در مورد محصولات صنایع غذایی ، با توجه به کیفیت و بسته بندی مناسب این محصولات در
حال حاضر اعتماد خوبی بین مصرف کننده و تولیدات مواد غذایی برقرار است و برای حفظ این
اعتماد تولیدکنندگان باید همواره در بخش تحقیق و توسعه به دنبال نوآوری و تولید محصولات
جدید باشند و از رقبای جهانی خود عقب نیافتند . اما مسئله اعتماد سازی مردم با محصولات
صنایع غذایی را می توان از چند بعد مورد بررسی قرار داد.

اول: عدم توجه به ویدیوها و شایعاتی که گاها در
فضای مجازی با هدف تخریب  محصولات صنایع غذایی
ساخته می شوند و اطلاع رسانی اساتید بخش صنایع غذایی کشوردر دفاع علمی از صنعت غذا  و رد این شایعات گاها غیر علمی  در رسانه های مختلف کشور  از جمله فضای مجازی  .

دوم: فرهنگسازی استفاده مصرف کننده از محصولات دارای
نشان استاندارد و سازمان غذا و دارو و بعبارتی عدم استفاده از محصولات فله و بدون مجوز

سوم : نظارت سازمانهای ناظر از جمله سازمان حمایت
از مصرف کننده و تولید کننده در خصوص جلوگیری از فعالیت کارگاههای غیر مجاز و کم فروشی

چهارم: استمرار در تولید و کیفیت و رعایت حقوق مصرف
کننده نیز یک عامل مهم برای اعتماد مصرف کنندگان می باشد.

خوشبختانه در دهه  اخیر رشد کیفی مواد غذایی کشورمان و قدرت رقابت
آن با نمونه های خارجی مشهود بوده  محصولاتی
از جمله ماکارونی ، شیرینی و شکلات ، کنسرو و… قابل رقابت با نمونه های خارجی هستند
و صادرات این محصولات در سالهای اخیر بیانگر کیفیت این مواد بوده است.

احمد صادقیان ، عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران و ریاست شرکت دراژه:

به هر حال برای اینکه شما کالایی را که تولید می
کنید که مورد پسند مصرف کننده باشد باید مسائل مختلفی را درنظر بگیرید اول از اینکه
قبل از هر کاری سلیقه به خصوص در مواد غذایی ذائقه مصرف کننده باید مطالعه شود ،بازار
هدف مشخص است  سلیقه، ذائقه،قدرت خرید و مزیتهای
نسبی منطقه را در نظر گرفت و با این شناخت نسبت به انتخاب بهترین تکنولوژی اقدام کرد
تا بتوان کالایی تولید کرد که در حد استاندارد جهانی باشد که بتواند با کالای خارجی
رقابت کند . ما این تجربه خوب و شیرین را در تک ماکارون داشتیم در دهه ۷۰ که تک ماکارون
شروع به تولید کرد این مطالعات را در بدو امر انجام داد و ما انتخاب تکنولوژی کردیم
. در آن دهه بازار ایران در دست ترک ها و ایتالیایی ها بود و ما توانستیم بازار را
از آنها پس بگیریم نه تنها بازار داخل را گرفتیم در بازارهای صادراتی هم آنها را تعقیب
و رقابت کنیم و خوشبختانه الان هم ماکارونی ایران ، ماکارونی هست که نیازهای داخلی
را می تواند تامین کند در بازارهای صادراتی هم رقیب جدی هست برای کالاهای ایتالیایی
و ترکی با همه پشتوانه هایی که دارند و حمایتهایی که می شوند و مشکلاتی که ما داریم
. با این حال شما می بینید که ماکارونی ایران جز کالاهای مرغوبی است که هم در داخل
مصرف کننده های خارجی در سفارتهای خارجی از این ماکارونی استفاده می کنند و هم اینکه
در صادرات می تواند دربازارهای آنها رقابت کند.

این کیفیت و رقابت هم باید مستمر باشد ،  یعنی باید به مصرف کننده این اطمینان را بدهید که
این کالا همیشه با این کیفیت تولید می شود و کیفیتش متغیر نیست یعنی به محض اینکه یک
بازاری را که تولید کننده بدست آورد نباید کیفیتش را تغییر بدهد و خدای نکرده سو استفاده
کند  چراکه شکست می خورد و بداند بایستی همواره
کیفیتش خوب باشد ، قیمت هم باید بسیار مهم است و قیمت هم باید طوری باشد که مصرف کننده
توان خرید داشته باشد و با کالای خارجی رقابت کند، قطعا این اتفاق افتاده و می تواند
باز تکرار شود و شما می توانید مثال های زیادی در کشور داشته باشید خوشبختانه صنایع
غذایی ما در این مورد توانمند و قدرتمند هستند و می توانند این مورد را رقابت کنند
و هیچ نگرانی از اینکه تحریم ها رفع شود، مشکل پیدا کنند اکثر صنایع غذایی نخواهند
داشت.

نکته مهم دیگری که باید به آن اشاره کنم بحث بسته
بندی است، بسته بندی مناسب طبق سلایق مصرف کننده از نظر رنگ،طرح و نوع بسته بندی و
حتی نامگذاری محصول بسیار مهم است که نامگذاری زیبایی داشته باشد، در بازارهای مختلف
باید نام متفاوت باشد ، شاید نامی در یک منطقه معنای خوبی ندهد ، اسم هایی باید گذاشت
که مورد تائید و توجه آن بازار باشد و نوع بسته بندی از نظر حجم و همچنین طعم مهم است
که باید در نظر گرفته شود.

محمود مرشدی، رئیس انجمن کارفرمایی ماشین آلات نان و مدیرعامل گروه صنعتی مرشدگوهر:

واقعیت مطلب این است که اعتماد سازی در صنعت های
مختلف متفاوت می باشد و این اعتماد سازی را می توان به دو بخش تقسیم کرد

اول: بخش خصوصی که بیشترین سهم را در آن دارد و با تولید محصول با کیفیت و رعایت حقوق مصرف کننده می تواند برای مشتریان خود اعتماد سازی کند.

  و دوم: دولت می باشد که وظیفه فراهم کردن زیر ساخت های مورد نیاز را دارد که به نوبه خود نقش مهم و کلیدی می باشد .

 در حوزه تخصصی ما یعنی صنعت ماشین سازی در بخش صنعت تولید ماشین آلات
پخت انواع نان ،شیرینی ، کیک وتجهیزات مربوطه ، همین که بیش از چهار دهه به صورت مستمر
توانستیم جدیدترین دستگاهها و ماشین آلات روز را به بازارهای مختلف عرضه کنیم نشان
دهنده اعتمادسازی برای مصرف کنندگان و مشتریانمان بوده است بعبارتی  ما وقتی که داریم کالائی عرضه میکنیم در حقیقت داریم
اعتماد مشتری را جلب میکنیم  و این کالا باید
کالای خوب و با کیفیتی  باشد  واقعا لیاقت ایران و ایرانی این نیست که کالای بی
کیفیتی داشته باشد

خوشبختانه شرکت مرشد گوهر کالایی که تولید میکند
با این تفکر است که ایران و ایرانی لیاقتش خیلی بیشتر از توان امروز ما هست و پیوسته
در تلاش هستیم کالای تولیدی با کیفیت وبروز داشته باشیم. 

در ضمن اینکه رعایت کردن اصول در تولید و همچنین
اخذ استاندارهای لازم نیاز هر تولید با کیفیت و کار امدی محصول است و اعتماد سازی را
افزایش میدهد.

دکتر مهدی کریمی تفرشی رئیس هیات مدیره تعاونی تولید کنندگان محصولات غذایی و رئیس هیئت مدیره مجتمع صنایع غذایی گلها :

رویکرد هوشمندانه و تدبیر سازنده رهبر معظم انقلاب
در حمایت از تولید ملی و محصولات داخلی در شرایط حساس اقتصادی کنونی کشورمان حاکی از
اهمیت و ضرورت توجه همه جانبه به این اصل مهم و یک عزم ملی جدی در این راستاست. موضوعی
که پرداختن به آن نیاز اساسی کشور در حل معضلات اقتصادی حال حاضر جامعه می باشد.

ارتقاء کیفیت کالاها و محصولات داخلی از مهمترین
ضروریات در ایجاد جایگاه مناسب برای محصولات ایرانی در بازارهای داخلی و جهانی و نیز
در اذهان مصرف کنندگان و در واقع احترام به اعتماد و انتخاب آنهاست. در اولویت قراردادن
سلامت و سبک زندگی سالم مردم و عرضه کالا و خدمات با کیفیت جهت رفاه آنها باید سرلوحه
کار تمامی تولید کنندگان، صنعتگران و ارائه دهندگان خدمات قرار گیرد تا مردم با اطمینان
و رغبت به سمت انتخاب و مصرف کالاهای ایرانی سوق یابند.

بدیهی است مردم زمانی به سمت مصرف کالاهای ایرانی
خواهند رفت که این کالاها تمام شاخص های قابل رقابت با محصولات مشابه خارجی را از لحاظ
کیفیت و قیمت داشته باشند و تولیدکنندگان باید این اصل مهم را در نظر داشته باشند.

افزایش کیفیت مواد غذایی داخلی ، حداکثر استفاده
از امکانات و بستر تولید در کشورمان ، ارائه کالاهایی با قیمت مناسب ، کیفیت بالا و
مطابق با استانداردهای جهانی موثر با بسته بندی های زیبا و کارآمد و منطبق بر تکنولوژی
روز دنیا و فناوری های نوین و قابل رقابت با کالای خارجی از بهترین ابزارها جهت ترغیب
مردم به عدم مصرف محصولات خارجی و تمایل به مصرف کالاهایی داخلی ، ساماندهی واردات
قانونی در حوزه کالاهای مورد نیاز کشور و کمک به خود کفایی و رشد و رونق اقتصادی کشور
است .

آموزش در تمامی سطوح، اطلاع رسانی درست و تبلیغات
صحیح از طریق ابزارهای ارتباط جمعی و رسانه ها در راستای معرفی تولیدات داخلی و اشاعه
فرهنگ مصرف محصولات داخلی و اهمیت حمایت از تولید ملی از وظایف مهم آموزش و پروش، دانشگاهیان
و رسانه ملی و تمامی دست اندکاران این عرصه است.

برای فرهنگ سازی این مهم در جامعه باید از تربیت
و آموزش صحیح فرزندانمان آغاز کنیم که آینده سازان این مرز و بوم هستند.

بی شک حمایت همه جانبه دولت و مسئولین، کمک به رفع
مشکلات و موانع تولید و فراهم نمودن تسهیلات و شرایط مناسب برای تولیدکنندگان لازمه
ایجاد بسترهای مناسب در جهت رونق تولید و اقتصاد ملی است.  مبارزه جدی با ورود کالاهای قاچاق به کشور و ایجاد
شرایط با ثابت اقتصادی و کنترل نرخ ارز جهت ایجاد اطمینان و امنیت برای سرمایه گذاران
از پیش نیازهایی است که نگاه موشکافانه، مدبرانه و همت عالی تمامی مسئولین و سیاست
گذاران اقتصادی را می طلبد.

در شرایطی که تولیدکنندگان داخلی با تمام توان به
تولید محصولات با کیفیت و قابل رقابت با محصولات مشابه خارجی همت می ورزند و نیروهای
متخصص ، جوان، کارآزموده، خلاق و تحصیلکرده کشورمان در طرح ایده ها و نوآوری و همگامی
با آخرین تکنولوژی ها و دستاوردهای روز دنیا از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند ورود بی
رویه و کنترل نشده و اغلب قاچاق محصولات مشابه خارجی به کشورمان و پر کردن لاین های
فروشگاهها با این محصولات بی انصافی در حق تولیدکننده زحمتکش، نیروهای تحصیلکرده و
فرهیخته و کارگر زحمتکش ایرانی است و خوابیدن چرخ های تولید بسیاری از صنعتگران و تعطیلی
بسیاری از واحدهای تولیدی و بیکار خیل عظیمی از نیروهای کار از پیامدهای این بی تدبیری
است.

اگر ما خود را به آخرین دستاوردها و تکنولوژی های روز دنیا و استانداردهای ملی و بین المللی تجهیز کنیم و در بویژه در صنعت بسته بندی و تجهیزات و ماشین آلات مربوطه بتوانیم خود را به برندهای بزرگ دنیا نزدیک کنیم و از ایده های نو، خلاقیت ها و شیوه های نوین بسته بندی حمایت و آنها را در صنعت کشورمان اجرایی کنیم بی شک محصولات ایرانی نه تنها مورد اقبال تمامی مردم شریف کشورمان قرار خواهد گرفت و محصولات مشابه خارجی رنگ می بازد بلکه در بازارهای جهانی جایگاه خود را پیدا خواهد کرد و این خود برگ برنده ای در رونق صادرات غیرنفتی خواهد بود که بی شک به رونق اقتصادی کمک شایان توجهی خواهد نمود.

رضا باکری( دبیر انجمن صنفی صنایع لبنیات):

“بیمه تضمین کیفیت کالا” تنهاراه اعتمادبخشى به مصرف کننده است.  واحدهاى تولیدى اعم ازصنعتى ویا کشاورزى بایستى محصولات تولیدى خود را بیمه تضمین کیفیت نمایند ومصرف کننده اگرازمصرف کالائى آسیب دیدند بایستى خسارت دریافت نمایند. آرم بیمه تضمین کیفیت برروى کالا متمایز کننده کالاى باکیفیت ازکالاى بی کیفیت خواهد بود.

دکتر غلامحسین احمدی نایب رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع آبمیوه و کنسانتره و مدیرعامل شرکت سنوس :             

به نظر من مردم قسم نخورده اند که کالای خارجی بخرند.
اگر میخرند علت دارد. علت آنهم کیفیت بد، قیمت گران و عرضه و خدمات نامناسب کالاهای
تولید داخل است. کالاهایی که این علت ها را ندارند خریدار دارند و صادر هم میشوند.
من و خانواده ام ده سال پیش از هلند پنیر میاوردیم به ایران. الان از ایران به آنجا
پنیر می بریم برای مصرف. البته اگر در فرودگاه اجازه ورود بدهند.

الآن محصولات غذایی خارجی قاچاق در بازار ایران
وجود دارد و مشتریان اندکی هم از طبقات مرفه دارند که به صورت ناپیوسته یا از سر تفنن
و نو جویی خریداری می‌کنند اما مواد غذایی به علت حضور در صنعت رقابتی با خودرو فرق
دارد که سطح کیفیت انها با انواع خارجی تفاوت فاحش داشته باشد بنابراین صنعت غذا در
ایران دارای مزیت رقابتی بوده و اگر موانع یادشده در سطح بنگاهها و صنعت رفع شود رضایت
مصرف کننده را میتوانند به صورت کامل فراهم نمایند.

دکتر کیومرث فتح الله کرمانشاهی، معاون کل اسبق سازمان توسعه تجارت ایران :

جهت ترغیب مصرف کنندگان به استفاده از کالاهای ایرانی می بایستی ؛ابتدا مثل سایر امور توسعه ای، فرهنگ سازی نمود و با آماده نمودن اذهان عمومی از طریق تبلیغات هدفمند و برنامه ریزی شده با تعرفه ویژه  از رسانه ملی که اخیرا” توسط رهبری مورد تاکید واقع شد و مشارکت همه جانبه اصحاب رسانه ، با عزم ملی حاکمیت خصوصا” دولت و سیاست گذاری صحیح ، در بخش واردات بویژه در زمینه  ورود مواد اولیه ، ماشین آلات ، مواد واسطه ای و کمکی و سایر اقلام یدکی و حساس که امکان ساخت آن در داخل وجود ندارد،  باحمایت و اصلاح تعرفه ها ( در حال حاضر میانگین موثر تعرفه های کالاهای وارداتی بالاست ) از یک سو و  ایجاد تسهیلات ارزان قیمت ، اصلاح امور پولی و بانکی ، حذف ارز رانتی و ایجاد ارز تک نرخی ، با شفافیت کامل و اصلاح امور مالیاتی ، بیمه های تامین اجتماعی که در نهایت منجر به کاهش هزینه های سربار و  قیمت تمام شده  را بدنبال دارد، در دستور کار قرار داد  و در مقابل تولید کننده ضمن توجه به سلیقه مشتری و استفاده از  طراحی و تکنولوژی روز و همکاری با دانشگاهها و شرکتهای دانش بنیان با ارتقاء کیفیت محصولات داخلی و اهمیت قائل شدن به بخش تحقیق و توسعه (R&D) با اخذ گواهی نامه های معتبر بین المللی  و توجه به نیاز بازار داخل در کنار برنامه ریزی برای صادرات با برند سازی ، زمینه را برای بازارهای داخل و خارج مهیا نمود ، به نحویکه ضمن ارتقای برند تولیدی  ، ساخت ایران (MADE IN IRAN) به برندی با اعتبار بین المللی تبدیل شود…

در سایر بخشها از جمله بخش کشاورزی توجه به زنجیره
ارزش ازجمله کاشت، داشت، برداشت و تجهیز امور زیر ساختی و انبارداری ،بارانداز،سردخانه،
سورتینگ ، بسته بندی ،برندسازی، بازار یابی و صادرات اقدام گردد..

در بخش معدن هم با برند سازی و خلق ارزش افزوده
زمینه ثبت برند در بازارهای معتبر بین المللی مانند
LME  رافراهم نمود…

شاید تصور شود که سئوال در زمینه مصرف داخل بود
و نگاه  به توسعه صادرات معطوف شد که مطمئنا”
با برند سازی و حضور در بازارهای بین المللی ، کشش مصرف کننده ایرانی به مصرف کالای
داخلی نیز دوچندان خواهد شد.

عنایت به رئوس اقتصاد مقاومتی و‌ رونق تولید ، توجه
به وظایف بخش سیاست گذار یعنی دولت و بخش تصدیگر یعنی بخشهای خصوصی و تعاونی که نیازمند
تجدید ساختار هستند از یکسو و تقسیم کار ملی در قالب بروز نمودن اسناد راهبردی بالا
دستی مثل سند چشم انداز و برنامه پنجساله  و
سایر اسناد پایین دستی در هر بخش با توجه به ایجاد ارزش افزوده و تامین نیازمندیهای
صنایع پایین دستی، زمینه ساز توسعه و مقاوم سازی تولید و صادرات با اشباع بازار   داخل زمینه حضور در بازارهای همسایه، منطقه ای
و بین المللی را شاهد خواهیم بود.بایستی از شعار عبور وبا شعور به عمل برسیم.تا اهداف
اقتصاد مقاومتی یعنی درون زایی و برونگری محقق گردد…

البته تحریم و مشکلات ناشی از آن با جلوگیری از
تحریم های داخلی و حمایت هدفمند از فعال اقتصادی فضای کسب و کار و تولید ، کم اثر خواهد
شد‌.

          به امید آنروز…

مهندس محمد عبداللهی ، رئیس هیئت مدیره شرکت فرآورده های غذایی سمیه :

اگر تولیدکننده کالایی را که تولید می کند با نگاه
باز و نیت درست تولید کند و هدف اصلی او حل مساله یا پاسخ به نیاز مصرف کننده باشد،
حتماً با مخاطب خودش ارتباط برقرار خواهد نمود و در مقابل مصرف کننده نیز در شرایط
قابل رقابت از نظر کیفیت، خلاقیت و به روز بودن، تمایل دارد که کالای با قیمت مناسب
تر را خریداری نماید و وفاداری خود به برند و تولید کننده را حفظ می نماید.

حال مساله این است که تولیدکننده جدید در چه زمانی
و با چه هزینه ای فرصت خواهد داشت تا محصول خود را به دست مصرف کننده برساند. به نظر
من در زمان رقابت کامل، این موضوع هزینه زیاد یا ظرافت خاصی را می طلبد. اگر از تاثیرات
منفی تحریم بر کسب و کارها بگذریم، این پدیده نیز به مانند سایر موضوعات بعد دیگری
به نام فرصت دارد. در واقع در وضعیت کنونی تولیدکننده داخلی این فرصت را دارد که با
هزینه های کمتر (هزینه بازاریابى )محصول خود را معرفی کرده و در معرض انتخاب مصرف کننده
قرار دهد.

حال تولیدکننده می تواند از این فرصت به خوبی استفاده
کند و توانایی و کیفیت خود را به مصرف کننده نشان دهد . نکته مهم در این شرایط ارئه
کیفیت و خدمات به گونه ای است که مصرف کننده تطابق میان ادعای مطرح شده از سوی تولیدکننده
و کیفیت ارائه شده را به وضوح تشخیص دهد. در این صورت نه تنها دیوارهای بی اعتمادی
به محصولات داخلی کمرنگ خواهد شد، بلکه استفاده از محصولات داخلی به یک ارزش و افتخار
تبدیل می گردد. اما درصورتیکه تولیدکننده به جای استفاده از فرصت پیش آمده با سوء استفاده
از محدودیت انتخاب مصرف کننده، اقدام به عرضه کالای با کیفیت پایین نماید، علاوه بر
تخریب برند خود، به هرچه بلندتر شدن دیوار بی اعتمادی براى مصرف کالای ایرانی کمک کرده
است.

حیدر ناظمی (مدیرعامل شرکت مهراد چاشنی طوس):

یقینا پاسخ گو بودن(responsibility)
در هر شرایطی چه سود چه زیان در مورد تمامی جوانب
محصول عرضه شده و بدون هیچ گونه بهانه ای باعث اعتماد مصرف کنندگان خواهد شد

دکتر شهریاردبیریان( عضو هیئت مدیره انجمن کیفیت ایران):

حفظ کیفیت و ارتقا آن یکی از مهمترین مواردی است
که اعتماد مصرف کنندگان را همواره  به  دنبال دارد ،در کنار آن شفاف سازی  و فرهنگ سازی مصرف ،مهم است .تبلیغات درست و واقعی
و گمراه نکردن مردم با تبلیغات نادرست ،همه میتوانند مهم باشند .

دکتر پرویز جهانگیری ( رئیس هیئت مدیره انجمن افزودنیها و رئیس هیئت مدیره گروه صنعتی پارس استا) :

همانگونه که خودتان اظهار کردید اعتماد سازی برای
مصرف کننده گان با تولید و ساخت  کالاهای با
کیفیت و در رقابت کیفی حتی برتَر از کا لا های وارداتی میتواند اعتماد و پشتوانی مصرف
کننده گان میهنمان را  سبب. بگردد.

ما شاهد بوده ایم که برخی از کا لاهای با کیفیت
دررقابت با کا لاهای خارجی همواره جایگاه خود را در جامعه حفظ کرده اند، بنابراین استقبال
مصرف کنند گان  کشورمان ضامن بقا و پایداری
تولیدات میهنمان خواهند بود

مهندس شهریار دادگر ( نایب رئیس هیئت مدیره شرکت لبنی آلیما) :

پاسخ به این سوال مستلزم پذیرش دو نکته‌ی نهفته
در متن پرسش است. یک؛ اینکه مصرف‌کننده با کالای ایرانی قهر و مشتاق ورود کالای خارجی
است. چنانچه تجربه هم نشان داده هر موقع برندهای ایرانی باکیفیت و قیمت مطلوب در بازار
حضور داشته­اند، مصرف­کنندگان هم مشتاقانه از آن­ها استقبال کرده­اند. طبیعتاً هر کشوری
شرایط فرهنگی و ذائقه­ای خاص خودش را دارد و ما به عنوان تولیدکننده موظفیم صادقانه
و متناسب با نیازهای روز کیفیت را در اختیار مصرف­کنندگان قرار دهیم. پس در این زمینه
مساله اصلی نه حضور برندهای خارجی که تعهد و پایداری تولیدکنندگان داخلی است. دو؛ اینکه
انحصار داخلی و عدم ورود برندهای خارجی به نفع تولیدکنندگان داخلی است. شاید این مساله
نفع­های کوتاه مدتی برای برخی از تولیدکنندگان داخلی داشته باشد اما باید در نظر داشت
که انحصار و دستکاری در شرایط رقابت آزاد از هر نوعش در طولانی مدت هم به ضرر تولیدکننده
و هم به ضرر مصرف کننده خواهد بود، پس باید ورود رقیب را با آغوش باز بپذیریم و آن
را فرصتی برای بهبود خودمان و یادگیری ببینیم.

دنیاپیما (عضو هیئت مدیره انجمن صنایع آب میوه وکنسانتره) :

استفاده از مدرن ترین ماشین آلات . با بالاترین
دانش روز در زمینه های تولیدات اسناندارد و بروز و بازار یابی

اطلاعات لحظه ای از توقعات بازار مصرف. در نگاهی
جهانی

عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران: نقش آفرینی بخش خصوصی در اقتصاد باعث حل مشکلاتی مانند بیکاری، رونق تولید و اشتغال می‌شود
احمد صادقیان در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما افزود: بخش خصوصی ما توانمند است و نشان داده هر جا به این بخش بها داده و اعتماد شده، عملکرد خوبی داشته است بنابر این باید این بخش را جدی گرفت و تقویت کرد.

این فعال اقتصادی و عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران گفت: دولت اگر به جای شعار در عمل بخش خصوصی را یار و همراه خود ببیند این بخش می‌تواند با نقش آفرینی بیشتر در اقتصاد به حل مشکلاتی مانند بیکاری و ایجاد رونق تولید و اشتغال کمک کند.
وی اضافه کرد: هم اکنون بیش از ۸۰ درصد اقتصاد کشور همچنان دولتی است بنابر این در این شرایط نمی‌توان انتظار کاهش مشکلات داشت، اما اگر این قضیه به عکس شود یعنی اگر ۸۰ درصد اقتصاد خصوصی شود می‌توان انتظار و امید داشت که مشکلات قطعاً حل می‌شود.
این کار آفرین و فعال اقتصادی ضوابط و قوانین انتقال ارز، نرخ ارز، ثبات اقتصادی، کنترل تورم و تأمین نقدینگی را از جمله مسائل مهم و تأثیرگذار بر اقتصاد کشور دانست که دولت باید شرایط بهینه آن را در حمایت از تولید و صادرات فراهم کند.

احمد صادقیان گفت: جهش قیمت ارز، نیاز به نقدینگی در واحد‌های تولیدی، صنعتی و تجاری را بیش از ۳ برابر افزایش داده که این نیاز باید توسط بانک‌ها و به کمک دولت تأمین شود در غیر این صورت تولید کاهش خواهد یافت که از جمله هزینه‌های کاهش تولید، بیکاری خواهد بود.
وی ادامه داد: در شرایط کنونی لازم است تا با برقراری ارتباط با طرف‌های تجاری در دنیا بتوانیم هم نیاز‌های خود را تأمین کنیم و هم در این رابطه تجاری، محصولات تولیدی خود را صادر کنیم.
این کار آفرین و فعال اقتصادی با اشاره به این که ثبات اقتصادی شرط لازم و اصلی برای رونق تولید و صادرات است، افزود: فعال اقتصادی باید بتواند در سایه ثبات در اقتصاد، برنامه ریزی بلندمدت داشته باشد، اما وقتی نمی‌داند در بلندمدت وضع نقدینگی و نرخ ارز چگونه خواهد بود آن وقت نمی‌تواند برنامه ریزی کند که این نداشتن برنامه ریزی و پیش بینی بلندمدت، عارضه‌ای است که تولید را دچار مشکل و تولید کننده را نگران می‌کند.

صادقیان با بیان این که قوانین زیادی در حمایت از تولید داریم، گفت: مشکل اصلی در اجرای قوانین است، زیرا اگر همین قوانین موجود که بعضاً خوب هم هست اجرا شود بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.
وی افزود: استقبال مردم از تولیدات داخلی بسیار خوب است اگر چه بخشی از این استقبال می‌تواند ریشه در افزایش نرخ ارز و مسائل خارجی و تحریمی داشته باشد، اما کیفیت مناسب تولیدات داخلی، فرصتی است برای محصولات ایرانی که با رقابت پذیر شدن به بازار‌های مختلف صادراتی نیز عرضه شود.
این کار آفرین و فعال اقتصادی مشکلات بیمه ای، حمل و نقل و ارتباطات بانکی را بخش دیگری از چالش‌های پیش روی رونق تولید و صادرات بیان کرد و گفت: دشمنان در مواجهه با ما شمشیر را از رو بستند، اما ما خود باید توسعه فعالیت‌ها و هم افزایی ضمن رونق بخشی به تولید، مشکلات پیش رو را البته با همدلی و کمک دولت حل کنیم.

محمدرضا مرتضوی، رئیس کانون انجمن‌های صنایع غذایی و احمد صادقیان، رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی تهران و موسس و مدیرعامل شرکت تک ماکارون در میزگردی به بررسی وضعیت صنعت غذا در ایران پرداختند. آنها معتقدند صنعت غذای ایران، اکنون یک صنعت بین‌المللی است که توانسته راه خود را به بسیاری از بازارهای جهانی باز کند.

 صنعت غذا در ایران کارنامه قابل دفاعی دارد. صنعتی که تا همین چند سال پیش، وضعیت آن به گونه‌ای نبود که یارای تامین نیاز داخلی را هم داشته باشد؛ اما اکنون در دنیا حرف برای گفتن دارد و کیلومترها دورتر، بازارگشایی کرده و زمینه‌ساز تحول می‌شود. اکنون بسیاری از کالاهای ایرانی راه خود را به بازار آمریکا و اروپا به راحتی باز کرده‌اند و اکنون حتی برخی کشورهای صاحب‌نام و تولیدکنندگانشان، از ایران می‌خواهند که تولیدات ایرانی را با برند خود در کشورشان داشته باشند. محمدرضا مرتضوی، رئیس کانون انجمن‌های صنایع غذایی و احمد صادقیان، رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی تهران و موسس و مدیرعامل شرکت تک ماکارون در میزگردی به بررسی وضعیت صنعت غذا در ایران پرداختند. آنها معتقدند صنعت غذای ایران، اکنون یک صنعت بین‌المللی است که توانسته راه خود را به بسیاری از بازارهای جهانی باز کند.

  ♦♦♦

وضعیت کنونی صنعت غذا در ایران به چه صورت است و اکنون چه آینده‌ای را می‌توان برای این صنعت قائل بود؟

محمدرضا مرتضوی: صنعت غذا به خاطر پیشینه‌ای که دارد، اکنون وضعیت مناسبی را تجربه می‌کند. همان‌طور که تمامی برندهای قدیمی در ایران، متعلق به صنایع غذایی کشور است. بنابراین صنعت غذا نشانگر قدمت صنعت در ایران است و برخی شرکت‌هایی در صنعت غذا داریم که بیش از ۷۰ سال است که ثبت ‌شده و مشغول به کار و فعالیت هستند. پس صنایع غذایی این خاصیت را دارد که شرکت‌هایی که در حوزه تولید برخی محصولات صنعت غذا فعال هستند، مجموعه‌هایی هستند که سال‌هاست فعالیت خود را در این حوزه آغاز کرده‌اند. به همه اینها باید مزیت‌های ایران را هم اضافه کرد. کشور ما مزیت‌هایی دارد که این مزیت‌ها می‌تواند کمک بزرگی به صنایع غذایی باشد. طعم تولیدات زراعی ایران، مطلوب است و آفتاب، آب‌وهوای کشور، شرایط مناسبی را برای زراعت رقم می‌زند؛ در نتیجه آن هم مزه کالاهای ایرانی خوب بوده و همین شاخص می‌تواند پشتوانه بزرگی برای صنایع غذایی ایران باشد؛ ضمن اینکه محصولات منحصر به فردی هم در ایران تولید می‌شود که نمونه آن زعفران، پسته، خشکبار، صیفی‌جات و سبزیجات است؛ بنابراین در مجموع، صنایع غذایی ایران پتانسیل بزرگی نسبت به سایر رشته‌های صنعتی دارد. از طرفی ما در ایران با توجه به رشد جمعیت و جوان بودن آن، نیاز بالایی به جذب انرژی داریم که این خود، یک مزیت است که کمک می‌کند رشته‌های مختلف صنایع غذایی توسعه یابد. فرض کنید در گذشته، ممکن بود بیسکویت به عنوان یک کالای لوکس مطرح شود، ولی این کالا در جامعه امروزی، تبدیل به یک باید شده است و این طور نیست که شما فکر کنید این محصولی است که اگر نبود، مشکلی پیش نمی‌آمد؛ بلکه زندگی شهرنشینی با تغییر مدل زندگی، فاصله زیادی میان روش‌های سنتی تامین غذا با روش‌های مدرن داشته و کسی نمی‌تواند با روش‌های سنتی زندگی کرده و حتی تولید برخی کالاها را داشته باشد؛ چراکه همه کالاها تبدیل به کالای صنعتی شده است. همچنین در این صنعت، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای شده و تصور من بر این است که سطح تکنولوژی در صنایع غذایی ایران، از سطح خوبی برخوردار است و ما در صنایع زیادی مثل صنعت آرد، ماکارونی، شیر، لبنیات و تولید شیرینی و شکلات، شاهد ایجاد شرکت‌هایی هستیم که سطح سرمایه‌گذاری آنها، بسیار سطح بالایی است و سطح تکنولوژی نیز خوب و نیروها کارآمد هستند. در مجموع می‌توان گفت برای یک صنعت، چند عامل مورد نیاز است تا بتوان گفت افق و چشم‌انداز خوبی می‌توان برای آن متصور بود. یک صنعت به بازار نیاز دارد که ایران در این زمینه مزیت داشته و بازار خوبی دارد؛ به این معنا که یک بازار ۹۰ میلیون‌نفری در خود ایران وجود دارد که مدل مصرف آن، با مدل مصرف سایر کشورهای همجوار فرق دارد و الگوی مصرف کالاهای ایرانی با پاکستان یا کشورهای همسایه، قابل مقایسه نیست، بنابراین ایران خود بازار خوبی است که البته جمعیت ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون‌نفری را هم در کشورهای اطراف خود دارد، از همه مهم‌تر اینکه انرژی ارزان و کارگر ماهر موجود در ایران، همه دست به دست هم داده و مزیت ایجاد کرده است. همچنین از نظر نزدیکی به بازارهای اروپایی و داشتن رابطه بلندمدت با کشورهای اروپایی نیز این صنعت مزیت‌هایی دارد؛ به نحوی که بیشترین بخش از صنعت ایران، تا قبل از دهه ۷۰ اروپامحور بود و اگر از محرومیت ماشین‌آلات، تکنولوژی و دانش فنی بگذریم، صنعت ایران اروپا‌محور بوده؛ اگرچه بعدها به خاطر دغدغه‌هایی که در مورد اروپایی‌ها وجود داشت، تامین ماشین‌آلات به سمت واردات از هند و چین رفت. به هرحال وقتی که به صنعت غذا نگاه کنیم، الگوی اروپایی دارد و بنابراین می‌توان چشم‌انداز خوبی را برای آن قائل بود.

احمد صادقیان: همان‌طور که آقای مرتضوی هم اشاره داشتند، یکی از مزیت‌های کشور ما صنایع غذایی است. اگر ما تعریف کنیم که سه تا چهار مزیت در نفت، گاز و گردشگری کشور داریم، به طور قطع صنایع غذایی نیز یکی از مزیت‌ها به شمار می‌رود. در واقع صنعت غذا از جمله صنایعی است که نقش اصلی در اقتصاد ایران دارد و به خصوص تنوع آب‌وهوا، چهارفصل بودن، خاک حاصلخیز و آفتاب خوبی که در کشور وجود دارد، همه و همه باعث می‌شود که انواع مختلفی از محصولات کشاورزی را بتوانیم در کشور تولید کنیم. همین موضوع را می‌توان به صنایع غذایی وابسته نیز تعمیم داد؛ به این معنا که خوشبختانه صنایعی اکنون در کشور وجود دارد که بسیار قوی بوده و تبدیل به برندهای جهانی شده‌اند و در بحث تامین نیازهای داخلی و صادرات، بسیار موفق عمل می‌کنند؛ ضمن اینکه آنها شرکت‌های بزرگی هستند و از تکنولوژی‌های روز دنیا بهره می‌گیرند؛ این در حالی است که به نظر من تکنولوژی صنایع غذایی موجود در ایران، از خیلی کشورهای دیگر به‌روزتر است که نمونه آن، صنایع ماکارونی هستند که عمر ماشین‌آلاتی که در کشور وجود داشته و تکنولوژی که به کار گرفته شده، زیر ۱۰ سال است؛ در حالی که در مهد ماکارونی دنیا که ایتالیاست، عمر ماشین‌آلات بالای ۳۰ سال است و قدیمی به شمار می‌روند؛ به هر حال این برتری را داریم که تکنولوژی کشور کاملاً به‌روز است و مواد اولیه صنایع غذایی که فرآوری می‌شود هم، با کیفیت مناسب در داخل تولید می‌شود. در بحث صادرات نیز که اشاره شد، باید به این نکته توجه کرد که جمعیت ایران ۸۰ میلیون نفر است که نیازهای داخلی و تامین آن برای ما اهمیت دارد؛ ضمن اینکه یک جمعیت ۴۰۰ تا ۵۰۰‌میلیونی نیز در اطراف کشور وجود دارد که در بحث صادرات می‌تواند بازوی فعالی برای ایران باشد. اینها از جمله مسائلی است که اگر بتوانیم آنها را مدیریت و مشکلات آنها را رفع کنیم، در صادرات نیز موفق خواهیم شد. به هرحال اکنون قیمت تمام‌شده محصولات کشاورزی در داخل باید مدیریت شود؛ ضمن اینکه در بحث الگوی گشت و تغییر الگوی مصرف نیز، باید حرکت‌هایی صورت گیرد. هم‌اکنون گوشت قرمز در داخل تولید می‌شود؛ ولی کافی نیست و واردات باید صورت گیرد؛ همچنین ایران در تولید آبزیان هم مزیت دارد و سواحل بزرگی در شمال و جنوب کشور به چشم می‌خورد که خوشبختانه دولت نیز به آن توجه کرده و اکنون روی بحث آبزیان، پرورش ماهی در قفس و میگو سرمایه‌گذاری‌های خوبی شده تا نیازهای داخلی تامین و مازاد آن هم صادر شود. در بحث سلامت کالاهایی مثل گوشت قرمز که بحث سلامت آن در مصارف بالا، زیر سوال است، باید اقداماتی صورت گیرد، ضمن اینکه مصرف بالای روغن و شکر در کشور را نیز باید مدیریت کرد تا هم سلامت جامعه تامین شده و هم تغییر الگوی مصرف و کشت به صورت اتوماتیک انجام شود؛ یعنی بتوانیم گوشت سفید را جایگزین گوشت قرمز کرده و سلامت مردم را تا حد زیادی تضمین کنیم. در بحث دام و طیور نیز مزیت داریم و ظرفیت بالای دو میلیون تن در این حوزه برای صادرات محفوظ است، ضمن اینکه در بحث آبزیان نیز می‌توانیم این نقش را داشته باشیم که این محصولات، جایگزین مناسبی برای گوشت قرمز در کشور باشد که هم نیاز داخلی را تامین کند و هم در بحث صادرات پیشرو باشیم. پس در مجموع می‌توان گفت که مزیت‌ها صنایع غذایی در ایران بسیار بالاست.

در بحث اشتغال‌زایی چطور؟ صنایع غذایی ایران چقدر مزیت دارد؟

 مرتضوی : وابستگی صنعت غذا به زمین است و در واقع وقتی زراعتی صورت می‌گیرد؛ پیشتیبانی درستی از سوی صنایع غذایی هم انجام می‌شود. آنجاست که پتانسیل بزرگی برای رشد اشتغال در بخش زراعت ایران به وجود می‌آید؛ بنابراین اگر صنایع تبدیلی کارآمدی داشته باشیم، محصول زراعی خود را می‌توانیم به خوبی مورد استفاده قرار داده و ضایعات را به صفر برسانیم. در عین حال، در میزان تولید محصول زراعی و هم بهبود وضعیت کیفیت این محصولات باید نقش پررنگی داشته باشیم. تا جایی که مطلع هستم، صنعت غذا ۱۸ درصد اشتغال صنعتی کشور را در اختیار دارد؛ ولی از طرفی نقش صنعت غذا در حمایت و به ثمر رساندن بخش زراعی کشور می‌تواند پررنگ‌تر باشد؛ به خصوص اینکه ارزش افزوده صنایع غذایی از محصول زراعی که بر سر سفره مردم می‌رسد، بسیار بیشتر است؛ ضمن اینکه نقش صنعت غذا در صیانت از نیروی تولید را هم نباید نادیده گرفت. نمی‌توان گفت نیروی تولید و نیروی انسانی در جامعه مورد بی‌توجهی قرار گیرد؛ به این معنا که وقتی در صنعت غذا، برای مردم غذای سالم تولید می‌کنیم علاوه بر اینکه نقش مستقیمی در ایجاد شغل داشته‌ایم، در حفاظت و صیانت از سلامت نیروی کار و نیروی انسانی کشور هم نقش‌آفرین شده‌ایم که این خود، یک مساله بسیار مهم‌تر از ایجاد شغل است. فرض کنید که معدنی به نام نیروی انسانی داریم که اگر از این معدن، به لحاظ روحی، روانی و تغذیه درست حفاظت و صیانت نشود، به این پتانسیل عظیم ملی آسیب وارد کرده‌ایم و بنابراین سلامت، صیانت، حمایت و حفاظت از جامعه بسیار مهم است که در آن، نقش صنعت غذا پررنگ‌تر از میزان اشتغال مستقیمی است که تولید شده است؛ به خصوص در جوامع صنعتی، وقتی نیازها از روش‌های سنتی تامین می‌شود، باید به سلامت غذا هم توجه کرد. واقعیت این است که در جوامع صنعتی، وجود یک صنعت غذای مدرن، کارآمد و متعهد در صیانت و حفاظت از سلامت جامعه نقش بزرگی دارد. امروز اگر به سازمان‌های جهانی مراجعه شود، همان‌طور که آقای صادقیان هم گفتند اکثر شعارها به سمت صیانت و حفاظت از بهداشت، سلامت و محیط‌زیست است؛ چراکه اکنون مشکل آینده دنیا مسائل تکنولوژیک نیست؛ در حالی که در گذشته صنعتی شدن و تکنولوژی‌های روز دنیا مطرح بود، اما اکنون تامین غذا و دسترسی آسان به آن، تامین آب‌وهوا، حفاظت و صیانت از سلامت مردم است که هر یک از اینها، شقوق مهمی را در آینده بشر مطرح می‌کند؛ پس می‌بینید که صنعت غذا نقش بسیار بی‌بدیل و پررنگی در دنیا دارد و بنابراین ما در محاسبه ارزش و اهمیت صنعت غذایی کشور، باید به چند نکته توجه کنیم. اول اینکه صنعت غذا و صنایع تبدیلی، حلقه واسط رسیدن کالاهای کشاورزی به سفره‌های مردم است؛ در حالی که در گذشته می‌گفتند که تولید سیب در کشور هفت میلیون تن است که دو میلیون تن آن از بین می‌رود و پای درخت می‌ریزد؛ اما اکنون نقش صنایع غذایی بسیار مهم و پررنگ است و حفاظت از آن، با آب‌وخاک تولید‌شده، رابطه تنگاتنگی دارد. همچنین در غلات، نقش صنایع غذایی در تبدیل و فرآوری هم، دیگر مثل گذشته نیست و مصارف بسیار متنوع شده است؛ در حالی که یک زمان، از ذرت تنها برای خوراک دام استفاده می‌شد، ولی الان ذرت، تامین‌کننده بخش بزرگی از اسنک‌ها بوده و ماده اولیه تولید قند صنعتی به شمار می‌رود، پس اوضاع متفاوت شده است. اینجاست که نقش صنایع غذایی پررنگ می‌شود و متوجه می‌شویم که دنیا به صنایع تبدیلی وابستگی بیشتری پیدا کرده است. یک زمانی در کالایی مزیت نداریم، پس هر‌چه تلاش کنیم، نمی‌توانیم به آینده درخشانی برسیم؛ نمونه آن هم صنعت خودرو است که به‌رغم تلاش‌های مقدسی که صورت گرفته است، نمی‌توان به این خوشبین بود که ایران صادرکننده خودرو به کشور آلمان باشد، این چشم‌انداز دور از دسترس است؛ ولی به راحتی می‌توان صنایع غذایی را به کشورهای اروپایی صادر کرد؛ همان‌طور که زعفران ایرانی، یکی از بهترین تولیداتی است که در دنیا صورت می‌گیرد ولی در اسپانیا برندینگ شده و عرضه می‌شود و ارزش افزوده دارد. یا در کالایی مثل ماکارونی، ایران ۱۰۰ هزار تن صادرات دارد و به کشورهایی که فکر نمی‌کردیم، امروز این کالا صادر می‌شود. در صنایع شیرینی و شکلات هم همین‌طور. زمانی در ایران باورکردنی نبود که ما بتوانیم شیرینی و شکلات و صنایع لبنی را صادر کنیم. بنابراین در صنعت غذا طی سال‌های گذشته، پیشرفت زیادی داشته که علاوه بر تامین مصارف داخلی، صادرات هم رونق یافته است. اکنون خانواده‌های قدیمی در صنعت غذای ایران مشغول کار هستند و سرمایه‌های اجتماعی کشور به شمار می‌روند. این موضوع مهمی است که نشانگر اعتماد متقابل صنعت و مردم است. برخی صنایع، استخوان‌بندی محکمی دارند. آب و خاک و آفتاب زیرساخت آن است که در کشور وجود دارد و اگر بتوانیم از آن درست استفاده کرده و آن را تبدیل به یک مزیت تجاری کنیم، می‌توان گفت صنعت غذا، آینده‌دارترین صنعت کشور طی ۲۰ سال آینده است.

 صادقیان: در بحث غذا، موضوع امنیت غذایی نقش مهمی دارد. خوشبختانه در یک کالای استراتژیک مثل گندم، سال گذشته و سال جاری به خودکفایی رسیده‌ایم و امسال مازاد محصول داریم و پیش‌بینی می‌شود سه میلیون تن صادرات داشته باشیم. البته از زمانی که کشاورزی ما از سال ۴۲ اصلاح شد، آسیب‌هایی دید و تقسیم اراضی و خرده‌مالکی که رخ داد، کار را مشکل کرد و اکنون نمی‌توان تکنولوژی مناسبی پیاده‌سازی کرد و بهره‌وری را افزایش داد. اکنون دولت در تجمیع اراضی وارد شده و فعالیت می‌کند. این یکی از مشکلاتی است که کشاورزی ایران با آن مواجه است و صنعت غذایی نیز وابسته به کشاورزی است. به هر حال ظرفیت‌های بسیار خوبی در این حوزه وجود دارد و صنایع پویا هستند؛ بنابراین توجه در بخش صادرات می‌تواند گره‌گشا باشد. البته هنوز نرخ تسهیلات بانکی بالاست و تورم اگرچه کنترل شده، ولی باز در مقایسه با رقبا در بازارهای صادراتی، زیاد است و هزینه حمل‌ونقل و بیمه هم همچنان بالاست. البته همه دنیا به کشاورزی توجه ویژه دارند و حمایت‌های لازم را صورت می‌دهند. امیدواریم با رفع موانع بتوانیم صادرات صنایع غذایی را به صورت جهشی افزایش دهیم و این واقعاً قابل دسترس است؛ البته دولت باید یارانه صادراتی بدهد و حمایت کند.

ماکارونی ایران به کدام کشورها اکنون صادر می‌شود؟

صادقیان:  به ۲۸ کشور صادرات داریم و بازارهای اطراف همچون کشورهای افغانستان، پاکستان، عراق، آفریقا، مالزی، سنگاپور و حتی کانادا را تامین می‌کنیم. اکنون لبنیات و پنیر ایرانی به آمریکا صادر شده و این توانمندی بالای صنایع غذایی ما را می‌رساند که با همه مشکلات تحریم و جنگ، توانسته رشد قابل توجهی داشته باشد و هم نیاز داخلی را تامین کند و هم در بازار صادراتی حضور داشته باشد.

به مزیت‌ها اشاره داشتید، برای پایداری رشد اقتصادی باید کدام بخش پیشران باشد؟

 مرتضوی : حتماً برای رشد پایدار باید چند مولفه وجود داشته باشد. صنعتی رشد پایدار خواهد داشت که وصل به ماده اولیه تولید داخلی باشد. اکنون اصلاحاتی هم در حوزه زراعت انجام شده و بیشترین مقدار سرمایه‌گذاری در بهبود وضعیت آبیاری طی چند دهه اخیر، در چهار سال گذشته رخ داده است؛ بنابراین رشد پایدار صنعت غذا متصل به زمین زراعت است و اگر زراعت داخلی بخواهد موفق باشد، باید در مورد برخی غلات، با توجه به نیازهای خود از سایر کشورهای دنیا ماده اولیه وارد کنیم؛ به خصوص اینکه بزرگ‌ترین کشورهای تولیدکننده غلات دنیا یعنی قزاقستان، اوکراین و روسیه همسایه ما هستند که این یک مزیت بزرگ است و در مقابل، از طریق مرزهای زمینی به پاکستان با رشد جمعیت ۲ /۳ درصد و عراق با رشد جمعیت بسیار بالا دسترسی داریم و کشورهای عربی هم، زراعت قابل اتکا ندارند؛ بنابراین می‌توان این دو را با هم هماهنگ کرد.

سهم صنعت غذا در تولید ناخالص چقدر است؟

 مرتضوی : اگر زراعت به علاوه صنایع غذایی را در نظر بگیریم، صنعت غذا ۱۵ درصد GDP را در‌بر می‌گیرد. هرچقدر گندم داشته باشیم، تا آرد، کیک و بیسکویت و ماکارونی نشود، ارزش افزوده ندارد؛ پس باید به سمت صنایع با تکنولوژی خوب برویم؛ همان‌طور که در صنعت آرد، ما جزو ۱۰ کشور اول دنیا به لحاظ سطح تکنولوژی هستیم و نیروی فنی ماهری داریم. اکثر کارخانه‌داران آرد نسل چهارمی هستند که درس خوانده‌اند؛ پس شیرینی و شکلات و آبمیوه، صنعت جوانی است و تکنولوژی و استعداد خوبی دارد و خیلی سریع می‌خواهد وارد بازارهای جهانی شود. در گندم، اگر سیاست‌های درستی داشته باشیم، ایران می‌تواند یکی از بهترین تولیدکنندگان دنیا باشد؛ صنعت طیور هم در کشور به خاطر تنوع آب و هوایی، می‌تواند یک صنعت پر‌پتانسیل باشد. پس در مجموع در کشاورزی می‌توانیم رشد بسیار پایداری داشته باشیم؛ چراکه الان اسراف می‌کنیم و آب را هدر می‌دهیم؛ ضمن اینکه زمین را نیز به دلیل عدم صیانت از خاک، از بین می‌بریم و به طبیعت آسیب می‌رسانیم؛ پس اگر چرخشی در نگاه به دارایی‌های معنوی خود داشته باشیم و به سمت استفاده از آنها پیش رویم، رشد پایداری در صنعت غذا خواهیم داشت.

صادقیان:  اتفاقات خوبی در صنعت غذایی ایران رخ داده است. اگر یادتان باشد سال‌های قبل به خصوص قبل انقلاب، بسیاری از کالاها را وارد می‌کردیم؛ اما اکنون صادرکننده آنها هستیم. در گذشته مرغ هلندی و فرانسوی وارد ایران می‌شد و اکنون، شش میلیون تن ظرفیت برای طیور داریم که دو میلیون تن آن مصرف داخلی شده و مازاد آن، قابل صادرات است. در بحث گندم، هر سال گندم وارد کشور می‌شد؛ اما دو سالی است که مازاد داریم و صادرکننده هستیم. در لبنیات نیز صنعت ما یک صنعت پویاست و توانسته صادرات به کشورهای آمریکایی داشته باشد. این نویدی بود که داده شد که چندین کانتینر به اروپا و کشورهای سی‌آی‌اس، روسیه و آمریکا صادر شده است. اکنون ایتالیایی‌ها به سراغ ایران می‌آیند تا ما برای آنها با برندهایشان ماکارونی تولید کنیم، چراکه مواد اولیه مرغوب، دانش فنی، تکنولوژی و پتانسیل عظیمی داریم. ضمن اینکه بازارهای دسترسی خوبی هم وجود دارد و همان‌طور که آقای مرتضوی اشاره کرد، کشورهای سی‌آی‌اس نیز تولیدکننده غلات هستند که اگر کمبودی باشد، با امکانات جاده‌ای، ریلی و حمل‌ونقل مناسبی که کشور ما دارد، می‌توانیم آن را برطرف کنیم و البته هاب منطقه هم باشیم. پس نیاز است که برخی محصولات را وارد کرده و فرآوری کنیم و به همان کشورها و سایرین صادر کنیم. اینها پتانسیل‌های قوی است که در اختیار ایران قرار دارد. ولی در بحث خاک و آب، باید مدیریت کرده و اجازه ندهیم که آب اندکی که همه دنیا را دچار مشکل کرده است و آمریکا و کالیفرنیا هم حتی سال‌هاست از خشکسالی آن رنج می‌برند، اسراف شود؛ پس باید سیستم‌های آبیاری را به سیستم مدرن و با بهره‌وری بالا تبدیل کرده و از آن ارزش افزوده ایجاد کنیم؛ همان‌طور که در سطح زیر کشت نیز، هر سال شاهد کاهش هستیم؛ ولی تولید محصولات افزایش یافته است، اینها خبرهای خوب و خوشی است که توانمندی‌های ما را می‌رساند؛ اما در آموزش باید بیشتر کار کنیم و کشاورزان ما آموزش‌های لازم را ببینند و در کنار استفاده مناسب از بذر، کود و سموم، در افزایش کمی و کیفی محصولات خود اثرگذار شوند. صنایع غذایی که باید فرآوری صورت داده و ارزش افزوده ایجاد کند تا هم تامین نیاز داخلی شود و هم صادرکننده باشیم که این هم در حال رخ دادن است. به هرحال این مسائل را اگر قدر بدانیم و درست مدیریت کنیم، قطعاً شرایط روز‌به‌روز بهتر می‌شود.

در زمینه بازارگشایی چه اقداماتی انجام شده است؟ آیا بازارهایی بوده که طی سال‌های گذشته آن را از دست بدهیم؟ آیا برنامه‌ای برای احیای بازارها داریم؟

صادقیان: کشورهای اطراف یکی از بازارهای عمده اطراف ایران است و البته کشورهایی مثل افغاستان، عراق و آفریقا در صنایع غذایی، بازارهای هدف به شمار می‌روند، البته بازار آفریقا نیازمند صنایع غذایی ماست و آنجا فعالیت‌های خوبی داریم و محصولات غذایی ایران، آنجا صادر می‌شود؛ اما اگر همت بیشتری کنیم و حمایت بیشتری هم از سوی دولت صورت گیرد، می‌توانیم رقبا را از بازار بیرون کنیم و در آنجا حرف اول را بزنیم. به هرحال بازارهای آفریقایی ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت دارند که همه آنها، نیازمند غذا هستند و بنابراین ما هم تولیداتی در این عرصه داریم.

بازارهایی هم هست که به‌تازگی به دنبال ورود به آنها باشیم؟

صادقیان: بازارهای جدید که آسیایی است و کشورهایی همچون مالزی، سنگاپور و فیلیپین کشورهایی هستند که می‌توانند بازارهای صادراتی ما باشند.

مرتضوی : یکی از نکات مهم در بازارهای صادرات صنعت غذای ایران، پایداری و ماندگاری در بازار است؛ یعنی ممکن است که ما بازارهای زیادی را فتح کرده باشیم؛ ولی در آنها ماندگار نبوده باشیم. پس حضور و ماندگاری در بازار، مهم است؛ اما اکنون آنقدر دنیا کوچک شده است که نمی‌توان گفت بازار جدیدی وجود دارد، چراکه محصولات ایرانی، به خاطر حضور ایرانیان در خارج از کشور، به همه جای دنیا رفته‌اند، اکنون هر جای اروپا و در هر شهر کوچکی، یک سوپرمارکت ایرانی وجود دارد که آنها مصرف‌کننده کالای ایرانی هستند و به ایران علاقه دارند؛ بخشی از آن به حس نوستالژیک برمی‌گردد و البته یک پیوند هم هست. اکنون کالاهایی مثل رشته آشی را نمی‌توان در هیچ جای دنیا به غیر از سوپرمارکت‌های عرضه‌کننده محصولات ایرانی پیدا کرد. ما همه‌جا هستیم و دنیا حالتی یافته است که محصولات ایرانی همه جای دنیا باشند؛ اما برندینگ و حضور دائم و رفتن به زنجیره‌های محلی آن کشورها، نکته مهمی است که نیاز به سرمایه‌گذاری و بازاریابی علمی دارد؛ ضمن اینکه نیاز به رقابت‌های قیمتی و دخالت دولت‌ها را هم حس می‌کنیم. نیاز به یک حمل‌ونقل ایمن دارد. انبار غله دنیا در دنیا، کشورهای سی‌ای‌اس هستند و همان‌طور که نقش روسیه، قزاقستان و اوکراین در تامین غله دنیا در حال پررنگ‌تر شدن است ایران باید پل پیروزی برای شرکای تجاری باشد؛ همان‌طور که ایران پل پیروزی برای متفقین شد. اینها یک مقداری سلیقه و بینش و مقداری مدیریت می‌خواهد. ما سال‌های سال است که با همه مذاکره می‌کنیم که وقتی محصول سیب ارومیه و آذربایجان ایران می‌رسد، به سرعت وارد چرخه شده و مازاد آن صادر شود؛ پس نمی‌توان انتظار داشت این سیب سالم روی درخت بماند تا برای آن فکری کنیم. این سیب باید به موقع از درخت کنده شود و به مصرف خوراک مردم برسد یا به سردخانه انتقال یابد. اگر این کار را نکنیم دو میلیون تن ظرف ۱۵ روز به زمین می‌ریزد و این یک تهدید جدی است. یک روزی ما در ایران، ۱۱ میلیون تن مصرف سیب داشتیم؛ ولی تولید ما تنها سه میلیون تن بود. یا در حوزه غلات، گندم می‌گندید و با آفلاتوکسین به خورد مردم داده می‌شد، اما اکنون نمی‌توانیم ۱۰ میلیون تن مصرف داشته باشیم و سه میلیون تن ضایعات، پس باید نهضتی به نام سیلوسازی ایجاد می‌شد که در دوره اصلاحات این اتفاق رخ داد و اکنون همه گندم کشور، در سیلوهای مدرن بخش‌خصوصی است و این نشان می‌دهد اگر عقل باشد و درایت صورت گیرد، کار به خوبی پیش می‌رود. چه مناسبتی دارد که هر سال پرتقال خوب تولید شود ولی سرمازدگی آن را از بین ببرد و در ماه ۱۲، با عجله سامسونت پر از پول برداریم و پرتقال بخریم. پس صنعت غذا پتانسیل رشد مستمر دارد. اما اولین کاری که باید بکنیم این است که محصولات کشاورزی باید در جایی استراحت کند و این تامین منابع مالی برای خریدن صد میلیون تن کالای کشاورزی در یک بازه زمانی سه‌ماهه، از عهده هیچ بخش خصوصی در هیچ جای دنیا برنمی‌آید. بلکه باید بانک‌ها و موسسات مالی دخالت کنند و چون غذای مردم است، باید به آن چشم سودجویی نداشته باشند. در دنیای متمدن، هیچ قانونی اجازه سوءاستفاده از ماده غذایی را نمی‌دهد. در داستان‌هایی هم که وجود دارد، نقش غذا خیلی پررنگ است و باید این بها را به آن داد. ما مقدار زیادی محصول کشاورزی داریم و باید برای آن تدبیر کنیم. باید میوه را در اتاق سرد، برخی کالاها را در سردخانه و برخی دیگر را در گرم‌خانه نگه داریم که پتانسیل آن وجود دارد؛ ضمن اینکه بازارهای جهانی نیز به روی ما باز است. صنعت غذا می‌تواند به خاطر منابع عظیم آب‌وخاک و بازار پایداری که وجود دارد، پل پیروزی اقتصاد ایران باشد. دلیل موفقیت چین یکی این است که بازار خود را به عنوان یک بازار بزرگ چندصدمیلیونی در اختیار دارد و بنابراین وارد هر صنعتی که می‌شود، بازار بزرگی را پیش رو دارد و همین باعث می‌شود که سرمایه‌گذاری در آن کشور، جواب بدهد و تبلیغ آن وجود داشته باشد. ایران هم یک بازار این‌چنینی دارد که جمعیت خود و اطرافش، می‌تواند همان تبلیغ برای سرمایه‌گذار باشد؛ ضمن اینکه در ایران، مصرف خیلی نسبت به کشورهای منطقه بالاتر است و مردم ما عادت کرده‌اند که خوب لباس بپوشند و خوب غذا بخورند و این عادات اجتماعی ما ایرانیان است.

اگر بخواهیم جمع‌بندی نسبت به مشکلات و مسائلی که وجود دارد، داشته باشیم چشم‌انداز صنعت غذا را چطور ترسیم می‌کنید؟

 صادقیان: به نظر من قبل از هر چیزی، باید بازارهای خود را در داخل و خارج بشناسیم و سلیقه و نیازهای بازار را به خوبی رصد کنیم. آنگاه است که می‌توان متناسب با نیازها تولید کرد؛ نباید تولید کورکورانه داشته باشیم؛ این مهم‌ترین مساله و موفقیت پیش روی ماست. ضمن اینکه بحث بسته‌بندی موضوعی است که در کشور اگرچه رشد خوبی داشته؛ ولی جا دارد که متناسب با سلایق بازار و نیازهای آن پیش رود. باید توجه داشت که هر بازاری سلیقه خود را دارد. در کیفیت، بسته‌بندی، نوع بسته‌بندی و رنگ‌های آن باید کار کرد و این یک موضوع بسیار مهم است. نامگذاری و برندینگ هم البته بسیار مهم است؛ چراکه هر تولیدکننده محصول کشاورزی ما، نمی‌تواند کالای خود را صادر کند و این یک امر مهم است؛ بنابراین باید در محصولات غذایی و کشاورزی، برند ایرانی صادر شود؛ پس موضوع برندینگ مهم است که در بحث محصولات غذایی ما و کشاورزی، آن را رعایت کنیم. اکنون بسیاری از محصولات کشاورزی دنیا به‌رغم اینکه چندین تولیدکننده متعدد دارند، اما تنها با دو تا سه برند روانه بازارهای جهانی می‌شوند؛ بنابراین اگر برند برای مصرف‌کننده شناخته شده باشد، می‌تواند به آن اعتماد کند. بحث مدیریت الگوی کشت نیز مهم است و باید انجام شود؛ یعنی مشخص شود که چه بکاریم، کی بکاریم و چه زمانی برداشت کنیم. اکنون دولت به این موضوع توجه دارد و وارد اصلاح الگوی کشت هم شده است؛ یعنی اینکه در مورد محصولی مثل چغندر، اکنون تاکید کرده که باید این محصول را پاییز بکاریم؛ چراکه در بهار مصرف آب بالایی دارد و دولت اجازه کشت نمی‌دهد و خرید تضمینی هم نمی‌کند. اما در پاییز که بارندگی بیشتر است و تولید این محصول مصرف آب کمتری دارد، توصیه می‌شود که کاشته شود. البته دولت به کاشت محصولات گلخانه‌ای هم میل پیدا کرده است. اگر به سمت تولیدات گلخانه‌ای برویم که آب کمتر و بازدهی بیشتری دارد، موفق‌تر خواهیم بود. در بحث خاویار و ماهی سفید، ایران تولیدات بی‌نظیری دارد و پسته ایران بی‌نظیر است و حتی پسته آمریکایی که بازار را گرفته است، از نوع ایرانی آن نامرغوب‌تر است. البته در مورد محصولی مثل پسته نیز، ایرانی‌ها هستند که در آن کشور محصول تولید کرده‌اند. در مورد سایر محصولات منحصر به فرد ایرانی هم مزیت‌های بسیاری داریم. هیچ جای دنیا گلاب ایرانی را ندارد و هر‌جا در سوپرمارکت‌های سراسر دنیا مراجعه کنید، مرغوب‌ترین گلاب متعلق به ایران است و مصرف‌کننده ایرانی و غیر‌ایرانی دارد. انار و رب انار ایرانی، آبلیمو و آبغوره ایرانی بسیار خاص است و این برای صنایع غذایی ما فرصت خوبی را فراهم می‌کند. در مجموع می‌توان گفت مشکلاتی در بحث‌های تولیدی داریم که باید برطرف شود و الگوی مصرف و کشت را باید عوض کنیم. مصرف سرانه برنج کشور ۴۰ کیلو است و متاسفانه مجبوریم دو میلیون تن آن را وارد کنیم؛ اما اینکه این کالا را با چه ارز، قیمت و کیفیتی وارد می‌کنیم هم خود جای بحث دارد، در حالی که ماکارونی باید جایگزین آن شود. در مصرف ماکارونی در اروپا، سوئیس مصرف سرانه ۱۲‌کیلویی را دارد و همین رقم برای ایتالیا ۳۰ کیلو و اروپا ۱۲ کیلو است؛ ولی در ایران ماکارونی که ارزان است و از نان هم ارزان‌تر تولید می‌شود و کیفیت بالایی هم دارد؛ مصرف کمی را به خود اختصاص می‌دهد؛ در حالی‌که ما تکنولوژی به‌روزی داریم و مواد اولیه این صنعت را که گندم دروم است در داخل تولید می‌کنیم؛ پس این فرهنگ باید جا بیفتد که از ماکارونی به جای برنج استفاده کنیم؛ یا اینکه الگوی مصرف گوشت را تغییر دهیم؛ الگوی مصرف گوشت قرمز نیاز به تغییر دارد و جایگزین آن باید گوشت سفید شود. در پرورش ماهی و صیادی رشد داشته‌ایم ولی کافی نیست، با توجه به اینکه دسترسی به سواحل جنوبی و شمالی داریم و باید صیادی را رشد دهیم. دولت هم پرورش ماهی در قفس و میگو را رشد داده و اکنون صادرات صورت می‌گیرد. در مجموع باید در بخش کشاورزی توجه بیشتری صورت گیرد و الگوی کشت و آموزش کشاورزان باید تغییر کند، ضمن اینکه تجمیع اراضی کشاورزی نیز که دولت دنبال می‌کند، باید با سرعت بیشتری رخ دهد. پس می‌توان با تکنولوژی و آموزش، اتفاقات نویی را رقم زد. اکنون میانگین اراضی کشاورزی حدود چهار هکتار در کشور است در حالی که اراضی بالای دو هزار هکتار ایران، تنها ۶۴ قطعه است؛ اما در کشورهای پیشرفته، اراضی بالای ۱۰۰ تا ۲۰۰ و حتی ۱۰۰۰ هکتار داریم که می‌توان الگوی مناسبی را در آن پیاده کرده و تکنولوژی را به کار بست. به هرحال به‌رغم همه مشکلات، موفقیت‌هایی داشته‌ایم و به‌رغم تحریم که دسترسی به کود، سم و بذر را نامطلوب کرده بود، توانستیم نیازهای خود را تامین کرده و صادرات محصولات کشاورزی و صنایع غذایی را داشته باشیم.

چه انتظاری می‌توان از دولت داشت؟

 صادقیان: دولت از تولیدکنندگان انتظار دارد که صادرات محصولات کشاورزی و صنعت غذایی را رشد داده و در این زمینه جهش داشته باشند؛ اما ما نیز از دولت می‌خواهیم که از صنعت و صادرات آن حمایت کند تا بتوانیم با رقبا رقابت کرده و مجهز به ابزارهایی شویم که بازارهای هدف را برای ما قابل دسترس می‌کند. ما به حمایت نیاز داریم و باید دسترسی به مواد اولیه ارزان داشته باشیم، ضمن اینکه نرخ تسهیلات هنوز بالاست و اگرچه تورم کنترل شده ولی هنوز هم در مقایسه با رقبا بالاست. ما هنوز مشکل حمل‌ونقل و بیمه و هزینه نقل و انتقالات پول را داریم که تا هفت درصد هم گاهی در هزینه‌ها اثرگذار می‌شود. بنابراین انتظار داریم این موانع رفع شود؛ ضمن اینکه در حوزه بازاریابی و حضور در نمایشگاه‌های خارج کشور نیز، به حمایت دولت نیاز داریم. در گذشته دولت بخشی از هزینه‌ها را می‌پذیرفت ولی اکنون دستش خالی است و جوایز صادراتی را نمی‌تواند بدهد، در حالی که اگر این مشکلات رفع شود و مشوق‌ها دوباره به صورت هدفمند باز‌گردند، صنایع غذایی و کشاورزی ما پتانسیل بسیار بالایی دارد.

شرکت تک ماکارون بمناسبت بیست و چهارمین سالروز تاسیس این شرکت پیامی را صادر کرد.

۲۴ سال با همراهی شما

خداوند بزرگ را خاضعانه شاکر و سپاسگزاریم که در تاریخ۶/۶/۹۶ شرکت تولیدی تک ماکارون با کوله باری از تجربیات ارزشمند وارد بیست و چهارمین سال فعالیت خود می شود.

ضمن تبریک این مناسبت فرخنده به تمام اعضای خانواده بزرگ تک ماکارون ، امیدواریم با ارتقا مهارت و دانش خود در مسیر توسعه و تعالی، همیشه در اوج بودن نصیبمان گردد.

– جناب آقای صادقیان لطفا ضمن معرفی خود، شرح مختصری از فعالیتهایتان بفرمایید.
کارهای صنعتی ، کشاورزی و تجاری پدرم در کنار تحصیلات ابتدایی و متوسطه ، برای من به دانشگاه کارآفرینی بدل شد . دانشگاهی که ای کاش بتوانبم تمام جوانان کشورمان را نه از آن فارغ التحصیل ، که در آن شاغل به تحصیل نماییم ، تحصیلات عالی خود را در رشته مدیریت بازرگانی سال ۱۳۵۵ به اتمام رساندم و پس از پایان خدمت مقدس سربازی ، سال ۱۳۵۹ به عنوان مشاور استاندار استان یزد ، مشغول به کار شدم .
در اندک زمانی ( سال ۱۳۶۰) علائق کار صنعتی ، مرا به گسترش حرفه خانوادگی هدایت نمود ، لذا به دستور مرحوم پدرم و به اتفاق خانواده ، کارخانه فرش ستاره کویر یزد را تاسیس نمودیم .
این اولین واحد تولیدی بود که به صورت خانوادگی ، بنای آن را گذاردیم و سرآغاز دورانی گردید که تا به امروز ، منجر به تاسیس دهها واحد صنعتی دیگر شد.
گروه ستاره کویر با پنج کارخانه مدرن: «فرش ستاره کویر یزد» ، «فرش خاطره کویر یزد» ، «نساجی یزد» ، « رنگرزی یزد » « الیاف یزد» ، امروز به یکی از بزرگترین گروههای صنعتی در صنایع نساجی کشور تبدیل شده و محصولات آن در پنج قاره جهان ، نقش خاطره می زند …

به دلیل اعتقاد به کار صنفی و نهادهای مدنی ، در تشکلهای صنفی تمامی صنایعی که وارد آنها شده ایم ، حضوری فعال داشته و در دهه های ۶۰ و ۷۰ نیز ، دو دوره به عضویت هیئت رئیسه اتاق بازرگانی یزد انتخاب شدم و هم اکنون در اتاق بازرگانی تهران حضور دارم.اینک امیدوارم چهار دهه تلاش و تجربه در مسیر اعتلای کشورمان برای آینده بهتر بخش تولید ، مفید باشد.

– از آنجاییکه شرکت تک ماکارون یک شرکت الگوست و از مسببین خروج اجناس خارجی از بازار کشور است، توصیه جنابعالی برای سایرشرکت ها بمنظور تولیدات باکیفیت و جلوگیری از خروج ارز از کشور چیست ؟
برای موفق شدن یک محصول باید قبل از تصمیم برای تولید و سرمایه گذاری، بازار هدف، سلیقه های بازار چه داخلی و چه خارجی را با هدف صادرات و ظرفیت های بازار را شناسایی کرد چون محدود شدن به بازار داخل مطلوب نیست. پس از شناسایی بازار هدف برای سرمایه گذاری و انتخاب ماشین آلات اقدام نمود. ما هم از اول به اینگونه عمل کردیم و قبل از تولید بازارها را شناختیم، توصیه من به همه عزیزانی که می خواهند در کار تولید هر محصول صنعتی فعالیت کنند این است که این مسئله یعنی شناخت بازار هدف را درنظر بگیرند.

– حضرتعالی صاحب یکی از برندهای فرش ایران نیز هستید و صنعت فرش ایران به جهت رقابت در بازارهای بین المللی در مخاطره است اما جنابعالی همچنان در تولید و صادرات ماکارونی قوی ظاهر شدید، این دوگانگی را چطور توضیح و ارزیابی می فرمایید؟
در بحث فرش در گذشته اشتباهاتی داشتیم که الان بهای آن را می دهیم در اوایل انقلاب تفکر اشتباهی که چرا زحمات ما زیر پای کشورهای دیگر می افتد و بحث ارزشیابی ها و قیمت گذاریها، مشکلات برای صادرات فرش ایجاد کرد که این تفکر، تفکر اشتباهی بود و بسیار صدمه زد.بحث دیگر در مورد فرش دستبافت است که در هر گوشه از کشور ما فرش بسیار متنوع بافته می شود و با توجه به نیازهای مصرف کننده تنوع بسیار زیادی دارد در دنیا هم جا افتاده که فرش ایرانی از نوع فرش کرمان، کاشان، قم و تبریز را دوست دارند. ما طرح کاشان را در تبریز یا طرح نائین را در طبس داریم اما این مسئله ما را با مشکل شناسنامه دار کردن فرش مواجه کرد و سئوالاتی در مورد اصل بودن این فرش ها مطرح شد.
البته با وجود صدماتی که خوردیم، هنوز فرش دستبافت ایرانی خوشنام ترین فرش می باشد و با عنوان تولیدکننده فرش صنعتی و فرش های مصرفی سعی کردیم که این اعتبار را لطمه نزنیم.
در حال حاضر با کیفیت ترین، ظریف ترین، زیباترین فرش ماشینی در کشور ما تولید می شود و از نظر تکنولوژی آن صاحب تکنولوژی فرش که ما ماشین آلات را از آنها خریدیم مدیون ایرانی ها هستند چون آنها اصلا فرش و گره را نمی شناختند.
ایرانی ها بخصوص ما با صاحبان ماشین آلات فرش ماشینی ارتباط برقرار کردیم رنگ، بافت و ظرافت فرش ماشینی بسیار محدود بود در حالیکه فرش ماشینی بسیار به فرش دستبافت نزدیک شده و این ایده در ایران وجود داشت اما امکان تولید را نداشتیم، به همین دلیل این ایده در ایران عملی نشد و از ایران رفت. یک یا دو کشور پیشتاز هستند که آنها هم مدیون ایرانیها هستند. در همین ارتباط وزیر کشور بلژیک از ما قدردانی کرد و به ما لوحی هدیه داد .
ما اعتقاد داریم هیچ جایی مثل ما ایرانی ها فرش را نمی شناسند، چراکه ما با فرش بزرگ شدیم و در دوران کودکی ما تمام حانه ها صددرصد فرش بود، الان کمی متفاوت شده و این باعث شده که ما فرش را خوب می شناسیم. هرچند در آن زمان تعدادی از کارفرمایان ایرانی را بردند و کمی شبیه سازی کردند، اما هنوز همچنان ایران پیشتاز است، هرچند سهم صادرات کمی کاهش یافته است.

– با وجود اینکه صنایعی مثل شیرینی و شکلات پیشرفت خوبی داشته و از پیشتازان صادرات صنعت غذا محسوب می شوند چرا در بازار داخلی نسبت به شکلاتهای خارجی اقبال کمتری دارد؟
به نظر من یک مسئله این است که قیمت تولید بالاست و بحث تورم است که امسال کمی کنترل شده است، بحث نرخ تسهیلات، هزینه های بیمه، هزینه حمل و نقل، هزینه انتقال پول از نظر صادرات، ثابت ماندن نرخ ارز که قیمت طبیعی خود را ندارد و قیمت ارز در جهتی است که واردات انجام شود تمام این موارد باعث گران تمام شدن محصول می شود. اتفاقی که دارد می افتد این است که ثابت ماندن قیمت ارز باعث شده که هم ما صادرات مان مشکل دار شود و هم محصولات خارجی بتوانند بازارهای ما را هدف قرار دهند.
اگر برای کالا تعرفه بگذاریم قاچاق وارد می شود و اگر تعرفه نگذاریم رسمی وارد می شود، اشکال دیگر برای تولید محصولات داخلی الزام به قیمت گذاری است در حالیکه در دنیا همه جا قیمت در شلف تعیین میشود، اساسا قیمت را روی محصول پرینت می کنیم در حالیکه در واردات این الزام نیست و آزاد است یعنی وقتی محصولی وارد می شود و در مغازه قرار می گیرد، فروشنده هم به مشتری توصیه می کند که کالای خارجی مرغوب تر است چون فروشنده محدودیتی در قیمت اجناس خارجی ندارد و می تواند سود بیشتری روی آن ببرد، بنابراین آنرا جلوی دید مشتری قرار می دهد و موقع فروش توصیه می کند که آنرا بخرد و این فرهنگ ترویج داده میشود که محصول خارجی کیفیت بهتری دارد.
اعتراض ما بر این است که اگر الزام به قیمت گذاری است محصول خارجی نیز باید قیمت گذاری شود، در زمان جنگ و محدودیت ها بحث قیمت گذاری بود اما الان به نظر من شرایط عرضه و تقاضا و رقابت می تواند بالانس باشد. مثلا در صنعت ماکارونی ما بیش از دو برابر ظرفیتی که مصرف سرانه داریم امکان تولید داریم و باز می تواند رقابتی باشد، باز قیمت گذاری می شود و این روش درست نیست، خود وزارت صنعت و معدن هم با این مسئله موافق نیست اما سازمانهای حمایتی و سیستمهای نظارتی علاقمند به این اتفاق هستند، البته قاچاق هم به دلیل پایین بودن قیمت ارز و بالا بودن قیمت تمام شده محصول می تواند انجام شود، اگر قیمت ارز را منطقی کنیم البته بالا رفتن قیمت ارز شمشیر دولبه است و روی قیمت محصولات داخلی هم تاثیر دارد، ولی سایر جاها اگر نرخ تسهیلات و هزینه را کاهش دهیم، هزینه حمل و نقل، بیمه و مشکل انتقال پول در بحث صادرات رفع شود جبران مافات می شود و در بحث قیمت گذاری محصولات داخلی قیمتش کم می شود و اگر نرخ ارز را هم افزایش دهیم آنها نمی تونند با ما رقابت کنند.

_ جنابعالی در اتاق بازرگانی سمت دارید، نقش این اتاق در بهبود فضای کسب و کار صادرات چگونه است؟
اتاق بازرگانی بعنوان مشاور سه قوه می باشد، ولی به نظر من باید حق رای داشته باشد و بخش خصوصی باید در زمان قانون گذاری فعال باشد. ما بعنوان مشاور مشکلات را مطرح می کنیم و در خیلی مباحث صحبت کردیم که در خیلی موارد به این مباحث توجه می شود. البته که عملی شدن آنها زمان بر است. ان شالله که بتوانیم تاثیر خود را بگذاریم و ما به دلیل بودن در چنین فضایی در خود مسئولیت اجتماعی بیشتری می بینیم.

– اکثر تولیدکنندگان از موانع و بروکراسی های اداری مثل بیمه، سود بانکی و مالیات ناراضی هستند ،نظر جنابعالی در این باره چیست؟

این یک واقیعتی است که وجود دارد و متاسفانه در بخشهای اداری، بانکی این فرهنگ جا افتاده است و باید تغییرات اساسی اتفاق بیافتد و این روش ها دگرگون شود. وزارت جهادکشاورزی در این امر پیشگام شده و امسال هم آقای وزیر به عنوان نمونه معرفی شد و خیلی از این مشکلات و موانع درحال برطرف شدن است. اما این کافی نیست بلکه باید در تمام فضاهای اجرایی کشور، سازمان ها، ادارات، بانک ها باید این اتفاق بیافتد و همه تلاش کنند تا کار تسهیل شود. بایستی بجای تجربه کردن و آزمون و خطا در برخی موارد، سیستم های اقتصادی کشورهای دیگر که شبیه ما بودند و موفق عمل کردند را مطالعه کرد و از آنها الگو بگیریم و آنچه که دیگران تجربه کردند را الگویی متناسب با جامعه خودمان قرار دهیم.

– با توجه به پیدایش بازارهای نوظهور از جمله روسیه، چه تمهیداتی باید حاکم شود که برندهای ایرانی با کیفیت وارد این بازار شوند، تا مانند بازارهای آسیای میانه و عراق قافله بر رقیبان واگذار نشود؟
اینکه هر محصولی را هرکسی صادر کند، درست نیست. بایستی مزیت های مناسب تولیدات را بشناسیم، اینکه چه تولیداتی در چه جاهایی مزیت نسبی دارند را بشناسیم و آنرا تقویت کنیم و این انتظار درستی نیست که هر تولید کننده یک صادر کننده باشد. بعنوان مثال در بحث کشاورزی که در ایران بسیار گسترده است، همه نمی توانند صادر کننده شوند بلکه باید شرکتهای حرفه ای مثل همه جای دنیا تشکیل شود که بروند بازارها را بشناسند و توانمندیها، سلیقه ها و ذائقه ها را بشناسند و بتوانند بازار را درست هدایت کنند و درست مذاکره کنند و کالای مناسب با بسته بندی مناسب با نام مناسب ارائه دهند. مثلا کشور ما در بحث کیوی سورت شده و بسته بندی شده، در بحث پسته، زعفران و محصول ماکارونی می تواند رقابت داشته باشد. تکنولوزی ماکارونی یک صنعت جوان و ده ساله در کشور ماست در صورتیکه در کشورهای ایتالیا و ترکیه عمر ماشین آلات آنها بالای بیست و پنج و سی سال است. در ایران این صنعت جوان است و حدود یک میلیون و هشتصد هزار تن ظرفیت تولید ماکارونی وجود دارد که کمتر از نصف مصرف داخل است.
در مسکو با انجمن ماکارونی و تولیدکنندگان ماکارونی ترکیه صحبت کردیم و سوال کردیم که چطور در بازارهای آفریقا، افغانستان، عراق که بازارهای مصرف ما هم هست با این قیمت های پایین حدود ۴۰۰ دلار محصول را میفروشید و تولیدکنندگان ترکیه پاسخ دادند که این بازارها برای دولت ما بسیار مهم است و ما در این بازارها از دولت ۳۰% یارانه میگیریم.
بنابراین صادرات که در کشور ما نوپا و جوان است نیاز به حمایت دارد هرچند دولت دستش خالی است اما اگر دولت میخواهد بایستی با یک سری معافیت ها وجوایز حمایت هایی انجام دهد. در بحث بازاریابی و شناخت بازار و معرفی کالا در نمایشگاههای بین المللی و بازاریابی، هزینه های سنگینی دارد و آدم های حرفه ای بایستی بروند و کارشان را بکنند و دولت حمایت کند.
اگر دولت بازارها را تعریف کند، کالاهای مزیت دار را شناسایی کند و آن کالاهای خاص رشد لازم را می کنند و در این حال صادرات نیز رشد می کند.
– هرچندگاهی دیده می شود که تک ماکارون محصول جدیدی به بازار وارد میکند این به دلیل R&D خوب شما یا همکاری با دانشگاههاست؟
هر دوی اینها موثر هستند، با وزارت بهداشت ارتباط خوبی داریم و کمبود هایی که از نظر تغذیه ای وجود دارد را بررسی می کنیم. به دلیل اینکه ماکارونی قابلیت غنی سازی را دارد و ویتامین هایی مثل ب، امگا ۳، روی، ویتامین د به ماکارونی اضافه می شود.از نظر سلیقه مصرف کننده طعم، رنگ با مواد افزودنی طبیعی مثل پودر ریحان طبیعی، نعناع، آویشن و گوجه فرنگی استفاده می شود.
اشکال مختلف ماکارونی را برای سلیقه های مختلف تولید می کنیم. مثلا آلفابت برای بچه ها تولید می شود که هم بحث آموزشی دارد هم کودکان را تشویق به مصرف ماکارونی می کند و یا نوع باغ وحشی برای کودکان.

– جدیدترین افتخارشما کسب عنوان صادرکننده ی نمونه است، نظر شما دراین باره چیست؟
افتخار اصلی ما مهر تایید مصرف کنندگان است و ما این مسئولیت را پذیرفتیم و این بزرگترین افتخار است. ما برند محبوب کشور هستیم و دربحث سازمان حمایت به عنوان یک شرکت پیشتاز انتخاب شدیم که توانستیم منافع مصرف کننده را تامین کنیم و این افتخاری بزرگ است، چون بحثی مردمی است.
امسال باز صادر کننده ملی انتخاب شدیم، هر چند راضی نیستیم و علاقمند به جهش بیشتر در صادرات به تمام دنیا هستیم.
الان رقابت ما در بازارهای جانبی با توجه به مشکلاتی که داریم قدری ناعادلانه است، با این حال همین که در بازارهای جهانی حضور داریم آن را یک سرمایه گذاری می دانیم و امیدواریم در آینده گسترده تر باشد.
– بهترین خاطره شما در صنعت چیست؟
باید بگویم که همین که جاهای مختلف می روم و نمونه محصولات خود را می بینم، لذت می برم. تولید یک عشق علاقه است و اعتقاد من این است که تولید را مقدس می شمارم، مرحوم پدرم هم معتقد بود که تقدس تولید از هیچ یک از کارهای دیگر جامعه کمتر نیست بخصوص در بحث اشتغال که پدرم نیز بسیارعلاقمند بودند. در سال ۷۲ برای مذاکره در زمینه خرید ماشین آلات ریسندگی به جنوب آلمان رفته بودم، روز یکشنبه ما رسیدیم و من به بیرون هتل رفتم و در مسیر یک فروشگاه آنتیک فروشی که ویترین آن روشن بود اما تعطیل بود، توجه مرا جلب کرد. از پشت شیشه که نگاه کردم دیدم یک فرش ۹ متری طرح شکارگاه ستاره کویر یزد کف مغازه افتاده بود. البته اون موقع هنوز در صادرات خیلی فعال نبودیم. اما دیدن آن فرش خیلی لذت بخش بود و هنوز شیرینی آن خاطره برای من باقیست و خستگی من را از تنم بیرون می کند.
– چطور شد به فکر تاسیس تک ماکارون افتادید؟
سال ۷۰ بود که یک روز آقای نعمت زاده که در آن موقع وزیر صنایع بودند از ما و گروهی از دوستان دعوت کردند. آقای نعمت زاده تعریف کردند که یک روز در منزل خانم من ماکارونی پخته بود که آن هم ماکارونی آنکارا بود و من در آن روز به خودم نهیب زدم چرا من که وزیرصنایع هستم نباید به فکر تولید ماکارونی در کشور باشم و ایشان با لحن خودشان این مسئله را برای ما تعریف کردند و در آن زمان استارت ماکارونی زده شد و باعث شکل گیری تک ماکارون شد و گروه چهار نفره ما شروع به تولید تک کردند که اولین شرکت بود که تکنولوژی روز دنیا را برای تولید ماکارونی آورد و باریلا و آنکارا را از بازار بیرون کرد.
نزدیک ۱۰-۹ سال تنها تک ماکارون فعالیت کرد و بعداً کم کم دیگران هم آمدند و ما خوشحالیم که در مسیری گام نهادیم که باعث شدیم دیگران در این مسیر حرکت کنند.
افتخارما این است که رقبا هم حضوردارند و این رقبا باعث پیشرفت، شکوفایی و رشد می شوند چرا که بدون رقیب کار پیشرفت نمی کند .

– دیدگاه جنابعالی در خصوص نمایشگاههای تخصصی چیست ؟
نمایشگاههای خارجی و تخصصی اثر گذار هستند اما متاسفانه در کشور ما نمایشگاه به آن مفهوم واقعی جا نیافتاده است و نمایشگاه در ایران یک شو محسوب می شود که تولیدکنندگان برای بازارهای داخلی تبلیغات انجام می دهند. اما هدف از نمایشگاه فراتر از اینهاست و تخصصی تر است. نمایشگاه باید جایگاه افرادی باشد که برای مذاکره، آشنایی و ارتباط و تجارت می آیند و فقط نباید برای تبلیغات انجام شود. نمایشگاههای داخلی که تشکیل می شود با کیفیت و استاندارد نیستند و هزینه اجاره غرفه از هزینه نمایشگاههای خارج از ایران با آن خدمات و استانداردها بالاتر است. حوزه صداو سیما هم کمی انحصاری است و اجازه نمی دهند که به دلیل بحثهای سیاسی جاهای دیگر تبلیغ صورت بگیرد. بعنوان مثال هزینه و تعرفه تبلیغ در کانال ZDF آلمان که پر بیننده است از هزینه صدا و سیمای خودمان کمتر است. بنابراین باید این انحصار شکسته شود .
– بعد از برجام و دوران پساتحریم آیا بازار روی خوشی به تولیدکنندگان نشان داده است؟
بله اما خیلی محسوس نیست. جهتی که ما میرفتیم یک جهت صعودی بود که جلوی آن گرفته شد، هرچند رشد و بهبود کندی دارد. برداشتن یک شبه تحریم امکانپذیر نیست اما اینکه رو به بهبود است باعث احیای امیدها شده و مثبت است. در حال حاضر ایران هراسی بهبود یافته و خارجیها به ایران سفر کرده و با چشم خود واقعیات را مشاهده کرده و به قدرت کشورمان در زمینه های مختلف پی می برند.

– چه توصیه ای به جوانان دارید ؟

توصیه می کنم که خودشان و توانمندیهایشان را قبول کنند و در حد آن باوری که ایجاد می شود خیلی کارها می توانند انجام دهند. حتماً هم نیازمند سرمایه ی زیاد برای شروع کار نیست بلکه از همه مهمتر اینست که خودشان را باور و هدفگذاری کنند و برای رسیدن به هدف خودشان تلاش کنند.

در همایش برترین های صنایع غذایی ، از سه شرکت برتر هر گروه تقدیر و تندیس همایش به شرکتهای برتر از نگاه مصرف کننده تعلق گرفت.

به گزارش اگروفودنیوز ، در همایش مذکور که توسط نشریه اقتصاد سبز انجام شد ، علاوه بر شرکتهای برتر از دکتر شهاب واعظ زاده نیز تقدیر شد و از نکات جالب دیگر دریافت تندیس شرکت برتر توسط کارآفرینان و مردان و شخصیتهای سال صنعت غذا  از جمله مرتضی سلطانی  رییس هیئت مدیره شرکت زرماکارون ، مهندس احمد فتح الهی رییس هیئت مدیره شرکت سبزی ایران و  دکتر مهدی کریمی تفرشی  مدیرعامل مجتمع صنایع غذایی گلها ،بود که البته غیبت غلامعلی سلیمانی از کاله ، احمد صادقیان از تک ماکارون در این همایش باعث شد نمایندگان آنها در این مراسم حضور یابند .

در حاشیه جشنواره – مرتضی سلطانی، شخصیت سال ۱۳۹۰

تقدیر از سبزی ایران با حضور مهندس فتح الهی، شخصیت سال صنعت غذا در سال ۱۳۹۲

تقدیر از دکتر مهدی کریمی تفرشی ، شخصیت سال صنعت غذا در سال ۱۳۹۴

لازم به ذکر است این همایش هرساله با نظرسنجی جامعه تصادفی از خوانندگان و متخصصین و سایر افراد جامعه در خصوص انتخاب شرکت برتر از مصرف کننده صورت می گیرد  که شرکتهای نامبرده از پرافتخارترین شرکتهای صنایع غذایی ایران در این زمینه می باشند.

[heading]احمد صادقیان در گفتگو با اگروفودنیوز : سعادت داشتم که در خانواده کار آفرین ، در استان یزد سال ۱۳۳۲ متولد شوم . [/heading]

کارهای صنعتی ، کشاورزی و تجاری پدرم در کنار تحصیلات ابتدایی و متوسطه ، برای من به دانشگاه کارآفرینی بدل شد . دانشگاهی که ای کاش بتوانبم تمام جوانان کشورمان را نه از آن فارغ التحصیل ، که در آن شاغل به تحصیل نماییم ، تحصیلات عالی خود را در رشته مدیریت بازرگانی سال ۱۳۵۵ به اتمام رساندم و پس از پایان خدمت مقدس سربازی ، سال ۱۳۵۹ به عنوان مشاور استاندار استان یزد ، مشغول به کار شدم .
در اندک زمانی ( سال ۱۳۶۰) علائق کار صنعتی ، مرا به گسترش حرفه خانوادگی هدایت نمود ، لذا به دستور مرحوم پدرم و به اتفاق خانواده ، کارخانه فرش ستاره کویر یزد را تاسیس نمودیم .
این اولین واحد تولیدی بود که به صورت خانوادگی ، بنای آن را گذاردیم و سرآغاز دورانی گردید که تا به امروز ، منجر به تاسیس دهها واحد صنعتی دیگر شد.
گروه ستاره کویر با پنج کارخانه مدرن: «فرش ستاره کویر یزد» ، «فرش خاطره کویر یزد» ، «نساجی یزد» ، « رنگرزی یزد » و « الیاف یزد» ، امروز به یکی از بزرگترین گروههای صنعتی در صنایع نساجی کشور تبدیل شده و محصولات آن در پنج قاره جهان ، نقش خاطره می زند …
سال ۱۳۷۲ در کنار صنعت نساجی وارد صنایع غذایی شده و مجهزترین کارخانه تولید ماکارونی خاورمیانه را بنیاد نهادیم و با افتتاح شرکت تک ماکارون نه تنها کشورمان از واردات ماکارونی بی نیاز شد ، بلکه امکان صادرات آن را یافت . این شرکت نیز هم اینک به گروه صنعتی تبدیل شده و علاوه بر ماکارونی ، دارای کارخانجات «آردداران» ، « صبحانه پیکوتک » و خطوط تولید دیگری است.
در سال ۱۳۸۵ با تاسیس با کارخانه دراژه وارد عرصه شیرینی و شکلات شده و در سا ل ۱۳۸۹ با تاسیس شرکت « توسعه صنعت لاوان » به صنعت پتروشیمی هم وارد شدم .
علاوه بر این واحدهای بزرگ ، دهها واحد متوسط تولیدی و گردشگری را در عرصه های گوناگون بنا نموده ایم.
به دلیل اعتقاد به کار صنفی و نهادهای مدنی ، در تشکلهای صنفی تمامی صنایعی که وارد آنها شده ایم ، حضوری فعال داشته و در دهه های ۶۰ و ۷۰ نیز ، دو دوره به عضویت هیئت رئیسه اتاق بازرگانی یزد انتخاب شدم.
اینک امیدوارم چهار دهه تلاش و تجربه در مسیر اعتلای کشورمان برای آینده بهتر بخش تولید ، مفید باشد.

نخستین جشنواره رمز موفقیت پس ازتهیه و پخش برنامه تلویزیونی پربیننده “رمز موفقیت” که به مصاحبه با خودساختگان ایرانی می پرداخت و طرز فکر و تجربیات افراد موفق را مورد بحث و بررسی قرار می‌داد، برگزار گردید .

به گزارش اگروفودنیوز ،هدف برنامه”رمز موفقیت” معرفی افراد موفق و نمایش الگوهای مناسب در زمینه های مختلف از جمله اجتماعی، علمی و فرهنگی و همچنین بیان راه‌های موفقیت و رموز آنها در عرصه ‌های مختلف بوده است و در نخستین جشنواره، افرادی که به راستی توانسته‌اند مسیر موفقیت را طی کنند و به اهداف تعریف شده در ذهنشان برسند و به نوعی شعار ” خواستن، توانستن است “را به واقعیت تبدیل کنند مورد تقدیر قرار گرفتند.