1

حسن فروزانفرد مطرح کرد: ضرورت برقراری ارتباط مؤثر و پیش‌برنده با ذینفعان داخلی و بیرونی اتاق بازرگانی

حسن فروزان‌فرد، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران معتقد است: با توجه به تحولاتی که در طول یک دهه گذشته در اتاق بازرگانی شکل‌ گرفته، یکی از اولویت‌های دوره دهم اتاق، سروسامان دادن به مکانیسم حکمرانی در اتاق ایران است.

به گزارش پایگاه خبری صنعت عذا و کشاورز”اگروفودنیوز”، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران با بیان اینکه فصل جدید فعالیت‌های اتاق ایران از ابتدای دهه ۹۰ آغاز شد، می‌گوید: در شروع دهه ۹۰ در دوره‌ای که ریاست اتاق ایران در اختیار دکتر نهاوندیان بود، کار مهم تدوین طرحی برای قانون بهبود مستمر محیط کسب‌وکار در دستور کار قرار گرفت. برای اولین بار در اتاق ایران این تجربه را پیدا کردیم که طرحی آماده کنیم تا بتوانیم این طرح را مستقیماً به نظر نمایندگان مجلس برسانیم و از آنجا آن را به قانون تبدیل کنیم.

حسن فروزان‌فرد در گفت‌وگو با «اتاق ایران آنلاین» می‌افزاید: از ویژگی‌های این قانون می‌شد در ترتیبات لازم برای تغییرات نظامات حکمرانی سازمانی در داخل اتاق بازرگانی استفاده کرد و چنین ظرفیت بالایی داشت.

فروزان‌فرد ادامه می‌دهد: در قالب این قانون، درآمدها و مسئولیت‌های جدید تواما به دوش اتاق بازرگانی گذاشته شد تا او را به یک نهاد اثرگذار و جدی در فضای کسب‌وکار ایران تبدیل کند. درآمدها به‌زودی حاصل شدند و اتاق خود را برای جمع‌آوری این درآمدها مجهز کرد و تدبیرهای کوتاه‌مدتی هم برای هزینه‌کرد آن‌ها در نظر گرفت؛ اما روی مسئولیت‌های متعددی که در حوزه‌های مختلف به دوشش گذاشت تمرکز لازم را نداشت و نظام داخلی اداری اتاق هم متناسب با این مسئولیت‌ها و درخواست جامعه کسب‌وکاری ایران و همچنین حاکمیت از اتاق تغییرات لازم در خودش به وجود نیاورد.

به گفته فروزان‌فرد قاعده بازی این‌طور چیده شده بود که متناسب با تغییری که در این قانون در مسئولیت‌های اتاق به وجود آمده بود، اتاق به‌صورت موازی طرحی در زمینه تغییر قانون اتاق بازرگانی آماده کند.

او در ادامه تشریح می‌کند: این طرح که به‌نوعی پیوست این قانون اولیه بود در زمان خودش در اتاق متوقف شد و به مجلس نرفت و پیگیری‌ها در موردش انجام نشد. اگر مصادف و موازی با تغییراتی که در درآمدها و مسئولیت‌های اتاق در ابتدای دهه ۹۰ مستند به قانون بهبود مستمر محیط کسب‌وکار بازرگانی شکل گرفت، طرح تغییر قانون اتاق هم به‌صورت جدی پیگیری شده بود و اصلاحات مناسبی در نحوه انتخابات، نحوه به‌کارگیری و نحوه حکمرانی در اتاق بازرگانی رخ داده بود، شاید در انتهای دهه ۹۰ یا در پایان دوره نهم و شروع دوره دهم اتاق، اوضاع‌واحوال اتاق خیلی بهتر از این بود.

او درباره مشکل پیش‌آمده می‌گوید: مشکلی که به وجود آمده، این است که اتاق یک‌باره با درآمدهای چند برابری مواجه شده و تنوعی از مسئولیت‌ها و خواسته‌ها برایش مطرح شده؛ ولی نظامات اداره اتاق و ترتیبات اتاق تغییر قانونی مناسب را نداشتند.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران تشریح می‌کند: در طول این یک دهه، چندین بار توسط افراد و گروه‌های گوناگون موضوع اهمیت تغییرات در قانون اتاق مطرح شده بوده، اما همواره نگرانی اتاق این بوده که اگر طرحی را آماده کنند یا فضایی را فراهم کنند برای بررسی چنین طرحی با توجه به عدم هماهنگی که بین خودش و مجلس شورای اسلامی دیده و نگرانی‌های حاصل از تغییراتی که در فضای صحن مجلس که ممکن است روی این طرح بیاید محافظه‌کارانه سعی کردند دستی به ترکیب حکمرانی اتاق در قالب قانون اتاق نخورد.

در ادامه فروزان‌فرد می‌گوید: نتیجه این مقاومت‌ها این است که در دوره نهم به‌جایی می‌رسیم که مجبور می‌شویم در یک ماه پایانی دوره به‌صورت شتاب‌زده و تحت‌فشار دستگاه‌های دولتی و نظار دولتی خودمان یک‌باره تغییری در آیین‌نامه انتخابات بدهیم و این تغییر یک‌باره در آیین‌نامه مکانیسم‌های انتخاباتی ما را دچار اعوجاج و پیچیدگی کند؛ مثلاً یک دفعه تعداد زیادی از نفراتی که می‌توانستند در انتخابات شرکت کنند دیگر نتوانند شرکت کنند و تعداد کسانی که تا یک ماه قبل فکر کردند می‌توانند به‌عنوان کاندید معرفی شوند یک‌باره از لیست کاندیداها حذف می‌شوند.

او معتقد است: مواردی ازاین‌دست، همگی حاصل این است که در مواجهه با اتاقی که درآمدهایش زیاد شده و در جاهای متنوعی اظهارنظر می‌کند و حضور دارد، حاکمیت و دولت تصور می‌کنند نظام ورود افراد در اتاق و مسئولیت‌پذیری‌شان در اتاق به‌اندازه کافی توسعه پیدا نکرده به تغییر آیین‌نامه‌ها آن‌هم در دقیقه ۹۰، تن می‌دهند و این چیزی است که الآن ما را با چالش روبه‌رو می‌کند و داریم می‌بینیم در روابط داخلی اتاق و بین اتاق و بیرون از اتاق این شکل از مواجهه با تغییرات و اصلاحات در اتاق هم خود اتاق را به چالش می‌کشد.

به گفته فروزان فرد، این مسائل، بقیه اجزای ذینفعان بیرونی اتاق را دچار هیجانات و پیچیدگی می‌کند و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم تک‌تک نمایندگان مجلس، وزرا و مدیران میانی در دولت، حاکمیت و قوه قضاییه درک کاملی از همه ظرفیت‌ها، پیچیدگی‌ها و کارکردهای اتاق بازرگانی داشته باشند.

او ادامه می‌دهد: چیزی که روابط ما را با همدیگر تنظیم می‌کند باید قانون به‌روز شده‌ای برای اداره امور اتاق بازرگانی باشد که تناسب لازم را با درآمدها، هزینه‌ها و مسئولیت‌های اتاق داشته باشد و مجموعه حاکمیت هم آن را به رسمیت بشناسد. در دوره نهم به‌طور غیرمنطقی و غیرمعقول و هیجان‌زده‌ای طرح تغییرات در قانون اتاق مطرح شد و اگر هیات رئیسه اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران و تعدادی از صاحب نفوذان با سابقه در اتاق ایران تنظیم دیگری را می‌پذیرفتند در زمینه مواجهه با تغییر قانون و صرفاً به تأخیر انداختن را به‌عنوان راه‌حل اساسی نمی‌پذیرفتند و تمرکز ویژه‌ای برای اصلاحات قانونی انجام می‌شد و شاید نتیجه بهتری از دوره نهم می‌گرفتیم.

فروزان‌فرد معتقد است: تأخیر طولانی در رسیدگی به موضوع و عقب انداختن موضوع تغییرات در قانون سبب شد که اتاق و هیات رئیسه آن مجبور شوند به تغییرات در آیین‌نامه تن بدهند. حاصل تغییرات در آیین‌نامه مشارکت کمتر رأی‌دهندگان در برخی از نقاط بود به‌اضافه نکات و گرفتاری‌هایی که همراه با این انتخابات باقی ماند.

او ادامه می‌دهد: یکی از این موارد، شخص اول اتاق بازرگانی را نیز تحت تأثیر قرار داد و آیین‌نامه‌ای در لحظات پایانی دوره نهم تصویب شد و آن‌هم شکل کنترل‌ها و نظارت‌های دستگاه‌های اطلاعاتی بر انتخابات اتاق بازرگانی بود.

فروزان‌فرد تأکید می‌کند: شفافیت و دقت لازم در آیین‌نامه وجود ندارد، ویژگی‌های نهاد ناظر به دقت دیده نشده و در مواجهه با این آیین‌نامه دچار تعابیر و تفاسیر مختلف شدیم.

فروزان‌فرد معتقد است: امیدوارم در دوره دهم هیات نمایندگان اتاق ایران، هیات رئیسه و کمیسیون‌ها، موضوع به‌روزرسانی نظام حکمرانی سازمانی اتاق بازرگانی را در دستور کار قرار دهند و هر چه زودتر اصول حکمرانی خوب در اتاق ایران با توجه به این ترکیب از ذی‌نفعان و این حجم از فعالیت و درآمد را تنظیم یعنی به سمت این‌که در قالب قانون درستی برای اتاق بازرگانی به‌روزآوری شود و تناسبات لازم را داشته باشد و امکان برقراری ارتباط مؤثر، مفید و پیش برنده با ذینفعان داخلی و بیرونی اتاق را فراهم سازد.

او درباره اولویت اتاق در دوره دهم، می‌گوید: فکر می‌کنم با توجه به همه تحولاتی که در طول یک دهه گذشته در اتاق بازرگانی شکل‌گرفته، اولویت اول دوره دهم اتاق سروسامان دادن به مکانیسم حکمرانی سازمانی اتاق است./ سایت اتاق بازرگانی




عضو کمیسیون کشاورزی اتاق تهران: امکان صادرات محصولات به بازارهای پرقدرت را نداریم/ در کشت صیفی‌جات بازنگری شود

حسن فروزان فرد خاطر نشان کرد: زمانی‌که قیمت گندم و دانه‌های روغنی در بازار جهانی بالا می‌رود لاجرم ناچار به خرید این اقلام با قیمت بالا خواهیم بود دولت برای اینکه افزایش نرخ‌ها به دهک‌های پایین جامعه آسیب وارد نکند باید به صورت جداگاه سیاست‌های حمایتی را دنبال کند.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی(اگروفودنیوز)، به نقل از ایلنا؛ حسن فروزان‌فرد با اشاره به بالا رفتن قیمت مواد غذایی در بازارهای جهانی، گفت: زمانی‌که از ارزانی مواد غذایی در بازارهای جهانی منتفع می‌شویم باید تبعات گرانی آنها را نیز تحمل کنیم.

وی ایده کنترل و ثابت ماندن قیمت‌ها را مثبت ارزیابی نکرد و افزود: صادرکنندگان ایرانی فولاد، نفت، فرش، زعفران و …. را با قیمت روز در بازارهای جهانی عرضه می‌کنند پس قیمت‌ها از یک مکانیزم واحد تبعیت نمی‌کنند.

 این فعال اقتصادی ادامه داد: زمانی‌که قیمت گندم و دانه‌های روغنی در بازار جهانی بالا می‌رود لاجرم ناچار به خرید این اقلام با قیمت بالا خواهیم بود دولت برای اینکه افزایش نرخ‌ها به دهک‌های پایین جامعه آسیب وارد نکند باید به صورت جداگاه سیاست‌های حمایتی را دنبال کند. خوشبختانه مواد اولیه صنعت غذا وارد کشور می‌شود و این مواد در کشور فرآوری و در دسترس مردم قرار داده می‌شود.

فروزان‌فرد با بیان اینکه تلاش برای افزودن تولید به زیرساخت‌ها، منابع آبی و خاکی آسیب وارد می‌کند، گفت: به نظر من خودکفایی در همه زمینه‌های کشاورزی به معنی استفاده نابه‌جا و غیرحرفه‌ای از مزیت‌های داخلی است. بهره‌گیری از آب‌های زیرسطحی با ارتفاع بالای ۱۵۰ متر برای کشت صیفی‌جات توجیه اقتصادی ندارد و باید برای کشت این محصولات بازنگری صورت بگیرد چرا که متوسط قیمت صادرات این اقلام به دلار در حال کاهش است.

وی در ادامه تصریح کرد: باید به مزیت‌های خود در بخش کشاورزی توجه بیشتری کنیم و به آنها بپردازیم و زمینه‌های تولید این محصولات با قیمت تمام شده مناسب و با کیفیت بالا را فراهم کنیم در چنین شرایطی هم نیاز داخلی را تامین و هم می‌توانیم بازارهای صادراتی بیشتری برای خود تعریف کنیم.

این فعال اقتصادی با اشاره به کمرنگ شدن ارتباط‌های تجارت بین‌المللی، گفت: امکان اینکه محصولات داخلی به بازارهای هدف پرقدرت صادر شود وجود ندارد؛ مثلا امکان صادرات محصولات به کشورهای اروپایی به دلیل عدم رعایت استانداردها برای ما از بین رفته است. از این‌رو لازم است که مصرف کود و آفت‌کش‌ها در کشور اصلاح شوند و از نسل‌های جدید آفت‌کش‌ها استفاده کنیم.

این فعال اقتصادی با اشاره به مزیت‌های ایران در حوزه کشاورزی، گفت: ما در کشت زعفران، عناب، زرشک، پسته و سیب دارای مزیت‌های قابل توجهی هستیم باید این مزیت‌ها بیشتر شناخته شوند تا بتوان از محل آنها ارزش افزوده بیشتری نصیب کشور شود.

فروزان‌فرد با بیان اینکه برای جبران کمبودهای داخلی گریزی نداریم جز اینکه تابع بازارهای جهانی باشیم، افزود: باید خرید و رفتار تجاری به موقع از خود نشان بدهیم. خرید حرفه‌ای به این معناست که به موقعه نیاز خود را خریداری و مشکلات ارزی را حل کنیم تا نیاز خود را گرانتر خریداری نکنیم. این مهم نیازمند این است که به موقعه کالاها ثبت سفارش شوند و از ظرفیت ال سی ها استفاده کنیم تا افزایش قیمت‌های جهانی به ما کمترین آسیب را وارد کند.

وی توجه به کشاورزی فراسرزمینی برای ایجاد امنیت غذایی را مهم عنوان کرد و افزود: سال‌هاست که این بحث در کشور مطرح شده و می‌توان از این ظرفیت بیشتر استفاده کنیم و از کشورهایی که با هم مرز هستند و زمین‌های زراعی مناسبی دارند بهره بهتری بگیریم. قزاقستان یکی از مهم‌ترین کشورهای تولیدکننده و عرضه‌کننده محصولات کشاورزی است که می‌توان از ظرفیت‌های این کشور بهره بیشتری بگیریم. می‌توان نیازهای داخلی کشور را با قیمت مناسب در این کشورها تولید و وارد کنیم این ایده‌ سال‌هاست که اتفاق افتاده و در کشورهای دیگر تحقق پیدا کرده است.

سرویس خبری: صنعت غذا

منبع: ایلنا




یادداشت/پرداخت یارانه به مصرف‌کننده و تولید، اثر تورمی حذف ارز ترجیحی را جبران می‌کند

حسن فروزان‌فرد
نائب رئیس کمیسیون توسعه پایدار اتاق ایران

قیمت‌گذاری بر روی کالاها به ویژه کالاهای اساسی موضوع جدیدی نیست و از دهه ۵۰ تا امروز در مواجهه با هر موج مهم تورمی دولت‌ها سعی کرده‌اند از طریق قیمت‌گذاری یا کنترل قیمت کالاهای اساسی به جامعه القا کنند که فضا تحت کنترل آن‌هاست. اما این موضوع بیش از اینکه واقعیت باشد تنها یک ژست از سوی دولت‌هاست تا هم تحت کنترل بودن فضا را به جامعه القا کنند و هم به صورت تلویحی یادآوری کنند موضوع گران‌فروشی است و نه تورم.

نکته اینجاست که این تورم ربطی به حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و یا تداوم حضور آن در اقتصاد ایران ندارد. مشکل تورم ناشی از کسری بودجه بزرگ دولت است. کسری بودجه دولت صرفاً از طریق افزودن به درآمدها از بین نمی‌رود. قسمتی از این کسر بودجه قرار بوده در طول چند دهه گذشته از طریق کوچک‌سازی دولت و کم کردن هزینه‌های عمومی آن جبران شود. اما این هزینه‌ها هیچ وقت کاهش نیافته و همراه با ناکارآمدی بیشتر تداوم داشته است.

وقتی سیاست جاری کشور به سمت تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی رفت خیلی‌ها گوشزد کردند این امر زمینه‌ساز چه ناکارآمدی‌ها رانت‌ها و فسادهایی خواهد بود و در نهایت مصرف‌کننده واقعی هم بهره‌ای از آن نخواهد برد. از همان ابتدا پیشنهاد بخش خصوصی و اتاق ایران این بود که دولت شکل دیگری از حمایت و کمک به مصرف‌کنندگان به ویژه دهک‌های پایینی را در پیش بگیرد. پرداخت‌های مستقیم می‌تواند هم زمینه‌ساز واقعی شدن قیمت‌ها واقعی باشند و هم حداقل‌های مور نیاز طبقات پایین‌تر را در اختیار آن‌ها قرار دهد. اما پافشاری برای پرداخت ارز ۴۲۰۰ تومانی در جایی که بروکراسی دولتی امکان اطمینان بخشی برای استفاده دقیق و بی‌اشکال از این ارز را نمی‌تواند فراهم کند، زمینه هدررفت منابع ملی را فراهم کرد. اما امروز درآمدهای حاصل از فروش نفت آن‌چنان پشتیبان نیست تا این چالش‌ها و حفره‌ها را پر کند و باید تصمیمی جدی دراین‌باره گرفته شود.

تردیدی در این وجود ندارد که حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی، هم می‌تواند باعث افزایش قیمت‌ها در کالاهای اساسی شده و هم موج تورمی جدیدی به وجود بیاورد. اما به نظر می‌رسد که دیگر گریزی از این موضوع نیست و باید به دنبال تدبیری بود که همراه با حذف این ارز از منافع دهک‌های پائینی دفاع و زمینه را برای واقعی سازی قیمت‌ها آماده کرد.

نکته‌ای که نباید از آن غفلت کرد وضعیت تولیدکنندگان در این تصمیم‌گیری‌هاست. چرا که تولیدکنندگان در فضای تورمی فعلی به شدت ضعیف و نحیف شده‌اند و دارایی‌های جاری و نقدینگی آن‌ها به شدت تحلیل رفته است. به دلیل افزایش مداوم نرخ‌ها منافعی که تولیدکنندگان به دست می‌آورند به هیچ عنوان نمی‌تواند جبران‌کننده نقدینگی مورد نیازشان باشد. مواد اولیه و نیمه ساخته و آنچه به عنوان ورودی دریافت می‌کنند در طول چند دوره گذشته به صورت مداوم هر دوره چندبرابر شده است. بنابراین در افزایش قیمت‌های ناشی از حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی، بدون توجه به اینکه تولیدکنندگان در چه مخمصه‌ای برای تأمین نیازهای خود قرار خواهند گرفت می‌تواند خطر بعدی را به وجود بیاورد؛ این خطر کاهش تولید جدی و کاهش عرضه است که به گرفتاری‌های موجود در بازار اضافه خواهد شد.

بنابراین اگرچه هر تصمیمی در زمینه حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی اصالتاً تصمیم خوبی است اما باید پیوست‌هایی داشته باشد تا مشخص شود تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان چگونه قرار است نیازهای خود را تأمین کنند. بنابراین حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی تورم‌زا است اما باید حمایت‌های یارانه‌ای از مصرف‌کننده به صورت مستقیم و از تولیدکننده انجام شود.

شرایطی که در چندسال گذشته تجربه کردیم نشان داد تلاش‌ها برای تقویت مکانیسم کنترلی نتوانسته زمینه را برای کارآمدی نهایی فراهم کند و لذا در نهایت باز هم نظام عرضه و تقاضا تعیین‌کننده قیمت‌ها بوده است. لذا بهتر است دست از قیمت‌گذاری دستوری برداریم و به سراغ راهکارهایی که می‌توانند شرایط را تحت کنترل درآورند برویم.

در پایان یادآوری این نکته مهم است که اگرچه ایران تا مرز ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی در سال را تجربه کرده اما امروز به جایی رسیده که درآمد رسمی و شفافی از این مسیر ندارد و اگر درآمدی هم دارد نحوه انتقال این درامد به داخل کشور و تبدیل آن به ریال وضعیت روشن و شفافی ندارد.

بنابراین قسمت عمده‌ای از این تلاطم قیمت‌ها ناشی از حذف یک‌باره درآمد نفتی است و دستگاه‌ها و زیرساخت‌ها بروکراسی دولتی و حتی بخش خصوصی و مردم آماده این تحول بزرگ نیستند و کشور فعلاً زمان می‌خرد و پیش می‌رود.

تأمین منابع توسط دولت قبلاً به صورت چاپ اسکناس و استقراض از بانک مرکزی بوده و امروز هم توسط انتشار اوراق اتفاق می‌افتد. البته انتشار اوراق راهکار منطقی‌تری برای جبران کسری بودجه است اما این راه هم ظرفیت‌هایی دارد که نباید بیش از آن استفاده شود. باید به فکر واقعیت کسری بودجه کشور و تأمین منابع به صورت جدی برای مواجهه با آن باشیم.

فعلاً راه‌کارها کوتاه‌مدتی و برای عبور از لحظه‌های بحرانی است. اما با این وضعیت درآمدی دولت کسری بودجه بیشتر در سال آینده و بعد از آن در انتظار ماست. امیدوارم تعاملات بین‌المللی به شکل مثبتی تأثیرگذار باشد و زمینه را برای تأمین حداقل‌های منابع ارزی کشور به وجود آورد تا این بحران با آسیب‌های کمتری پشت سر گذاشته شود./اتاق بازرگانی ایران




تولیدکنندگان نگران برگشت درآمدهای نفتی به بودجه هستند

رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیط زیست و آب اتاق ایران از امکان دسترسی مجدد دولت به منابع حاصل از فروش نفت و تزریق آن به بخش های مختلف جامعه ابراز نگرانی کرد. به اعتقاد او بودجه ۱۴۰۰ به خوبی نشان می دهد که قرار است به محض کاهش فشارهای ناشی از تحریم رویکرد جهش تولید به نگاه افزایش رفاه از طریق فروش ارث پدری تبدیل شود.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی، به نقل از اتاق ایران؛ رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیط زیست و آب اتاق ایران بر این باور است قطع ارتباط با منابع حاصل از فروش نفت، علی رغم شعارهایی که داده می شد، در هیچ زمانی به غیر از دوران تحریم به تحقق نمی رسید، حال که این فرصت ایجاد شد، آن را به همین راحتی از دست ندهیم.

حسن فروزان فرد در گفت وگو با پایگاه خبری اتاق ایران، فروش ارث پدری را برابر با درآمدزایی نمی بیند و معتقد است این منابع تنها و تنها باید صرف اقدامات توسعه ای در کشور شود.

او با نگاهی به سیر تاریخی کشور و وجود ظرفیت های فسادآور و تکرار آنها گفت: از زمانی که دسترسی به منابع زیرزمینی به عنوان یک منبع درآمدی دیده شد، زمینه های فساد هم توسعه یافت و شکل آن تغییر کرد تا اینکه امروز فروش همان منابع هم کفاف روزمره هم نمی دهد.

این فعال اقتصادی با بیان این مطلب که هیچ سیاست مداری یا دولتی جرات قطع ارتباط با منابع حاصل از فروش نفت را نداشته و ندارد، تصریح کرد: هیچ سیستمی در کوتاه مدت نمی توانست ارتباط ما را با این منابع، قطع کند. چون استفاده از این منابع سرشار و راحت به یک فرهنگ عمومی تبدیل شده و در تک تک افراد نهادینه است. اگر دولتی در راستای این قطع ارتباط قدمی برمی داشت، همراهی عموم مردم را از دست می داد. رسیدن به رفاه از طریق فروش دارایی، آسان ترین شیوه است.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران ادامه داد: در زمان های مختلف از زبان های مختلف شنیدیم که از منابع نفتی خود به شیوه نادرستی بهره می بریم و وابسته به درآمدهایی شدیم که در تولید آن نقشی نداشتیم و بر این اساس، هیچ گاه به توسعه نمی رسیم.  با این حال علی رغم همه شعارهایی که داده شد، جرات نداشتیم این وابستگی نادرست که همه به آن اذعان داشتند را از بین ببریم. چون به محض این کار نگرانی هایی در سطح جامعه و در بخش های مختلف شکل می گرفت چراکه روی این پول ها حساب کرده بودند.

فروزان فرد که خود را تولید کننده ای می داند که با درد ناشی از محدودیت های تحریم از نزدیک آشناست و کمبودها را به خوبی لمس کرده است، تاکید کرد: تحریم ها، دردهای بزرگی برای اقتصاد ایران به بار آورد؛ ولی این درد را به درد دوران ترک اعتیاد تشبیه می کنم، در این روزها باید منتظر دردهای سنگین جسمی و روحی باشیم، مجموعه بخش های کشور آلوده به نفت است و جدایی از آن بدنه اقتصاد را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد اما باید این دوران را پشت سر گذاشت.

به اعتقاد این فعال اقتصادی مسابقه ای که در ایران امروز شکل گرفته مسابقه توسعه برمبنای ارزش آفرینی نیست بلکه مسابقه استفاه بیشتر از رانت نفت برای توسعه های محلی و منطقه ای است. این رفتار فسادبرانگیزی است که در کلیت جامعه ریشه کرده است. متاسفانه این منابع همراه با چشم پوشی از خطاها در صحنه های رانت خواری استفاده می شود. این نابه سامانی ها و رفتارهای غیرحرفه ای حول منبع عمومی نفت و منابع حاصل از آن، می چرخد.

رئیس کمیسیون توسعه پایدار در ادامه به راه اندازی صندوق ذخیره ارزی در دوره اصلاحات پس از کاهش منابع نفتی و آسیب های ناشی از آن اشاره کرد و گفت: در آن روزها تصمیم درستی اتخاذ شد تا منابع نفتی به جای اینکه تا ریال آخر آن وارد بودجه کشور شود، در حسابی ذخیره شده و در راستای تقویت زیرساخت ها و ایجاد بسترهای توسعه، هزینه شود. هرچند بهره برداری حرفه ای از این منابع نشد و از آنجا که منابع صندوق جذابتی برای بخش خصوصی نداشت، به محلی برای رفع گرفتاری های ناگهانی دولت تبدیل شد. می توان به خوبی عملکرد این حساب را سنجید و به خوبی درک کرد که تا چه از حد ایده اولیه خود دور شده است.

او تاکید کرد: به دلیل بروز تحریم ها بسیار ناراحتم؛ اما از اینکه شیر نفت بسته شد، خوشحالم.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران با طرح این سئوال که چه کسی در نگاه شخصی خود منابع حاصل از فروش ملک پدری را به عنوان درآمد معرفی می کند؟ تصریح کرد: اگر معتقد باشیم پول ناشی از فروش ارثیه، درآمد است باید در مقابل آن هزینه ای تعریف کرد. در بودجه هم همین اشتباه رخ می دهد؛ از آنجا که به منابع نفتی، درآمد می گویند به خود اجازه می دهند در برابر آن هزینه هم تعریف کنند. جالب اینجاست که تمام تلاش نهادها هم به سروسامان دادن این هزینه ها معطوف می شود تا به قول خود درآمدهای موجود را بهتر هزینه کنند. بدون توجه به اینکه اساس این مبلغ درآمد نیست، بلکه دارایی برای تبدیل به دارایی ارزش افزای دیگر است.

او نتیجه رویکردها و نگرش های نادرست به منابع نفتی را این دانست که بودجه ای می نویسیم که دیگر در آن خبری از هزینه عمرانی نیست. این مسئله بزرگ و نگران کننده محصول تحریم نیست بلکه پیامد بزرگ شدن دولت در طول همه این سال هاست و دیگر منبعی برای کارکردن باقی نمانده است؛ متاسفانه امروز از اینکه با کاهش فشار تحریم ها امکان تزریق منابع نفتی به چرخ دنده های کارخانه بروکراسی فراهم می شود، ابراز خوشحالی می کنیم.

رئیس کمیسیون توسعه پایدار بر این باور است که سایه آزاردهنده تحریم باید از سر ایران برداشته شود و ارتباط مساعد و امکان تولید باارزش در کشور در همکاری با همتایان در دیگر بازارها مهیا شود ولی از اینکه مجدد شیر نفت باز و تولید به گوشه رانده شود، ابراز نگرانی کرد.

او تاکید کرد: دشمنان به محض اینکه می بینند تصمیم گرفتیم خود را از این وابستگی بزرگ دور کنیم و به دنبال روش های جدید برای افتادن در مسیر توسعه پایدار هستیم به هر روشی شیر نفت را باز می کنند.

او از اینکه حتی روزمره خود را به منابع نفتی وابسته کردیم اظهار تاسف کرد و ادامه داد: حتی تولید و حتی صادرات غیرنفتی هم خواه ناخواه به منابع نفتی وابسته شده است. بروکراسی دولتی، سیستم های خدماتی، تولید و توزیع آلوده به رانت های نفتی هستند تا آنجا که وقتی دسترسی به منابع نفتی نداریم، توان تولید ارزش هم کاهش پیدا می کند.

فروزان فرد با ابراز نگرانی از آنچه در بودجه ۱۴۰۰ درباره منابع نفتی دیده شده است، گفت: به دنبال آن هستیم که مجدد مشکلات روی زمین مانده خود را با این منابع، برطرف کنیم. یادمان باشد هیچ سیاستمدار ایرانی جرات بستن شیر نفت را نخواهد داشت چون عموم مردم با او همراهی نمی کنند. حال که تحریم شدیم عقلا و صاحبان اندیشه کشور اجازه ندهند دسترسی دوباره به منابع نفتی اتفاق افتد و اگر نه همه تلاش های دو سال اخیر به فنا می رود. بخش تولید نگران فرصت بعد از تحریم ها و حضور پرقدرت نفت در اقتصاد کشور است.

او تاکید کرد: بدون شک دولت برای محبوبیت، به سمت تولید رفاه بیشتر و کوتاه مدت با منابع نفتی، ارز ارزان و واردات به جای تولید حرکت می کند و تمام تلاش ها در راستای جهش تولید و تولید ارزش افزوده فراموش می کند و دولت رفاه جایگزین دولت جهش تولید می شود. در واقع آلودگی ما به نفت تعیین می کند که متناسب با میزان دسترسی به منابع نفتی، دولت رفاه باشیم یا دولت مبتنی بر تولید ارزش افزوده و توسعه ای.

سرویس خبری: گوناگون




نایب رییس هیأت مدیره شرکت بازار سلامت زمین: در «وج کالا» سلامتی را عرضه کردیم

وج کالا قرار است سایت مرجعی باشد برای وگان‌ها، گیاه‌خوارها و کسانی‌که به سلامت بدن و روحشون اهمیت می‌دهند. در واقع ما فقط یه بازار گیاهی سلامت نیستیم.

در وج کالا یک تیم خلاق، عاشق و مهربان حاضر شدند تا اول از همه احترام را برای وجود انسانی شما پر رنگ‌تر کنند، احترام به شما باعث شده ما تولید کنندگانی را در همه اندازه‌ها با یک دغدغه مشترک به نام «محصول سلامت گیاهی» اینجا کنار هم داشته باشیم. آنچه از نظر گذشت فراز‌هایی از صحبت‌های حسن فروزان‌فرد نایب رییس هیأت مدیره شرکت «بازار سلامت زمین» در رابطه با راه‌اندازی وج کالابود که ماحصل آن را باهم می‌خوانیم‌:

با چه ایده‌ای تصمیم به راه اندازی سایت «وج کالا» گرفتید؟

انگیزه اولیه این‌کار بر اساس اقدامی بود که «شهرزاد امیری» انجام داد؛ او که خودش گیاهخوار و علاقه‌مند به این حوزه است زمانی‌که در تهیه کالاهای مورد نیاز گیاهخواران با مشکلات و کمبود روبه‌رو شد تصمیم به تولید و عرضه کالاهای باکیفیت برای افراد گیاهخوار و وگان گرفت.

ما به این موضوع فکر کردیم که افراد زیادی علاقه‌مند به این رژیم غذایی هستند و شایسته است برای تأمین مواد غذایی مورد نیازشان قدمی برداشته شود.

در ابتدا ایشان با تولید مواد غذایی با برند «وگان» به شکل تولیدات خانگی کار خود را شروع کرد و به صورت فروش آنلاین و با استفاده از ظرفیت‌های فضای مجازی فعالیت خود را شکل داد.

بعد از مدتی بازخورد خوبی از این فعالیت دریافت کرد و پس از گفتگویی که با هم داشتیم تصمیم به توسعه فعالیت‌هایی در زمینه گیاهخواری و وگان گرفتیم و به این نتیجه رسیدیم که به این قضیه به شکل وسیع‌تری نگاه کنیم و آن را تنها محدود به محصولات وگان نکنیم و محصولات سلامت محور را هم مدنظر قرار بدهیم و تولیدات دست ساز اعم از خانگی و کارگاهی را با ویژگی‌های خاص به سبد این محصولات اضافه کنیم.

ایده ما با این نگاه بلندمدت به دلیل سنجش بازار در ابتدا به شکل ایجاد یک سایت نمود پیدا کرد تا از این طریق بتوانیم اطلاع رسانی کرده و برای سرمایه‌گذاری بلند مدت به آن بپردازیم . با این ایده سایت «وج کالا» ثبت شد و از عید فطر سال ۹۶ این فعالیت اش به شکل محدود آغاز شد و از آن به بعد کم‌کم اطلاع‌رسانی کردیم و فعالیت‌های خود را توسعه دادیم به تعداد محصولات افزودیم و سایت را تحت فشار گذاشتیم تا بازخورد حاصله را دریافت کنیم.
آهسته آهسته کار رشد کرد و جذابیت‌ها بیشتر و بیشتر شد و ما به جایی رسیدیم که تصمیم به متحول ساختن زیرساخت‌ها گرفتیم تا سایت ویژگی‌های فروشگاهی پیدا کند به نحوی که توان افزودن کالاهای بیشتر را داشته باشد و شرایط فروش آسان، تأمین و تحویل به موقع کالا را داشته باشد.

بنابراین شرکت جدیدی را تأسیس کردیم و کار از شکل پروژه‌ای بیرون آمد و به فعالیت جدیدی مبدل شد؛ شرکت تحت عنوان «بازار سلامت زمین» راه‌اندازی و کار در قالب این شرکت طراحی و بازنگری شد.

با تغییر زیرساخت‌های سایت و با طراحی‌های جدید برای تنوع بخشی به محصولات، گفت‌وگو با تولید کنندگان بیشتر مد نظر قرار گرفت. و در آخر سایت در تاریخ ۱۳۹۹٫۹٫۹ با فرمت جدید دوباره افتتاح شد‌.

ما علاقه‌مند هستیم کالاهایی که ظرفیت فروش آنها از حد معمول پایین‌تر است و محدودیت‌هایی در فروش دارند را با توجه به شرایط موجود که خرید و فروش حضوری کالا چندان مورد استقبال نیست و فروش اینترنتی جذابیت بیشتری دارد، به فروش بهتری برسانیم.

نگاه ما به سلامت محور بودن کالاهاست و تا چند ماه آینده لیست کاملی از مشخصات کالاها برای سایت آماده می‌شوند و کالاها با ویژگی‌های خاصی که دارند به مشتریان معرفی و عرضه خواهند شد. تلاش ما این است که تیمی متخصص بر سلامت و نحوه تولید و عرضه کالاها نظارت داشته باشند و نظر مستقل خود را درخصوص هر کالا ارایه بدهند تا انتخاب مصرف کننده راحت‌تر باشد.

آیا محصولات تحت نظارت انجمنی خاص تولید می‌شوند؟

خیر اما قصد ما این است که با همکاری «انجمن مدیریت کیفیت ایران» برای کالاهای به‌خصوصی که تولید آنها نیازمند نظارت شخص ثالثی است و باید تأییدیه‌هایی داشته باشند؛ تأییدیه‌هایی بگیریم و ارزیابی‌هایی انجام بدهیم که نهایتاً برای مخاطب نهایی اطمینان خاطر بیشتری به‌وجود بیاید. الان طرح‌ها و زمینه‌ها برای انجام نهایی در دست بررسی است. مخصوصا برای مصرف‌کنندگان خاص نظیر بیماران دیابتی و مصرف‌کنندگان «وگان» این نیاز وجود دارد و آنها باید از سلامت و برخورداریِ ویژگی مورد نیازشان در تولیدات مطمئن باشند.

آیا استانداردهای خاصی برای این محصولات وجود دارد؟

خیر استاندارد ملی خاصی در این زمینه نداریم و تنها دقت نظر تولید کنندگانی که در این عرصه فعالیت می‌کنند و تعهدی که دارند و آزمایشاتی که بر روی کالاها انجام می‌شود، این اطمینان را به ما می‌دهد در واقع این ترکیبی از تعهد تولید کنندگان این کالاها و کنترلهای شخص ثالثی است که این کالاها را تضمین می‌کند. این سایت در کنار اینکه فروشگاهی برای عرضه محصولات غذایی است بر تولیدات صحه‌گذاری کرده و به انتخاب درست مصرف کننده کمک بیشتری کند.

در این زمینه تنها کامبیز فعالیت دارد یا شرکت‌های دیگری در تولید محصولات «وگان» فعالیت دارند؟

شرکت‌های دیگری به غیر از کامبیز در این زمینه فعالیت دارند؛ تولید کنندگان شیر سویا که مناسب افراد گیاهخوار است از این جمله هستند؛ تعداد تولید کنندگانی که با استفاده از سویا محصولات لبنی تولید می‌کنند کم نیستند و یکی از همین تولید کنندگان محصولات خود را عرضه کرده وما در سایت به فروش می‌رسانیم یا محصولات دیگری از سویا که به شکل پروتئینی تولید و مورد استفاده افراد «وگان» قرار می‌گیرد.

بنابراین هم در مواد اولیه هم در محصول کالای نهایی تولیدات زیادی داریم و ما تلاش داریم تمامی این کالاها را آهسته آهسته طبقه‌بندی و جمع کنیم و زمینه آنها را برای عرضه آماده کنیم.

با توجه به شرایط فعلی کشور برای بازاریابی و تأمین کالاهای مورد نیاز سایت با چه مشکلاتی مواجه بوده‌اید؟

ما به قسمت کوچکی از بازار مصرف نگاه می‌کنیم که درواقع حجم فعالیت در آن کمتر است اما ویژه بودن و خاص بودن کالاها اهمیت بیشتری دارد، در واقع تنها مشکلمان تغییر قیمت‌های متعددی است که به‌خاطر تورم با آنها مواجه بوده‌ایم.

در سایت‌هایی از این دست انتظار می‌رود تا قیمتها پایدار باشد و مرتبا تغییر نداشته باشد تا مصرف‌کننده بتواند ارتباط خوبی با سایت داشته باشد اما متأسفانه با تحول قیمت‌ها هر عرضه کننده‌ای دچار مشکل می‌شود . تنها مشکل مهم فعلاً همین موضوع است و خیلی از تولید کنندگان برای همین بی‌نظمی‌ها دچار مشکل در تهیه و تحویل کالا می‌شوند. انگیزه برای تولید کالای باکیفیت در شرایطی که تورم روز به روز در حال رشد است اصولا کم می‌شود به این دلیل که تولید کننده مدام احساس می‌کند که در حال زیان است و هر اندازه تلاش کند به‌دلیل افزایش قیمت‌ها فروش مطلوبی ندارد. مخصوصا در خصوص این کالاها که نیاز به مواد اولیه خاص تری دارند. ما فکر می‌کنیم تورم در جامعه دشمن اساسی برای کیفیت به حساب می‌آید، کیفیت هم در زمینه مرغوبیت کالا است و هم رضایت مشتری از قیمت کالای خریداری شده.

به چه دلیل پروتئین‌های گیاهی قیمت‌های مناسبی ندارند؟

پروتئین‌های گیاهی ارزان نیستند و باتوجه به افزایش قیمت ،افزایش قیمت پیدا می‌کنند انواع حبوبات و سویا متناسب با افزایش قیمت‌ها دچار تحول می‌شوند.

نکته بعدی این‌که ‌تولید کالاهایی که مصرف خاص و مقدار محدودی مصرف کننده دارند برای تولید‌کنندگان پرهزینه‌تر هستند ،تولید کالای خاص و سفارشی پرهزینه‌تر است در واقع حجم تولید و نیاز توجیه کننده هزینه‌های سربار نیست، در حوزه غذای آماده اگر قرار باشد با بازار عمومی فعالیت انجام شود، حجم بازاری که در مقابل یک تولید کننده است گسترده است و عموم جامعه مصرف کننده هستند اما وقتی قرار باشد برای مصرف کنندگان خاص تولید کنیم شکل توزیع متفاوت خواهد بود و تعداد مصرف‌کنندگان کالاهای خاص هم کمتر هستند و این موضوع باعث هزینه‌های سربار می‌شود.

در حال حاضر چه محصولاتی در سایت معرفی شده‌اند؟

الان با چند برند شروع کرده‌ایم که در حوزه کالاهای دست‌ساز و خانگی هستند و هم در حوزه کالاهای صنعتی و محور کالاها ویژگی سلامت بودن و گیاهی بودن است اما می‌تواند صنعتی‌، سنتی و دست‌ساز هم باشند.

برند ما وگان است و طیف وسیعی از محصولات اعم از خوراکی‌هایی نظیر انواع شکلات، ادویه‌ها و غیرخوراکی نظیر صابون و مواردی مختلفی از این دست را عرضه می‌کند سایر محصولات مانند دمنوش‌های گیاهی و غیره در این سایت به فروش می‌رسد. از طرفی ما محصولات کادویی خاص با بسته‌بندی‌های ویژه داریم و حتی مواد بهداشتی و آرایشی. بخشی از مواد غذایی کامبیز که مختص گیاهخواری است اینجا عرضه می‌شود مخصوصاً غذاهای آماده بدون گوشت. محصولات لبنی مبتنی بر سویا با برند «دنیا» و برند «سوما» در سایت عرضه می‌شود که برند «سوما» محصولات خانگی است که شیرهای خاص تولید می‌کند. مثل شیرنارگیل و بادام‌.

حتی کالاهای هنری هم در دست سازهای سلامت جای دارند و با دقت لازم انتخاب می‌شود و همچنین انواع و اقسام آجیل و میوه‌های خشک در این سایت قرار دارند. این سایت مناسب مصرف‌کنندگان برای مصرف شخصی و تهیه هدایا است.این وضعیت فعلی ماست ولی برنامه‌های زیادی پیش‌رو داریم.

در این سه سال که سایت در مرحله آزمایشی بود استقبال مصرف‌کنندگان چگونه بود؟

ما تلاش کردیم بدون تبلیغات گسترده رفتار مصرف کننده را بسنجیم و زیرساخت ما برای ارایه خدمات گسترده نبود بلکه برای ارتباط بیشتر با مصرف کننده‌، شناخت ذائقه و میزان خرید آنها بود. پراکندگی مصرف‌کنندگان را مورد ارزیابی قرار دادیم تا ببینیم چه محصولاتی را تا به کجا می‌توانیم ارسال کنیم و برای شهرستان‌ها چه باید بکنیم برای همین کاملاً متمرکز بودیم تا تحقیقات بیشتری انجام بدهیم ولی از این به بعد تمرکز بیشتری داریم تا مصرف کنندگان را بیشتر جلب کنیم.

سرویس خبری: صنعت غذا




ایجاد زیرساخت مناسب برای ادغام شرکت‌ها

صنایع غذایی با چه چالش‌هایی روبه‌رو هستند؟

حسن فروزان‌فرد‌

رئیس شرکت تولیدی صنایع غذایی کامبیز

چالش‌های پیش‌روی صنایع غذایی کشورمان فراوان است و پرداختن به آنها نیاز به تحلیل‌های گسترده دارد. اما به عنوان فردی که سالیان سال در این صنعت فعالیت داشته و مطالعات فراوانی انجام داده‌ام، فارغ از مسائل روزمره کشورمان که به دلیل تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی ناشی از آن به وجود آمده و همچنین مشکلات به وجودآمده ناشی از ویروس کرونا، آنچه می‌توان در بلندمدت به عنوان مهم‌ترین اتفاق از آن نام برد، این است که صنایع غذایی ما در سایز مناسبی فعالیت نمی‌کنند. اندازه واحدهای تولیدی ما از بسیاری از استانداردهای بین‌المللی کوچک‌تر هستند و پراکندگی آنها نیز به اندازه کافی متناسب با واقعیت‌های جمعیتی کشورمان نیست.

در دنیا موضوع برندینگ در صنایع غذایی به این شکل است که برندهای مهم غذایی لزوماً از یک یا دو کارخانه بسیار بزرگ تشکیل نشده‌اند که همه فعالیت‌شان لزوماً در آن واحد تولیدی انجام شود. این برندها متشکل از مجموعه‌های کوچک و متوسط است که با یکدیگر همکاری می‌کنند. اما نظام مدیریت و نحوه کنترل و عرضه آنها به بازار در قالب برندهای منسجم شرایطی را فراهم می‌کند که زمینه‌های تولید و عرضه به‌اندازه کافی ارزش‌آفرینی لازم را برای تولیدکنندگان فراهم می‌کند.

 اما در صنایع غذایی ایران با تعداد بسیار زیادی برند مواجه هستیم که در اندازه‌های مختلف و با قدمت‌های مختلف مشغول فعالیت هستند. اندازه کوچک بنگاه هنگام تاسیس این ویژگی را دارد که محصولاتی با قیمت تمام‌شده پایین‌تر تولید کند؛ پایین بودن قیمت تمام‌شده، صرفاً ناشی از توانمندی‌های مدیریتی بنگاه نیست بلکه ناشی از هزینه‌های سربار کمتر است. اما در طول زمان، هزینه‌های سربار ناخودآگاه بزرگ‌تر می‌شود و در چنین شرایطی، رقابت را دشوارتر می‌کند. فعالیت‌های کوچک در صنعت غذا با برندهای کوچک‌تر، در بازار عرضه کالاها نیز آثار منفی بر جا می‌گذارد چرا که این واحدهای کوچک با قیمت‌های تمام‌شده کمتر وارد بازار می‌شوند و می‌توانند محصولات خود را با قیمت پایین‌تری عرضه کنند. این تخفیف‌ها برای دوره کوتاه‌مدت جواب می‌دهد و در بلندمدت شرکت‌های کوچک با این قیمت‌ها توانایی باقی ماندن و بقا را نمی‌یابند. اما متاسفانه آثار این قیمت‌های نامناسب در بازار رسوب  و امکان سودآوری مناسب را از برندهای بهتر یا باسابقه‌تر سلب می‌کند.

اصولاً حاشیه سود در صنعت غذا، آن هم در شرایط ایده‌آل بسیار پایین و کمتر از پنج درصد است. به این دلیل که در این صنعت فضا کاملاً رقابتی بوده و ورود به بازار، کار سخت و دشواری نیست. در چنین حاشیه سود پایینی، عاملی که زمینه‌های توسعه و پیشرفت را فراهم می‌کند، حجم تولید و فروش خوب و بالاست. برای این منظور جنس سرمایه‌گذاری‌ها و شکل قدرت‌نمایی برندها باید به‌گونه‌ای دیگر باشد.

 مهم‌ترین چالش این است که اندازه تولید ما متناسب با نیاز بازارمان نیست. پراکندگی و ورود بیش از اندازه افراد به این بازار در سایزهای نامناسب سبب شده تا ظرفیت‌های زیادی که استانداردهای لازم برای فعالیت در این صنعت را دارند، به دلیل تنوع در میان نام‌های تجاری، با ظرفیتی بسیار پایین‌تر از بازار به کار خود ادامه دهند تا بدین ترتیب هزینه‌های تولید را به شدت کاهش دهند. این مساله نهایتاً امکان رقابت‌پذیری و حضور آنها در بازار، حتی برای حضور در بازار خودمان را دشوار می‌کند.

آنچه برای مواجهه با این مساله می‌توان تجویز کرد، موضوع ادغام و خرید است. اگر فضای اقتصادی ما در فضایی منطقی شکل بگیرد و زمینه دسترسی به منابع سرمایه‌ای اصلاح شود، قاعدتاً باید منتظر ادغام‌ها و خریدها باشیم. در حال حاضر در صنایع غذایی کشور، تعداد برندهای تجاری که به خوبی توانسته‌اند مدیریت برند را به اجرا درآورند، محدود و معدود است، اما چندین برابر این برندها، نام تجاری در حوزه صنعت غذایی وجود دارد که توان تولیدی، توان عرضه و توان توسعه‌ای محدودی دارند. از طرفی تعداد و پراکندگی زیاد باعث به وجود آمدن رقابتی می‌شود که فرصت به وجود آمدن توسعه را، حتی از برندها می‌گیرد.

بنابراین ما نسبت به اندازه بازارمان (نیاز بازار)، تولیدکننده‌ها، کارخانه‌ها، فعالان اقتصادی و به‌طور کلی عرضه‌های زیادی داریم. اما از آنجا که این عرضه‌کننده‌ها به صورت پراکنده فعالیت می‌کنند سبب آن می‌شود که قدرت بازار گرفته شود.

چاره چیست؟

آرامش اقتصاد و فضای تصمیم‌گیری بهتر در بلندمدت، مساله‌ای است که در وهله اول می‌تواند در حل این مشکل اثرگذار باشد. از طرفی شرکت‌ها باید واقعیت‌های خود را به صورت شفاف‌تر بیان کنند. چراکه هرچه ارزش واقعی شرکت‌ها بهتر و مشخص‌تر بیان شود زمینه‌های پیوستن آنها به یکدیگر و خرید و فروش آنها فراهم‌تر می‌شود و در آن زمان از ظرفیت‌های موجود در کشورمان بیشتر می‌توانیم استفاده کنیم.

از این‌رو در آینده باید منتظر سایزهای مناسب‌تر واحدهای تولیدی، از محل تلفیق امکانات موجود باشیم. ایجاد زیرساخت‌های قانونی و مناسب برای ادغام، گامی در مسیر احیای زنجیره تامین صنایع غذایی در کشور است. در این رابطه، باید قوانین بورس و بازار سرمایه را به‌گونه‌ای شفاف و تسهیل کرد که شرکت‌های کوچک و متوسط صنایع غذایی با شفاف‌سازی منابع و دارایی‌های خود، برای ورود به بورس تشویق شوند و شرایطی فراهم شود که کارخانه‌های فعال و بزرگ این بخش، بتوانند واحدهای کوچک و کم‌کار را که در نقاط مختلف کشور بلاتکلیف مانده است، خریداری کرده و وارد چرخه اقتصادی کنند.

نمونه‌های موفقی نیز در این زمینه در کشور رخ داده است به‌طوری که یکی از برندهای مطرح صنایع غذایی کشور به جای تاسیس کارخانه جدید، اقدام به خرید یک واحد کوچک و بیکارشده صنایع تبدیلی کرد و امروز همان کارخانه کوچک و متروک به برندی معتبر در صنعت کنسرو و غذایی کشور تبدیل شده است.

آثار تحریم‌ها بر صنایع غذایی

از دیگر مواردی که می‌توان به عنوان عاملی اثرگذار بر صنایع، از جمله صنایع غذایی به آن اشاره کرد، تحریم‌های واردشده به کشورمان است.

تحریم‌های اقتصادی از جنبه‌های مختلف صنایع غذایی کشورمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد که در اینجا می‌توان به سه مورد مهم اشاره کرد:

۱- کمبود مواد اولیه

 بیش از اینکه آثار تحریم‌ها بر فعالیت‌های روزمره و اولیه حوزه عمومی صنعت غذایی ایران مشهود باشد، در بلندمدت این صنعت را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. چراکه برخی از مواد بسته‌بندی که در ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد، از سایر کشورها وارد می‌شود. به این ترتیب تحریم‌ها در بسته‌بندی‌های مختلف تاثیر خود را می‌گذارد. اما از آنجا که در اغلب موارد ماده اولیه از داخل کشورمان تامین می‌شود، در نتیجه تحریم‌ها در گام‌های نخست آثار منفی چندانی به این صنعت وارد نمی‌کنند.

۲- کاهش صادرات

 بحث تحریم‌ها را می‌توان از جنبه دیگری نیز مشاهده کرد، چراکه این موضوع تنها مربوط به واردات کشورمان نمی‌شود، بلکه صادرات را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. از زمانی که تحریم‌ها جدی‌تر شده، صادرات، از جمله صادرات مواد غذایی از کشورمان هم به شدت کاهش پیدا کرده و امکان مبادله، رفت‌و‌آمد و بازاریابی حرفه‌ای را نیز از فعالان اقتصادی کشورمان گرفته است.

بنابراین تحریم‌های اقتصادی علاوه بر آنکه از سمتی زمینه واردات تکنولوژی و کالاهای بسته‌بندی را محدود کرده، از سمت دیگر فرصت‌های صادراتی حتی به بازارهای منطقه را نیز سلب کرده است. زیرا ظرفیت مبادله اقتصادی و حضور رسمی فعالان اقتصادی ایران را در این زمینه کم کرده است. از این‌رو سایر اتفاقات همچون تورم، افزایش قیمت ارز و سایر مواردی که به صورت عمومی بر اقتصاد کشورمان تاثیر گذاشته است به عنوان عامل دوم بر صنایع غذایی کشورمان لطمه وارد کرده است.

۳- کاهش قدرت خرید مردم

 عواملی همچون تورم و افزایش نرخ ارز که در اثر تحریم‌ها بر اقتصاد کشورمان تحمیل می‌شود، سبب شده قدرت خرید مصرف‌کنندگان مواد غذایی کاهش پیدا کند و نهایتاً منجر به کاهش مصرف مواد غذایی در کشورمان شود. بنابراین توان خرید کمتر، منجر به کوچک‌تر شدن سفره خانوارها می‌شود و نتیجه آن هم به صورت مصرف کمتر و خرید کمتر مواد غذایی مشاهده می‌شود.

کمبود مواد اولیه

صنایع غذایی حوزه بسیار بزرگی است، بنابراین بخش‌هایی از آن که نیازمند مواد اولیه وارداتی هستند، در تامین آن دچار مشکلاتی جدی شده‌اند و هر بخشی که مواد اولیه را از داخل تامین می‌کند خوشبختانه در این زمینه مشکل چندانی ندارد. اما به هر حال افزایش قیمت‌ها نیز تاثیر خود را بر میزان تولید این بخش‌ها و همچنین میزان مصرف مردم گذاشته است.

برای مثال در صنایعی همچون روغن، تولید دام و طیور و… که نیازمند مولفه‌های اصلی همچون خوراک دام هستند همچنان در تامین مواد اولیه با مشکل مواجه هستیم. چراکه محصولاتی همچون کنجاله سویا و ذرت، کالاهای وارداتی هستند که به صورت عمده وارد کشورمان می‌شوند. اکنون تولیدکنندگان مرغ، طیور و تخم‌مرغ چندین ماه است که در تامین نیازهایشان با مشکلات جدی دست و پنجه نرم می‌کنند.

 البته خوشبختانه از آنجا که قسمت عمده تولیدات مواد غذایی در کشورمان مبتنی بر مواد اولیه تولید داخل است، بنابراین در این حوزه کمتر با مشکل مواجه می‌شویم.

آثار مخرب کرونا

از آنجا که مواد غذایی مصرف روزمره افراد به‌شمار می‌رود، بنابراین در گام نخست اینچنین تصور می‌شود که کرونا تاثیر چندانی بر صنایع غذایی نگذاشته است. حتی در شرایطی که تحت تاثیر این ویروس به وجود آمده است توجه مردم به کالاهای بسته‌بندی و بهداشتی نسبت به کالاهای فله‌ای، باز و غیرصنعتی بیشتر شده است، بنابراین برخی از صنایع غذایی به دلیل ملاحظات مردم نسبت به مصرف کالاهای باز، و جایگزین کردن مواد غذایی بسته‌بندی‌شده و صنعتی با آنها، افزایش میزان مصرف در دوران کرونا را نیز تجربه کرده‌اند.

 به‌رغم همه گرفتاری‌هایی که همه‌گیری ویروس کرونا برای صنایع غذایی پدید آورد، مصرف برخی اقلام غذایی به ویژه کالاهای بسته‌بندی‌شده نهایی افزایش پیدا کرد. در واقع، از آنجا که موضوع قرنطینه خانگی مطرح بود و سفرها به حالت تعلیق درآمد، مصرف محصولات غذایی افزایش یافت؛ چراکه معمولاً در موقعیت تعطیلات، مصرف غذا بیشتر در خارج از منازل صورت می‌گیرد و شیوع بیماری این امکان را سلب کرد. بنابراین به نظر می‌رسد در تعطیلات، کالاهای بسته‌بندی‌شده و کنسروی، بازار نسبتاً خوبی را تجربه کردند.

البته کرونا نیز از جنبه‌های دیگر صنایع غذایی را تحت‌الشعاع قرار داده است. زیرا درآمد بسیاری از مردم به دلیل شیوع این ویروس کم شده و بسیاری از مشاغل دچار مشکلات مالی جدی و حتی تعطیلی شده‌اند. متاسفانه ادامه این بیماری واقعیتی تلخ است که همچنان ادامه دارد. این بیکاری‌ها و ناتوانی‌های اقتصادی آثار خود را در ناتوانی مردم در زمینه مصرف کالاهای روزمره نیز به‌جا گذاشته است و در طول زمان هرچه رو به جلو حرکت کنیم، توان عموم جامعه برای مصرف کالاهای روزمره کاهش پیدا می‌کند.

در نتیجه می‌توان از کرونا به عنوان عاملی تاثیرگذار بر صنایع غذایی یاد کرد. چراکه آثار نهایی کرونا بر مصرف مواد غذایی منفی بوده و ترکیب کرونا و تورم موجب کاهش سطح درآمدی مردم می‌شود. در طول شش ماه گذشته علاوه بر آنکه میزان درآمد مردم به دلیل کرونا کاهش پیدا کرده، همچنین به واسطه تورم، قیمت کالاها نیز افزایش یافته است و نتیجه آن کاهش میزان مصرف بسیاری از کالاها، از جمله مواد غذایی است. کاهش مصرف چالشی بزرگ برای تولیدکنندگانی است که خودشان را برای تولیدی مشخص آماده کرده‌اند و اکنون مجبور هستند با نیمی از آن ظرفیت یا حتی کمتر از آن فعالیت کنند و این موضوع مجدداً هزینه‌های فعالیت و تولید آنها را بالا می‌برد و این چرخه معیوب همچنان ادامه دارد.

قیمت‌گذاری، عامل اصلی گران‌فروشی

هرجا بحث مکانیسم‌های محدودکننده و قیمت‌گذاری مطرح باشد بحران بزرگ‌تر شده و نتیجه آن نه به نفع مردم و نه به نفع تولیدکنندگان است. قیمت مفهومی است که متناسب با واقعیت‌های بازار تعیین می‌شود. تاکنون در هر دوره تورمی، دولت‌ها و مسوولان به جای به رسمیت شناختن واقعیت‌های تورمی، صحبت از گران‌فروشی کرده‌اند. گران‌فروشی واقعیتی است که متاسفانه وجود دارد اما آنچه عامل اصلی افزایش قیمت محسوب می‌شود «تورم» است. زمانی که ورودی‌ها گران‌تر شوند، ناخودآگاه نرخ خروجی‌ها نیز افزایش می‌یابد.

مقاومت غیرمنطقی دولت‌ها در طول ۴۰ سال گذشته در مقابل تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان آن هم در شرایطی که موج‌های تورمی به وجود آمده، بیش از آنکه منافع عمومی را تامین کند، معمولاً چیزی جز از دست دادن فرصت‌های تولیدی و تورم‌های بیشتر و گسترده‌تر را به همراه نداشته است.

برای مثال، قیمت‌گذاری که چندی پیش در خصوص عرضه کالایی همچون تخم‌مرغ اعلام شده است، عملاً کار تولیدکنندگان این محصول غذایی را متوقف خواهد کرد. چراکه تولیدکننده نمی‌تواند در بلندمدت به صورت زیان‌ده به کار خود ادامه دهد. زمانی که تولیدکننده به صورت غیرواقعی مجبور می‌شود در تولید کالای خود زیان دهد، در نهایت حجم فعالیتش کم شده و از بازار خارج می‌شود. در این شرایط همین فعالیت کمتر و خروج از بازار، خود سبب افزایش قیمت در بازار می‌شود.

در شرایطی که فضا فضای تورمی است، تمام تلاش‌ها و اندیشه‌ها باید در جهت ایجاد انگیزه به تولیدکننده برای افزایش تولید باشد. چراکه تنها راهی که می‌تواند گران‌فروشی‌های احتمالی، احتکارها و کارهایی از این قبیل را محدود کند، عرضه به میزان کافی در بازار است تا حداقل به این ترتیب کالای مورد نیاز مردم به راحتی در بازار یافت شود.

اما زمانی که فشار بر روی عنصر قیمت برای تولیدکننده زیان‌بار باشد که معمولاً همیشه به این صورت است، باعث کم شدن عرضه و تولید می‌شود که همین موضوع در موج بعدی سبب افزایش قیمت بیشتر و بیشتر خواهد شد.

آینده صنایع غذایی به کدام‌سو می‌رود؟

آنچه در فضای داخلی کشور خودنمایی می‌کند، جذابیتی برای سرمایه‌گذاری و توسعه در صنعت را فراهم نمی‌کند. مگر آنکه با اتخاذ تدابیری در عرصه صادرات، این جذابیت افزایش پیدا کند؛ تدابیری از جنس تسهیل فعالیت‌های صادراتی، تسهیل بازگشت نرخ ارز و باز شدن مرزها به ویژه با همسایگان که می‌تواند ظرفیت‌های جدیدی را برای صنعت غذایی به ارمغان بیاورد. به ویژه تقویت ارتباطات با کشورهای جنوب خلیج‌فارس در کنار شرکای قدیمی چون عراق، افغانستان قادر خواهد بود، ارزآوری از ناحیه صادرات را مضاعف کند.

در نهایت به نظر می‌رسد صنایع غذایی ایران نیز تابعی از شرایط صنایع دیگر و به‌طور کلی اقتصاد کشور است. در صورتی که روندهای اقتصادی به سمت رکود پیش برود کلیت اقتصاد صنایع غذایی نیز به سمت رکود پیش می‌رود با این حال صنعت غذا به دلیل دربرگیری و ضرورت‌هایی که از جنبه‌های مصرفی در جامعه وجود دارد همچنان می‌تواند به کار خود ادامه دهد اما از فشارهای اقتصادی و تحریم و تفاوت قیمت ارز و سوءمدیریت بی‌بهره نبوده و از این به بعد هم نخواهد بود. با همه این اوصاف صنعت غذا می‌تواند با گذر از شرایط سخت فعلی که بر اقتصاد کشور حاکم است، دریچه‌های جدیدی به سمت بهبود باز کند و ضمن توسعه خود به سمت تولید اشتغال و رونق کسب‌وکارهای مجاور و پیرامونی نیز برود. البته همه اینها در شرایطی است که کشور با چالش‌های اساسی روبه‌رو است. اما در نگاه کلی، مسائلی نظیر کسری بودجه دولت، محدودیت استفاده از منابع بانکی و مشکلاتی که کشور اکنون با آن مواجه است، ظرفیت توسعه را در ادامه سال ۱۳۹۹ کاهش می‌دهد و صنایع غذایی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

منبع: دنیای اقتصاد




عضو هیات نمایندگان اتاق ایران مطرح کرد : نابودی زمینه‌های توسعه صنایع غذایی در سال۹۸

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران به تشریح چشم‌انداز صنایع غذایی پرداخته است. او با تاکید بر اینکه صنایع غذایی حوزه بزرگ صنعتی است و اجزای مختلفی را در برمی‌گیرد، بر این باور است که یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های سال۹۸ برای این صنعت، به‌خصوص درزمینه محصولات کنسروی، نابودی زمینه‌های توسعه است.

حسن فروزان فرد بر این باور است که یکی از مهم‌ترین
مشخصه‌های سال ۹۸ برای این صنعت، به خصوص در در زمینه کنسرواسیون، نابودی
زمینه‌های توسعه است.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران در گفت‌‌وگو با « پایگاه خبری اتاق ایران
» اظهار داشت: فعالان صنایع غذایی در سال ۹۸ پیش از آنکه گرفتار بحران
شیوع ویروس کرونا شوند عمده فعالیت‌های کسب و کارهای کوچک و متوسط (SME) از
نوع صنعتی برای ادامه فعالیت شان دچار گرفتاری‌های اساسی بودند. از سال ۹۷
که به دلیل شوک ارزی و تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا، فضای کسب و کار
با محدودیت مواجه شد، متعاقبا سرمایه‌گذاران و فعالان صنایع مختلف هم در
تنگنا قرار گرفتند و در این شرایط امکان نوآوری از آنها گرفته شد.

فروزان فرد افزود: محدودیت‌های مالی و نقدینگی ناشی از افزایش نهاده‌های
تولید و مواد اولیه در سال گذشته باعث شد تا شرکت‌ها اغلب به سمت دریافت
منابع مالی از بانک‌ها حرکت کنند. جهش قیمت‌ها که یکباره بر مواد اولیه و
بسته‌بندی تاثیر گذاشته بود، به دلیل محدودیت‌های مالی مصرف‌کننده قابل
اعمال بر روی محصولات نهایی نبود و همین امر باعث شد تا فعالان صنایع غذایی
به هر شکلی تنها به دنبال عدم توقف فعالیت‌های خود باشند تا نوآوری و
توسعه فعالیت‌ها.

به باور این فعال اقتصادی، « پیش‌بینی‌پذیری اقتصاد» حداقل برای یک دوره
فعالیت یکی از مهم‌ترین مولفه‌های ضروری توسعه فعالیت فعالان اقتصادی است
تا آنها بتوانند بر اساس این شاخص اقدام به اخذ تصمیم‌هایی کنند که تقویت
تولید را در پی داشته باشد.

او در همین زمینه خاطرنشان کرد: سه عنصر نرخ ارز، نرخ تورم و تسهیلات بانکی از مهم‌ترین شاخص‌هایی هستند که پیش‌بینی‌پذیری اقتصاد را تحقق می‌بخشند. اما تا زمانی که این سه شاخص به طور مداوم در حال تغییر هستند، امکان عمل بر مبنای رفتار حرفه‌ای از فعالان اقتصادی گرفته می‌شود و رفتارهای احتیاط‌ آمیز جای آنها را می‎گیرد. طبیعتا این رفتار محافظه‌کارانه بر تمامی بخش‌های فعالیت از جمله صادرات نیز اثر‌گذار است.

فروزان فرد با اشاره به شیوع ویروس کرونا و بحران مالی پیش آمده در جهان
و ایران اظهار داشت: حال با شیوع ویروس کرونا، نگرانی عمده از وضعیت پیش
آمده، ایجاد بیکاری گسترده و عواقب ناشی از آن است، زیرا با ادامه این
وضعیت در نیمه اول سال ۹۹ ما با کاهش حجم تولید، تعطیلی برخی از کسب و
کار‌ها و تعدیل نیروی انسانی مواجه خواهیم شد. خوشبختانه از همان روزهای
آغاز شیوع این ویروس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران
پیشنهادات جامعی را به منظور جبران خسارت‌های اقتصادی ناشی از بحران کرونا
ارایه داد. تنها نکته حایز اهمیت این است که هزینه‌های توقف یک فعالیت
صنعتی عددی است اما هزینه راهاندازی یک فعالیت صنعتی عددی به مراتب بزرگ‌تر
است. اگر نگاه بلند‌مدت به صنایع غذایی به عنوان یک صنعت پشتیبان برای
تامین مواد غذایی مردم به خصوص در این شرایط پیش آمده نداشته باشیم و خدایی
ناکرده باعث توقف صنعت شویم، هزینه راه‌اندازی مجدد بخش‌های آن بسیار
بالاتر خواهد بود؛ ضمن اینکه بیکاری گسترده در این بخش می‌تواند منجر به
درگیری با دولت از یک سو و تحمیل هزینه‌های هنگفت به دولت به دلیل پرداخت
بیمه بیکاری به نیروهای از بیکار شده شود.




اتاق تهران به انتخاب اعضای کمیسیون‌ها رسید

تکلیف هیات رییسه پنج کمیسیون اتاق بازرگانی تهران مشخص شد.

 

 

به گزارش ایسنا، اعضای دوره نهم اتاق بازرگانی تهران که در اسفندماه سال گذشته با رأی فعالان اقتصادی وارد این مجمع بخش خصوصی شده بودند، این بار انتخاب اعضای هیأت رئیسه کمیسیون‌های این اتاق را در دستور کار قرار داده‌اند. روز گذشته (یکشنبه) در جریان اخذ آرا، رئیس و نواب رئیس پنج کمیسیون انتخاب شدند.

در این میان ریاست کمیسیون تسهیل تجارت و توسعه صادرات که یکی از اصلی‌ترین کمیسیون‌های اتاق بازرگانی به شمار می‌رود و در میان بخش خصوصی فعال در این اتاق طرفداران زیادی نیز دارد به محمد لاهوتی رسید.

لاهوتی در این انتخابات به تنهایی نامزد ریاست این کمیسیون شده بود و با رأی‌گیری به عمل آمده مهدی شریفی نیک‌نفس – عضو اتاق تهران – و افروز بهرامی – مدیرعامل صندوق ضمانت صادرات – به عنوان نواب رئیس اول و دوم لاهوتی انتخاب شدند.

در انتخابات هیأت رئیسه کمیسیون انرژی و محیط زیست نیز همچنان آرای اعضا برای ریاست به رضا پدیدار رسید. وی به عنوان تنها نامزد این کمیسیون با دریافت اکثریت این آرا برای چهار سال دیگر ریاست خود را تمدید کرد.

در رابطه با نایبان رئیس این کمیسیون رأی‌گیری جداگانه‌ای صورت گرفت که براساس آن حمیدرضا صالحی با ۱۲ و بهزاد حضرتی با ۶ رأی به عنوان نایبان رئیس اول و دوم کمیسیون انرژی و محیط زیست انتخاب شدند. سومین کمیسیون که اعضای هیأت رئیسه آن تعیین تکلیف شد کمیسیون کشاورزی و صنایع تبدیلی بود.

پس از رأی‌گیری کاوه زرگران که در دوره قبل نیز ریاست این کمیسیون را در اختیار داشت در سمت خود ابقاء شد و محمدرضا فرشچیان و مهدی معصومی نیز به عنوان نایبان رئیس اول و دوم این کمیسیون انتخاب شدند.

در ادامه اعضای اتاق بازرگانی ریاست کمیسیون اقتصاد سلامت را به محمود نجفی‌عرب سپردند که در دوره قبل در این کمیسیون فعالیت می‌کرد و حسن فروزانفرد نیز به عنوان رئیس کمیسیون حمایت قضائی و مبارزه با فساد انتخاب شد.

طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته امروز (دوشنبه) نیز اعضای اتاق برای ادامه انتخاب اعضای هیأت رئیسه گردهم می‌آیند تا تکلیف کمیسیون‌های صنعت و معدن، بازار پول و سرمایه، بهبود فضای کسب‌وکار و رفع موانع تولید، اقتصاد نوآوری و تحول دیجیتال و کمیسیون گردشگری را برای مدت دو سال تعیین کنند.




حسن فروزان‌فرد از نشست فعالان اقتصادی ایرانی و انگلیسی در لندن می‌گوید:آمادگی بخش خصوصی دو کشور برای توسعه همکاری‌های اقتصادی

نشست مشترک فعالان اقتصادی ایران و انگلیس طی دو روز گذشته در لندن برپا شد و طی آن نمایندگان بخش خصوصی دو طرف با یکدیگر به مذاکره و گفت‌وگو نشستند.

در این نشست هم‌چنین حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در لندن و برخی مقامات دولتی از وزارت تجارت بین‌الملل انگلیس مانند لیسا ویدون نیز حضور داشتند. هم‌چنین حسن فروزان‌فرد نیز به نمایندگی از اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران در این نشست حضور داشت و سخنرانی کرد.

نشست مشترک فعالان اقتصادی ایران و انگلیس طی دو روز گذشته در لندن برپا شد و طی آن نمایندگان بخش خصوصی دو طرف با یکدیگر به مذاکره و گفت‌وگو نشستند. در این نشست هم‌چنین حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در لندن و برخی مقامات دولتی از وزارت تجارت بین‌الملل انگلیس مانند لیسا ویدون نیز حضور داشتند. هم‌چنین حسن فروزان‌فرد نیز به نمایندگی از اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران در این نشست حضور داشت و سخنرانی کرد.

در این کنفرانس وضعیت کنونی همکاری‌ها بین دو کشور و راه‌های توسعه آن به ویژه پس از امضای برجام و پایان یافتن تحریم‌ها مورد بررسی قرار گرفت. به طوری که مقامات وزارت تجارت بین‌الملل انگلیس نیز با اشاره به اثرگذاری مثبت برجام عنوان کردند که به دنبال رفع موانع بانکی هستند که در حال حاضر بر سر راه توسعه مراودات تجاری وجود دارد. این تلاش به دنبال آن صورت می‌گیرد که تعداد قابل توجهی از شرکت‌های انگلیسی خواهان برقراری روابط اقتصادی و مشارکت بیشتر در بازار ایران هستند.

به گفته مقامات وزارت تجارت بین‌الملل انگلیس، آگاهی از ظرفیت بالای اقتصاد ایران در حوزه‌های مختلفی چون انرژی‌های نو، نفت و گاز، پتروشیمی، معادن و زیرساخت‌هاس شهری باعث شده است تا دولت این کشور در حال تلاش برای رفع موانع موجود حضور و سرمایه‌گذاری کمپانی‌های انگلیسی در ایران باشد تا اثرات واقعی برجام نیز روشن شود. از جمله لیسا ویدون، عضو ارشد وزارت تجارت بین‌الملل انگلیس، طی سخنانی در این کنفرانس با اشاره به تمایل کمپانی‌های انگلیسی برای ورود به بازار تجاری ایران تأکید کرد: حل موانع بانکی پسابرجام در اولویت دولت انگلیس است و لندن از توافق هسته‌ای به‌صورت کامل حمایت کرده و خواهان اجرای کامل برجام است.

در این نشست، حسن فروزان‌فرد، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران، با اشاره به این که اتاق تهران بزرگترین اتاق بازرگانی در کشور و از قدیمی‌ترین نهادهای بخش خصوصی کشور است، گفت: اتاق تهران در دوران پسابرجام میزبان هیات‌های تجاری خارجی زیادی بوده است و در برابر برای تسهیل و بهبود فضای کسب‌وکار برای شرکت‌های ایرانی نیز تلاش به‌سزایی دارد.

او هم‌چنین به تشکیل ستاد اقتصادی پساتحریم در اتاق تهران اشاره کرد که با هدف تسریع در برقراری و توسعه روابط بین بخش خصوصی ایران و دیگر کشورها ایجاد شده است و گفت: اتاق تهران از چنین مراسمی که به بهبود تجارت خارجی ایران و جلب سرمایه‌گذاران خارجی برای مشارکت در پروژه‌های ایران بینجامد حمایت می‌کند.

فروزان‌فرد هم‌چنین از حضور نمایندگان شرکت‌های ایرانی و انگلیسی در نشست Showccase Iran  ۲۰۱۶ به عنوان یک گام عملی یاد کرد و افزود: نمایندگان شرکت‌ها در این نشست می‌توانند بی‌واسطه از ظرفیت‌ها و توانایی‌ها خود بگویند.

وی افزود: ما تاکنون در همکاری‌های تجاری با یکدیگر از پروژه‌های بزرگ، با مبالغ بزرگ و در سطح دولت‌ها یا نزدیک به دولت‌ها و با شرکت‌های بسیار بزرگ شروع کردیم که کار را دشوار کرده است؛ بنابراین چنانچه همکاری‌ها را در ابعاد کوچک‌تر آغاز کنیم، روابط تجاری می‌تواند راحت‌تر شکل بگیرد.

او هم‌چنین بازگشایی سفارتخانه‌های ایران و انگلیس را قدمی رو به جلو در توسعه روابط اقتصادی دو کشور توصیف کرد اقدام بوریس جانسون، وزیر امور خارجه انگلیس برای تلطیف کردن وضع رییس‌جمهور جدید آمریکا در مورد برجام و اثرات آن را نمونه خوبی از خواست دولت انگلیس در ادامه مسیر برجام خواند.

در این نشست هم‌چنین رضا نادمی، رایزن اقتصادی سفارت ایران در انگلیس نیز طی سخنانی ضمن دعوت از شرکت‌های انگلیسی برای سرمایه‌گذاری در ایران، عنوان کرد که بهتر است انگلیسی‌ها به اقدامات خود سرعت ببخشند و پیش از این که از دیگر رقبا عقب بمانند تصمیم درست را اتخاذ کنند.

این کنفرانس با حمایت اتاق تهران و توسط گروه پارسیان هوشمند و فرانتیر اکسچنج در لندن طی دو روز برگزار شد.




هفدهمین نشست هیات نمایندگان اتاق تهران با حضور وزیر بهداشت، درمان و آموزش برگزار شد

وزارت بهداشت در حوزه سلامت با بخش خصوصی رقابت نمی‌کند

اعضای هیات نمایندگان اتاق تهران در هفدهمین نشست خود میزبان وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بودند. نمایندگان بخش خصوصی در این نشست با تقدیر از تلاش‌های بی‌وقفه سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی و مجموعه وزاتخانه بهداشت و درمان، پیشنهادات و انتقادهای خود را در رابطه با نحوه حضور و نقش‌آفرینی دولت و بخش خصوصی در حوزه بهداشت و درمان مطرح کردند.

 اعضای هیات نمایندگان اتاق تهران و نمایندگان برخی تشکل‌های بخش خصوصی از قیمت‌گذاری‌ها و روند اعطای مجوزها در این حوزه گلایه داشتند و از دیرکرد دولت در پرداخت مطالبات خود انتقاد کردند، در مقابل وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز با پذیرش برخی انتقادها مانند پرداختی دیر مطالبات بخش خصوصی بابت خرید تجهیزات پزشکی و خدمات، از رقابت‌پذیر نبودن بنگاه‌های فعال در حوزه بهداشت و درمان انتقاد و اعلام کرد که بخش خصوصی باید خودش را تقویت کند.


رشد اقتصادی ۴٫۴ درصدی خبر خوبی بود
مسعود خوانساری در ابتدای این نشست و در سخنان پیش از دستور خود، ضمن تبریک میلاد امام هشتم و گرامیداشت فرا رسیدن سالروز بازگشت آزادگان به میهن، سخنان خود را به انتشار آمار تازه از رشد اقتصادی کشور معطوف کرد. رییس اتاق تهران با اشاره به گزارش جدید مرکز آمار که نشان‌دهنده رشد ۴٫۴ درصدی اقتصاد کشور است، گفت: خوشبختانه در دو روز گذشته، خبر خوبی از نرخ رشد اقتصادی کشور منتشر شد که نشان می‌دهد، در بهار امسال نرخ رشد اقتصادی کشور به ۴٫۴ درصد رسیده است.


خوانساری با پرداختن به جزییاتی از گزارش مرکز آمار در مورد رشد اقتصادی افزود: در بخش نفت، خوشبختانه متوسط صادرات حدود ۲٫۱ میلیون بشکه در روز برآورد شده که این رقم، یک میلیون بشکه بیش از صادرات سال گذشته بوده است و به همین سبب، معادل ۱٫۵ درصد از رشد ناخالص سه ماهه نخست سال جاری به بخش نفت اختصاص دارد. رییس اتاق تهران با اشاره به رشد حدود ۴ درصدی بخش کشاورزی در سه ماهه اول امسال گفت: بخش صنعت نیز اگرچه در سال گذشته رشد منفی۲٫۲ درصد را تجربه کرد؛ اما خوشبختانه این بخش در سه ماهه پایانی سال گذشته و سه ماهه نخست سال جاری رشد مثبت داشته است و این امیدواری وجود دارد که رشد صنعتی تداوم یافته و شاهد رونق بیشتری در بخش صنعت باشیم. او ادامه داد: هم‌چنین آمارها نشان می‌دهد که در بخش خدمات نیز رشد خوبی حاصل شده و افزون بر این، موجودی انبارها نیز کاهش پیدا کرده است که نشان‌دهنده آن است که صادرات کشور رونق پیدا کرده است.  او در ادامه با بیان اینکه هنوز رشد بخش ساختمان هم‌چون سال گذشته منفی است: گفت: رشد سرمایه‌گذاری هم کماکان در کشور منفی است و در این بخش، رشد مثبت حاصل نشده است.

قیمت ارز در عین تک‌نرخی، واقعی شود
خوانساری در ادامه به موضوعات مهم اقتصادی دیگر از جمله تک‌نرخی شدن ارز نیز اشاره کرد و گفت: با پیگیری‌ها و نظری که دولت دارد، خوشبختانه بحث یکسان‌سازی نرخ ارز در حال به نتیجه رسیدن است. ابلاغیه بانک مرکزی در مورد خرید و فروش ارز آزاد توسط بانک‌ها گامی در همین راستاست و در عین حال، افزایش روزانه قیمت ارز مبادله‌ای هم گام موثر دیگری است که نشان از حرکت به سمت یکسان‌سازی نرخ ارز دارد.


او این درخواست را خطاب به دولت نیز مطرح کرد که ضرورری است تک‌نرخی شدن ارز همراه با واقعی شدن نرخ ارز صورت گیرد و در واقع ارز تک‌نرخی با قیمت واقعی تعیین شده در بازار است که می‌تواند به اقتصاد کشور کمک کند.
رئیس اتاق تهران در ادامه به جلسه‌ای که دو هفته پیش با حضور رئیس سازمان امور مالیاتی در اتاق تهران برگزار شد، اشاره کرد و گفت: در جلسه‌ای که با حضور آقای تقوی‌نژاد برگزار شد،  درباره شش مورد تصمیم‌گیری شد که انشااله نتایج آن را در جلسه بعدی هیات نمایندگان ارائه خواهیم کرد. پیشنهاد اصلی اتاق تهران، این است که برای مالیات‌های سال ۹۴، اظهارنامه مالیاتی بنگاه‌های صنعتی به عنوان مالیات قطعی تلقی شود تا دیگر فشارهای مالیاتی را که بنگاه‌ها در سال ۹۳ و ۹۴ با آن روبه‌رو بودند در سال ۹۵ شاهد نباشیم.


خوانساری در ادامه ابراز امیدواری کرد که با این میزان رشدی که از سوی مرکز آمار اعلام شده، صنعت بتواند مجددا به رشد خود ادامه دهد و معضل بیکاری که متاسفانه مشکل اساسی کشور است، برطرف شود.  او گفت: خوشبختانه صادرات غیرنفتی نیز در فصل نخست امسال رشد داشته است و قطعا اگر رشد صنعت هم به همین روال ادامه پیدا کند شاهد صادرات بیشتر خواهیم بود به خصوص با واقعی شدن نرخ ارز امکان رونق صادرات پیش از پیش به وجود خواهد آمد.


  واگذاری صدور مجوزها به بخش خصوصی
در ادامه این نشست و با حضور سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، رییس اتاق تهران نیز سخنان خود را به سمت این حوزه مهم و قابل‌اعتنا تغییر داد. او از قاضی‌زاده هاشمی به عنوان یکی از موفق‌ترین وزرای دولت یازدهم نام برد که تلاش زیادی برای بهبود وضعیت بهداشت و درمان کشور داشته است. خوانساری یکی از دغدغه‌های جدی بخش‌ خصوصی در حوزه بهداشت و درمان را رقابت منفی دولت و نهادهای شبه‌دولتی با این بخش عنوان کرد و گفت: در حالی همچنان بیشترین مجوزها و امضای طلایی در اختیار وزارت بهداشت است که بخش خصوصی توان رقابت با نهادهای شبه دولتی ندارد.  او خواسته جدی فعالان اقتصادی را واگذاری امور کسب‌وکار در حوزه درمان و بهداشت به بخش خصوصی عنوان کرد و از وزیر خواست حتی در زمینه صدور مجوزهای این بخش، بخش خصوصی سکان‌دار باشد و دولت با خروج از تصدی‌گری روی نظارت بر حسن اجرا تمرکز و فعالیت داشته باشد.

دخالت‌های شبه‌دولتی‌ها در کسب‌و‌کار را کم کنید
پس از سخنان آغازین رییس اتاق تهران، وزیر بهداشت ترجیح داد که ابتدا سخنان فعالان بخش خصوصی را بشنود و بعد از آن سخن بگوید. با این تغییر نخست فردی که پشت تریبون قرار گرفت تا به نمایندگی از فعالان بخش خصوصی در حوزه بهداشت و درمان بگوید، رییس کمیسیون اقتصادسلامت اتاق تهران بود. محمود نجفی‌عرب با بیان اینکه، عمده فعالیت‌های مربوط به حوزه بهداشت و درمان در اختیار دولت و دستگاه‌های شبه‌دولتی است، گفت: در ابتدای دهه ۱۳۷۰، بنا به مصوبه مجلس شورای اسلامی، هیات امنای ارزی در معالجه بیماران ایجاد شد که در راستای جلوگیری از خروج بیماران برای درمان به خارج از کشور و ایجاد هزینه‌های ارزی شکل گرفت؛ با این حال، امروز نیز شاهد تاسیس هلدینگ آوا سلامت در وزارت بهداشت هستیم که عملا فعالیت بخش خصوصی در بخش درمان و بهداشت را مختل کرده است. نجفی‌عرب با بیان اینکه ۱۰۰هزار تخت بیمارستانی در کشور در دست دولت است و بخش خصوصی فقط ۱۳ هزار تخت را در اختیار دارد، افزود: در حال حاضر نیاز به ایجاد ۱۰۰ هزار تخت بیمارستانی جدید در کشور وجود دارد که بخش خصوصی آمادگی برای ورود به آن را نیز دارد. عضو هیات نمایندگان اتاق تهران در ادامه به مطالبات شرکت های دارویی و تجهیزات پزشکی اشاره کرد و گفت: شرکت‌های پخش تا سال گذشته نزدیک به ۱۵۰۰ میلیارد تومان از دستگاه‌های دولتی بستانکار بودند که به این رقم طی امسال ۵۰ درصد نیز اضافه شده است. وی همچنین، تاخیر در اعلام قیمت‌گذاری‌ها در بخش درمان و دارو و نیز وضع مالیات بر ارزش افزوده برای تولیدکنندگان این بخش را از دیگر معضلات فعالان بخش خصوصی عنوان کرد.

به بخش خصوصی اعتماد کنید
در ادامه، ناصر ریاحی، نایب رییس کمیسیون اقتصادسلامت اتاق تهران، پشت تریبون قرار گرفت و با اشاره به مزیت‌هایی که اجرای طرح تحول سلامت به دنبال داشته است، گفت: طرح تحول سلامت یکی از بهترین طرح‌هایی است که طی دهه‌های اخیر به اجرا درآمده است و در تاریخ ماندگار خواهد شد. شانس ایرانیان این است که این طرح در زمان وزارت آقای ‌هاشمی به اجرا درآمد. چرا که اگر اقتدار ایشان نبود، این طرح اجرا نمی‌شد.  ریاحی با بیان اینکه بخش خصوصی فعال در حوزه سلامت و بهداشت و درمان ضربات مهلکی را متحمل شده است، از وزیر بهداشت درخواست کرد که به بخش خصوصی اعتماد کند. او گفت: درخواست داریم که به بخش خصوصی میدان بدهید تا تشکل‌ها بتوانند وزارت بهداشت و دولت را در اجرای طرح تحول سلامت یاری کنند.


رییس اتحادیه واردکنندگان دارو افزود: اغلب شرکت‌ها بیش از آنکه به سود بیندیشند به دنبال ایفای مسئولیت‌های اجتماعی خود هستند. شکی نیست که در حوزه سلامت نیز مانند هر بخش دیگری بد و خوب وجود دارد، اما اجازه دهید از طریق تقویت تشکل‌ها، بدها را برانیم و فعالان بخش خصوصی با حداقل سود در این بخش فعالیت کنند. ناصر ریاحی همچنین خواستار ثبات مقررات حاکم بر بخش غذا و دارو شد تا فعالان بخش خصوصی بتوانند برای فعالیت در این بخش برنامه‌ریزی کنند. او در ادامه با اشاره به اینکه فعالان بخش خصوصی در مجامع مربوط به سیاستگذاری و قیمت‌گذاری در بخش سلامت، حضور ندارند، درخواست کرد که وزارت بهداشت اجازه دهد نماینده واقعی تشکل‌ها حتی بدون حق رای در جلسات این مجامع حضور پیدا کند.

انتقاد از فاصله زمانی پرداخت مطالبات
نایب رییس اتحادیه واردکنندگان تجهیزات پزشکی نیز طی سخنانی، به ۲ هزار میلیارد تومان حجم مطالبات واردکنندگان و فعالان بخش تجهیزات پزشکی از دولت اشاره کرد و گفت: فاصله زمانی پرداخت‌ها از سوی دستگاه‌های دولتی، تا یکسال افزایش یافته است. ابوالفتح صانعی، افزود: این در حالی است که فعالان این بخش باید بلافاصله مالیات بر ارزش افزوده خود را پرداخت کنند در حالی که میزان طلب آنها از دستگاه‌های دولتی بالاست. او خواستار آن شد که پرداخت مالیات بر ارزش افزوده فعالان کسب‌وکار این حوزه تابع پرداخت مطالبات از سوی دولت شود.

پرداخت مطالبات مراکز درمانی دو سال به تعویق افتاده است
در ادامه این جلسه، عباس مهر از انجمن تولیدکنندگان تجهیزات پزشکی به ایراد سخن پرداخت و با اشاره به سودی که وزارت اقتصاد از محل فروش تجهیزات دریافت می کند، گفت: اکنون بسیاری از تولیدکنندگان به دلیل بالا بودن این سود بخشی از تولیدات خود را ابراز نمی‌کنند. اما اگر نرخ این سود از ۲۵ درصد به یک دوم کاهش پیدا کند، تولیدکنندگان نیز اطلاعات خود را شفاف می‌کنند و از این طریق درآمد بیشتری عاید دولت می‌شود.
او همچنین گفت که دیرکرد پرداخت بدهی‌های مراکز درمانی به ۲ سال رسیده است.

اجرای ماده ۳۷ قانون برنامه را متوقف کنید
رییس کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق تهران نیز طی سخنانی، به ماده ۳۷ قانون برنامه پنجم توسعه اشاره کرد و آن را یکی از گرفتاری‌های امروز فعالان صنعت غذا عنوان کرد. بر اساس ماده ۳۷ قانون برنامه پنجم توسعه، برای پیشگیری و مقابله با بیماری‌ها و عوامل خطرساز سلامتی که بیشترین هزینه اقتصادی و اجتماعی را دارند، فهرست اقدامات و کالاهای آسیب‎رسان به سلامت و داروهای با احتمال سوءمصرف توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و درصد عوارض برای این کالاها در ابتدای هر سال توسط کارگروهی با مسوولیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و با عضویت وزارتخانه‎های امور اقتصادی و دارایی، تعاون، کار و رفاه اجتماعی و صنعت؛ معدن و تجارت تعیین و ابلاغ می‎شود. هم‌چنین بر اساس تبصره این ماده، تبلیغ خدمات و کالاهای تهدیدکننده سلامت که مصادیق آن سالانه توسط کارگروه موضوع بند (الف) این ماده تعیین و اعلام می‎شود از سوی کلیه رسانه‎ها ممنوع است.


کاوه زرگران با بیان اینکه به رغم برگزاری جلسات متعدد میان کانون صنایع غذایی و کارگروه مذکور، هنوز دو طرف به درک متقابلی از نظرات یکدیگر نرسیده‌اند، گفت: تفسیرهایی که در این کارگروه از این ماده قانونی صورت می‌گیرد، ناصحیح است و عمده تصمیم‌گیری‌ها از سوی اعضای آن، از دید اقتصادی و صنعتی به دور است. زرگران خواسته جدی صنایع غذایی کشور را توقف اجرای این ماده قانونی تا رسیدگی صحیح به آن عنوان کرد.


عضو هیات نمایندگان اتاق تهران، افزود: بر اساس مطالعات صورت گرفته، روزانه حدود ۱۲ گرم نمک مورد نیاز بدن است که کمتر از یک گرم آن توسط مواد غذایی تولیدی کارخانه‌های داخلی به بدن می‌رسد و این در حالی است که حداقل ۵ گرم نمک، از طریق نان پخت داخل به بدن شهروندان ایرانی وارد می‌شود. زرگران، اصرار وزارت بهداشت به اجرای ماده ۳۷ قانون برنامه پنجم توسعه را موجب تهدید سلامت جامعه دانست و افزود: با اجرای این ماده قانونی، واحدهای تولیدی مواد غذایی و خوراکی مجبور می‌شوند که برای کاهش نمک در تولیدات خود، از سایر افزودنی‌ها استفاده کنند که مضرات آن برای سلامت مصرف‌کنندگان بیشتر است. رییس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران عنوان کرد که راهکار اصلاح الگوی مصرف مواد غذایی باید آگاهی‌سازی درست و اطلاع‌رسانی صحیح صورت بگیرد و در بعد اقتصادی نیز باید راهکار اجرایی مناسبی انتخاب شود. زرگران گفت: اگر دولت تشخیص می‌دهد روغن برای سلامت مضر است و باید با وضع مالیات مصرف آن را بین مردم کاهش دهد، چرا برای واردات آن ارز مبادلاتی اختصاص می‌دهد؟ اگر تشخیص دولت این است که شکر مضر است چرا در هر کیلو ۲۱۵ تومان یارانه به شکر می‌پردازد؟


کاوه زرگران در پایان با اشاره به پیشتاز بودند صنعت غذا عنوان کرد که این صنعت تلاش دارد تا با یک فرصت یکساله، در کنار وزارت بهداشت قرار گیرد و برای کاهش مصرف مواد پرخطر و آسیب‌رسان برنامه‌ریزی کند.

تقاضا برای لغو درج نشانگر رنگی روی تولیدات غذایی
دبیر انجمن صنفی بیسکویت، شیرینی و شکلات نیز به الزام واحدهای تولیدی این بخش به درج نشانگر رنگی روی بسته‌بندی تولیدات خود اشاره کرد، گفت: این نشانگر که به چراغ راهنمای غذایی نیز معروف است، طبق بخشنامه سازمان غذا و دارو برای واحدهای تولیدی الزام‌آور شده و مشکلاتی را برای تولیدکنندگان ایجاد کرده است. جمشید مغازه‌ای افزود: این در حالی است که پیش از اجرای این بخشنامه باید فرهنگ‌سازی لازم، در این خصوص صورت می‌گرفت اما به یکباره به مرحله اجرا در آمده است. وی در حضور وزیر بهداشت، خواسته فعالان این بخش را توقف اجرای این بخشنامه عنوان کرد.

شیر دانش‌آموزان را تامین می‌کنیم
دبیر انجمن صنایع لبنی ایران نیز این درخواست را مطرح کرد که بند ح ماده ۳۸ قانون برنامه پنجم که به بیمه اجباری تضمین کیفیت تولید و عرضه مواد غذایی مربوط است، در برنامه ششم توسعه نیز تکرار شود؛ چرا که به عقیده او، اعتمادسازی بدون تضمین کیفیت میسر نخواهد شد.


رضا باکری در ادامه درخواست دیگری را هم مطرح کرد و خواستار آن شد که برای بخش‌های سنتی و صنعتی تولید مواد غذایی ضوابط و دستورالعمل‌های یکسانی حاکم شود. باکری با اشاره به اینکه توزیع شیر رایگان مدارس همواره با مشکلاتی همراه بوده گفت: پیشنهاد ما این است که شیر مدارس در زمره کالاهای سلامت قرار گیرد. ضمن اینکه انجمن صنایع لبنی این آمادگی را دارد که در ۶ ماه سال تحصیلی، شیر ۱۲ میلیون دانش آموز را تامین کند.
سرمایه‌گذاری فقط برای پزشکان میسر شده است


محمد اتابک نیز به وزیر بهداشت توصیه کرد که برنامه‌های وزارت بهداشت به‌گونه‌ای تدوین شود که پس از این دوره نیز تداوم پیدا کند. به اعتقاد علی سنگینیان، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران، نوعی اختلاط میان سرمایه‌گذاری در بخش سلامت و ارائه خدمات در این بخش رخ داده است. او توضیح داد: در تمام دنیا، سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری می‌پردازند و پزشکان به ارائه خدمات درمانی. اما در ایران، ورود به حوزه سرمایه‌گذاری در این بخش، جز برای پزشکان، راه ساده‌ای نیست.

پیشنهاد تشکیل کارگروه گردشگری سلامت
رییس کمیسیون گردشگری اتاق تهران نیز با اشاره به موضوع گردشگری سلامت و ظرفیت بالای ارزآوری این بخش برای کشور، گفت: در این خصوص نیاز است که ابتدا تعاملات مناسبی میان بخش خصوصی و وزارت بهداشت و دستگاه‌های زیرمجموعه آن صورت بگیرد. محسن مهرعلیزاده ایجاد برخی مقررات و تسهیلات را یکی از راهکارهای تحقق این امر عنوان کرد و افزود: کمیسیون گردشگری اتاق تهران آمادگی دارد تا با تشکیل کارگروهی مشترک با وزارت بهداشت، در این زمینه راهکارهای توسعه گردشگری سلامت را تدوین کند.

انتقاد از تصمیمات شورای سیاست‌گذاری سازمان غذا
دبیر انجمن داروسازان ایران نیز با اشاره به تشکیل جلسات شورای سیاستگذاری در سازمان غذا و دارو، گفت: تصمیماتی که از سوی این شورا اتخاذ می‌شود، کارساز نیست.  مهدی سجادی به مجوز تاسیس داروخانه‌های گیاهی در کشور اشاره کرد و افزود: این اقدام از سوی شورای سیاست‌گذاری سازمان غذا و دارو نشان می‌دهد که این نهاد عملکرد مناسبی نداشته است.

با حذف مجوز‌ها در نظارت تحول ایجاد شود
حسن فروزان‌فرد، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران نیز خواستار آن شد که وزارت بهداشت از طریق حذف مجوزها، تحولی در نظارت بر فعالیت‌های این بخش ایجاد کند. او از آنچه به چالش کشیده شدن شرکت‌ها برای رعایت استاندارهای جدید تولید مواد غذایی می‌خواند نیز گلایه کرد و گفت: شایسته بود وزارت بهداشت و سازمان استاندارد بر سر این استانداردها به توافق می‌رسیدند و به‌رغم وجود استاندارهای ملی، وزارت بهداشت خود به طور مستقیم شرکت‌ها را به چالش نمی‌کشید.

وزارت بهداشت به هیچ وجه با بخش خصوصی رقابت نمی‌کند
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پس از شنیدن انتقادها و پیشنهادات فعالان اقتصادی، گفت: انتقادهایی از این دست که نگاه به بخش خصوصی در کشور دارای ایراد و اشکال است و فرصت‌سوزی‌هایی در زمینه عدم به کارگیری بخش خصوصی صورت گرفته، درد ملی است اما وزارت بهداشت به هیج وجه بنا ندارد در حوزه سلامت با بخش خصوصی رقابت کند و جای فعالان این عرصه را تنگ کند. سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، در ادامه سخنانش از بخش خصوصی به دلیل آنچه که وی کم‌کاری و عدم حضور در داخل و بازار خارج از کشور دانست، انتقاد کرد و افزود: در صنعت داروی کشور، باید گفت که پس از سال‌های متمادی، هنوز این بخش به طور واقعی بازسازی نشده و یکی از دلایل این ضعف حضور کمرنگ بخش خصوصی است. وی گفت: این انتظار می‌رفت که دست‌کم طی سه سال گذشته، صادرات داروی کشور به بازارهای اطراف تا ۸ برابر افزایش پیدا کند اما امروز شاهد آن هستیم که رقم صادرات در این بخش بسیار ناچیز است. وزیر بهداشت در ادامه با بیان اینکه بخش خصوصی نتوانسته در حوزه سلامت عملکرد قابل توجهی داشته باشد، افزود: در پاره‌ای از موارد که نیاز به ورود و حضور بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری داشته‌ایم، فعالان این بخش کمتر پا پیش گذاشته‌اند و به ناچار سرمایه‌گذاری را به سایر بخش‌ها واگذار کرده‌ایم.


قاضی‌زاده هاشمی به تاسیس هیات امنای ارزی در معالجه بیماران در سال‌های دور اشاره کرد و گفت: وزارت بهداشت همواره خود را مقید دانسته که اگر سلامت و جیب مردم دچار تهدید و آسیب شود، خود به ناچار ورود پیدا کرده و امور را به انجام رسانده است. وی با بیان اینکه برخی اقلام پزشکی و درمانی از سوی بخش خصوصی با قیمتی بالاتر به دولت فروخته شده است، افزود: دولت و وزارت بهداشت حق خود می‌داند که قیمت و کیفیت مناسب را برای مردم لحاظ کند و کالا و خدمات موردنیاز خود را از بازار رقابتی خریداری کند. کالایی که در داخل تولید ندارد و باید از یک برند خارجی خریداری شود، وقتی شرکت‌های داخلی با قیمت بالاتری آن را عرضه کنند ما به سمت فروشنده خارجی با قیمت پایین‌تر حرکت می‌کنیم. وزیر بهداشت و درمان با تاکید بر اهمیت رقابت‌پذیری افزود: بخش خصوصی می‌تواند بدون هیچ دغدغه‌ای به حوزه سلامت ورود پیدا کند و مانعی بر سر راه فعالان اقتصادی از سوی دولت گذاشته نمی‌شود.

پرداخت مطالبات بخش خصوصی، به زودی
وزیر بهداشت در ادامه به حجم مطالبات بخش خصوصی از وزارت بهداشت و دستگاه‌های دولتی این بخش اشاره کرد و گفت: من نیز با عقب‌افتادگی در پرداخت مطالبات با شما موافق هستم و قرار این نبود که در طرح تحول سلامت، شرکت‌های بخش خصوصی بیش از یک یا دو ماه معطل پرداخت‌ها بمانند. وی افزود: یکی از دلایل این اتفاق، عدم تعیین ردیف بودجه مشخص برای بدهی‌های این بخش در سند بودجه سال گذشته و امسال بود که خوشبختانه دولت با ارائه اصلاحیه‌ای جدید، در صدد رفع این مشکل است. قاضی‌زاده رقم بودجه تعیین شده در این اصلاحیه را، افزایش از ۵ هزار میلیارد تومان به ۸ هزار میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: این موضوع طی چند روز آینده به صحن علنی مجلس رفته و این در حالی است که دولت اخیرا ۳۵۰۰ میلیارد تومان بودجه اختصاص داده است که هزار میلیارد تومان آن در اختیار بیمه سلامت قرار گرفته تا به شرکت‌های طلبکار پرداخت شود. وزیر بهداشت در ادامه این قول را داد که طی دو ماه آینده، مطالبات بخش خصوصی پرداخت شود.

در خصوص لغو مالیات‌ها، ما حامی بخش خصوصی هستیم
قاضی‌زاده هاشمی سپس با اشاره به موضوع مالیات بر ارزش افزوده و انتقادهای فعالان اقتصادی از این موضوع، گفت: وزارت بهداشت نیز با فعالان بخش خصوصی کاملا هم عقیده است که مالیات بر ارزش افزوده باید برای بخش‌هایی از فعالیت‌های این حوزه، لغو شود و در این خصوص، نامه‌ای نیز برای وزیر اقتصاد ارسال شده است. وی افزود: در این زمینه اتاق بازرگانی و بخش خصوصی باید با وزیر اقتصاد و دارایی وارد گفت‌وگو شوند و قطعا مطمئن باشند که وزارت بهداشت نیز پشت بخش خصوصی خواهد بود. وزیر بهداشت در پایان سخنان خود، افزود: ما به عنوان دولت و حاکمیت این انتظار را داریم که بخش‌خصوصی نه به صورت سنتی، که به شکل جدی به در دست گرفتن امور حوزه سلامت و درمان ورود پیدا کند و مطمئن باشید که دولت به هیچ وجه مداخله‌ای نخواهد کرد. وی در این زمینه، حضور بخش خصوصی در طرح‌ها و پروژه‌های کلان را مورد تاکید قرار داد.

قاضی‌زاده‌هاشمی در ادامه سخنانش با اشاره به درخواست‌های مکرری که فعالان اقتصادی در مورد قیمت‌گذاری روی کالاها و خدمات بخش سلامت مطرح کردند، گفت: دستگاه‌های نظارتی روی قیمت‌های بخش دارو حساسیت ویژه‌ای دارند. البته حاشیه‌های بسیاری هم در این بخش به وجود آمده است. این حاشیه‌ها نیز ناشی از آن است که تصمیم‌گیری در این حوزه چندان شفاف نیست.

در مورد واگذاری شرکت‌های دارویی هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم
وزیر بهداشت همچنین حضور فعالان اقتصادی را نیز در شورای عالی سیاست‌گذاری دارو بلامانع برشمرد و گفت: در مورد واگذاری شرکت‌های دارویی به بخش خصوصی در هیات دولت نیز بحث کردیم اما به نتیجه نرسید. البته زمانی هم که برخی از شرکت‌ها به بخش خصوصی واگذار شده است، فعالان اقتصادی از سر ترس و برای آنکه احساس امنیت کنند بخشی از سهام شرکت را به دولتی‌ها واگذار می‌کنند. او با اشاره به سخنان نجفی‌عرب در مورد بیشینه بودن عرضه دارو نسبت به تقاضا گفت: اینکه عرضه از تقاضا بیشتر است، تقصیر بخش خصوصی است. من به عنوان وزیر بهداشت چه باید می‌کردم. ما از طریق رایزنی و با همکاری دکتر ظریف در خارج از مرز‌ها بازارسازی هم کردیم اما از این فرصت‌ها استفاده نشد. قاضی‌زاده‌ هاشمی گفت: بدون تعارف باید بگوییم که بخش خصوصی ما ضعیف است. درحالی که اکنون باید در دوره پسابرجام عملکرد بهتری به نمایش می‌گذاشتیم.
باید تامین شیر مدارس به انجمن واگذار شود


وزیر بهداشت، در ادامه با بیان اینکه با واگذاری تامین شیر مدارس به انجمن صنایع لبنی موافق است، گفت: من هم معتقدم اگر می‌خواهیم این پروژه به درستی اجرا شود باید تامین شیر مدارس به انجمن واگذار شود، اما برخی سلیقه‌ها مانع از این واگذاری می‌شود. در عین حال من با تدوین ضوابط یکسان برای تولید لبنیات سنتی و صنعتی نیز موافقم. اما از اول شهریور نظارت‌ها بر بهداشت محیط جدی‌تر اعمال می‌شود.

گلایه وزیر بهداشت از حاشیه‌سازی علیه پزشکان
او با اشاره به پیشنهاد مهرعلیزاده مبنی بر توسعه گردشگری سلامت، گفت: حوزه سلامت و بهداشت و درمان، برای جذب این نوع گردشگران، از نظر دانش روز کاستی ندارد اما در بخش گردشگری به نظر می‌رسد وضعیت هتل‌ها پاسخگوی نیاز این بخش نباشد. ضمن آنکه در حال حاضر برای مردم کشورمان ۱۰۰ هزار تخت بیمارستانی کم داریم، چگونه می‌خواهیم در جذب گردشگران این بخش موفق عمل کنیم؟  او با گلایه از حاشیه‌سازی‌هایی که در سال‌های اخیر علیه جامعه پزشکی کشور صورت گرفته است، گفت: در چنین شرایطی، چگونه گردشگران خارجی می‌توانند به پزشکان ایرانی اعتماد کنند؟ با این حاشیه‌سازی‌ها علیخ جامعه پزشکی چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم خارجی‌ها به ما اعتماد کنند و گردشگری سلامت رونق بگیرد؟ او در مورد ایجاد داروخانه‌های گیاهی و مخالفت برخی از فعالان حوزه با این تصمیم، گفت: عده‌ای از جوانان کشور در رشته طب گیاهی و سنتی تحصیل کرده‌اند، آیا نباید به آنها اجازه دهیم داروخانه این طب را ایجاد کنند و از این طریق عطاری‌ها به داروخانه‌های گیاهی رسمی تبدیل شود؟


وزیر بهداشت افزود: طب سنتی، جزو میراث ملی ایران است که حدود ۲۰۰ سال است به فراموشی سپرده شده است. این بخش اکنون می‌تواند به حوزه سلامت کمک کند. بنابراین باید با راهکارهای علمی سامان پیدا کند. او در ادامه گفت: تعرفه‌های درمانی بیمارستان‌های دولتی را به نحوی تغییر داده‌ایم که تراز دخل وخرج بیمارستان‌ها برای نخستین بار مثبت شده است.


بخش خصوصی در بخش درمان ضعیف است
سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی با اشاره به پروژه‌های سرمایه‌گذاری که در بخش سلامت و بهداشت و درمان طراحی شده ، گفت: این طرح‌ها با اقبال سرمایه‌گذاران خارجی مواجه شده است اما سرمایه‌گذاران داخلی چندان از آن‌ استقبال نکرده‌اند. باید تاکید کنم، بخش خصوصی داخلی نیز می‌تواند وارد سرمایه‌گذاری در این حوزه شود. حسن قاضی‌زاده‌ هاشمی سخنان خود را با این عبارت به پایان رساند بخش خصوصی در حوزه درمان هنوز ضعیف است.

به بخش خصوصی میدان بدهید قوی می‌شود
پس از سخنان وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مهدی جهانگیری به دفاع از بخش خصوصی برخاست و گفت: من این سوال را مطرح می‌کنم که چه کسی باید به این بخش خصوصی ضعیف میدان دهد که قوی شود؟


نایب‌رییس اتاق تهران ادامه داد: چنانچه میدان و کارزار برای بخش خصوصی گشوده شود و قدری با محبت و تحمل با فعالان این بخش برخورد شود، بخش خصوصی قوی هم ایجاد می‌شود.

وزیر بهداشت هم در پاسخ به این سخنان جهانگیری افزود: ما در بخش سلامت، تصمیمات خوبی اتخاذ کرده‌ایم. برای نمونه در حوزه تجهیزات ۳۰هزار تخت را پس از ۵۰ سال نوسازی کردیم که این تغییرات بیشتر متکی به تولید داخل بوده است. برای خرید سی‌تی‌اسکن و ام‌آرآی به هر کسی که می‌توانستیم متوسل شدیم. اما آنقدر که خارجی‌ها به ما کمک کردند، داخلی‌ها دستمان را نگرفتند. من اطمینان می‌دهم که در حوزه بهداشت و درمان اگر بخش خصوصی یک قدم پیش بیایید ما ۱۰ قدم به سمت بخش خصوصی برمی‌داریم.