1

غلاف‌های بادی برای پرورش محصولات کشاورزی در مریخ

غلاف‌های بادی که شرایط مناسبی برای پرورش محصولات کشاورزی دارند، می‌توانند روزی به زندگی پایدار در مریخ کمک کنند.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی(اگروفودنیوز)، به نقل از وایرد، “باربارا بلویسی”(Barbara Belvisi) به عنوان یک شخص طبیعت‌دوست که در فرانسه بزرگ شده است، همیشه رویای زندگی در سیارات دیگر را در سر می‌پروراند. او به گنبدهای غول‌پیکر پر از گیاهان سبز و گل‌های عجیب مانند گل‌هایی که روی دیوارهای اتاق خواب خود نقاشی کرده بود، فکر می‌کرد. بلویسی در بزرگسالی، در زمینه امور مالی و تجارت تحصیل کرد و با سرمایه‌گذاری در “فناوری عمیق”(Deep tech) توانست کاری به دست آورد. او به کار کردن برای شرکت‌هایی پرداخت که پیشرفت آنها به نوآوری در علم یا مهندسی متکی است.

بلویسی در سال ۲۰۱۴، شرکت “هاردوِیر کلاب”(Hardware Club) را تأسیس کرد؛ یک شرکت سرمایه‌گذاری که به محصولات متصل به اینترنت و رباتیک اختصاص داشت. او اکنون به عنوان موسس و مدیرعامل شرکت “اینترستلار لب”(Interstellar Lab)، به فانتزی‌های دوران کودکی خود پی برده و هدف بلندپروازانه ساخت غلاف‌های بادی را برای خود تعیین کرده است که می‌توانند از زندگی در سیارات دیگر پشتیبانی کنند.

بلویسی گفت: برای آغاز کردن این کار باید نکات بسیاری را درباره هوافضا، پشتیبانی از زندگی، کشاورزی و معماری یاد می‌گرفتم.

به گفته بلویسی، هدف شرکتی که او در سال ۲۰۱۸ تأسیس کرد، ایجاد شرایط اقلیمی و جوی عالی برای زندگی است؛ چه در زمین، چه در مدار زمین و چه روی سطح جهان‌های دیگر. مقصود از این کار فقط حمایت از هدف محبوب میلیاردرها برای تبدیل شدن به یک گونه چندسیاره‌ای نیست؛ بلکه بهبود شرایط روی زمین است. بلویسی گفت که شاید فناوری در حال توسعه شرکت او بتواند با مشکلاتی مانند کمبود مواد غذایی و از بین رفتن زیستگاه مقابله کند.

نخستین محصول اینترستلار لب، “بیوپاد”(BioPod) است؛ یک گنبد بادی که دما، رطوبت و محتوای اکسیژن و دی‌اکسید کربن هوا را می‌توان در آن به دقت بررسی و کنترل کرد. بیوپاد با نمای بیرونی کاملا سفید و سقف شفاف خود، شبیه به نسخه کوچک‌شده پروژه “Eden” یا چیزی است که مستقیما از صفحات داستان‌های علمی-تخیلی دهه ۱۹۷۰ آمده باشد. بلویسی گفت: این یک گلخانه خودکار فوق پیشرفته است.

نسخه زمینی بیوپاد، از یک پایه کامپوزیت مانند بدنه یک قایق تشکیل شده که با تجهیزات الکترونیکی و هیدرولیک برای کنترل محیط پر شده است. داخل بیوپاد مجهز به تجهیزات هیدروپونیک یا آکواپونیک برای رشد گیاهان بدون خاک است. بیوپاد، آب را بازیافت می‌کند و نور خورشید از میان غشای شفاف به درون آن وارد می‌شود. یک اسپری کود مایع که متناسب با گیاهان خاص در حال رشد است، مواد مغذی را فراهم می‌کند. یک الگوریتم نیز شرایط را برای بهینه‌سازی رشد گیاه کنترل می‌کند و تغییر می‌دهد.

اینترستلار لب در حال حاضر روی یک نمونه اولیه در مقیاس کامل کار می‌کند که در انبار آن در نزدیکی پاریس در حال ساخت است. همچنین، این شرکت آزمایش‌هایی را با گیاهان کمیابی انجام می‌دهد که پرورش آنها دشوار است؛ از جمله “وانیل ماداگاسکار”(Madagascar vanilla). پرورش‌دهندگان می‌توانند با بازآفرینی محیط طبیعی گیاه در یک محفظه مهر و موم شده، گیاه را نزدیک‌تر به محل مورد نیاز کشت کنند؛ نه این که غلاف‌ها را برداشت کنند و با روش‌های ناپایدار به سراسر جهان بفرستند.

این شرکت ادعا می‌کند که بیوپاد می‌تواند مصرف آب را تا ۹۸ درصد کاهش دهد، نیازهای انرژی را تا ۲۰ درصد کمتر کند و بازدهی را بهبود ببخشد. پیش‌سفارش‌های زمینی بیوپاد، از سوی تامین‌کنندگان مواد غذایی، شرکت‌های لوازم آرایشی و بهداشتی و شرکت‌های داروسازی که زنجیره‌های تامین آنها تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارد، ارسال شده‌اند و دهها مورد هستند.

جاه‌طلبی‌های این شرکت فراتر از سیاره خودمان است. بلویسی و همکارانش که سابقه‌ همکاری با شرکت‌های معروف از “اسپیس ایکس”(SpaceX) گرفته تا “تسلا”(Tesla) و “دیزنی”(Disney) را دارند، در حال ساخت نمونه اولیه یک کپسول مستقل برای مدار پایین زمین هستند که در ماه ژوئن در “مرکز فضایی کندی”(KSC) ناسا نصب خواهد شد. آنها همراه با تعدادی از آژانس‌های فضایی، در حال کار کردن روی یک ماژول بادی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی هستند.

این شرکت امیدوار است که در بلند مدت بتواند بیوپادها را به بخشی از یک زیستگاه خودکفا در ماه یا مریخ تبدیل کنند. این محفظه‌های پرورش‌دهنده گیاهان، به غلاف‌های مشابهی متصل می‌شوند که محل رشد و امکانات پردازش زباله را در خود جای می‌دهند و توسط یک رابط مرکزی به هم می‌پیوندند اما پیش از آن، اینترستلار لب باید بفهمد که چگونه فناوری خود را به اندازه کافی سبک، انعطاف‌پذیر و قابل اعتماد برای خلا فضا بسازد.

بلویسی امیدوار است که با انجام دادن این کار، شرکت او راه‌هایی را نیز برای ارائه روش‌های کارآمدتر پاکسازی دی‌اکسید کربن از هوا یا تصفیه فاضلاب پیدا کند. وی افزود: کل هدف اکتشاف فضایی در واقع، کمک کردن به ما برای داشتن زندگی پایدارتر در این سیاره است.

سرویس خبری: بین الملل

منبع: وایرد




دانشمندان: یونجه اولین گیاهی است که می‌توانیم در مریخ بکاریم

هنگامی که بر همه چالش‌های مربوط به رسیدن به مریخ غلبه کنیم، باید چگونگی ایجاد حیات پایدار در آنجا را نیز بیابیم و کشت محصولات غذایی بخش عمده‌ای از این هدف را شامل می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی(اگروفودنیوز)، به نقل از ساینس‌آلرت، اگر تلاش‌های مت دیمون (Matt Damon) در فیلم مریخی را دیده باشید، می‌دانید که کشت محصولات زراعی در سیاره سرخ از نظر تئوری امکان‌پذیر است و این احتمالی است که توسط آزمایش‌های ناسا پشتیبانی می‌شود.

با این حال این امر چندان ساده نیست. شن و غبار نه تنها فاقد مواد آلی و میکروب‌های مفید هستند، بلکه مملو از نمک‌ها و مواد معدنی هستند که بقای بیشتر گیاهان را با دشواری همراه می‌کنند.

اکنون مطالعه‌ای جدید راهی رو به جلو را نمایش می‌دهد و آن یونجه است. محققان دریافتند که این محصول علوفه‌ای می‌تواند در خاک‌های آتشفشانی سخت مشابه خاکی که مریخ را می‌پوشاند، زنده بماند و سپس می‌توان به عنوان کود برای رشد مواد غذایی مانند شلغم، تربچه و کاهو از آن استفاده کرد.

محققان در مقاله منتشر شده خود می‌نویسند: کم بودن مواد مغذی در خاک مریخ و شوری زیاد آب این سیاره، آن را برای استفاده مستقیم برای کشت محصولات غذایی نامناسب می‌کند.

بنابراین، توسعه استراتژی‌هایی برای افزایش مواد مغذی در خاک مریخ و نمک زدایی آب برای ماموریت‌های طولانی مدت ضروری است.

تحقیقات پیشین نشان داده است که گیاهان برای رشد سطح مریخ بدون افزودن مواد مغذی اضافی به خاک با دشواری زیادی روبرو هستند. اینجاست که یونجه نقش مهمی ایفا می‌کند.

یافتن یک نمونه که به طور دقیق با خاک مریخ منطبق باشد کار دشواری است، اما محققان بهترین موردی که می‌توانستند را جمع‌آوری کردند و سپس دانه‌های مختلف را در آن آزمایش کردند.

آنها دریافتند که یونجه می‌تواند به همان اندازه که در خاک زمین در سلامت رشد می‌کند بدون نیاز به کود در خاک مشابه مریخ رشد کند.

خاک شبیه‌سازی شده مریخ سپس با افزودن یونجه به عنوان کود مورد آزمایش قرار گرفت. شلغم، تربچه و کاهو سه گیاهی که به نگهداری کمی نیاز دارند، به سرعت رشد می‌کنند و به آب زیادی نیاز ندارند، همگی با موفقیت در این نمونه رشد کردند.

گرچه یک نکته قابل توجه وجود دارد و آن نیاز به آب شیرین در این فرآیند بود. بر اساس آزمایش‌های بیشتر، محققان باور دارند که آب شور موجود در مریخ را می‌توان با نوعی باکتری دریایی تصفیه کرد و سپس از طریق سنگ‌های آتشفشانی فیلتر کرد تا آب شیرین مورد نیاز برای کشت محصولات تولید شود.

هنوز سوالات زیادی در این مورد وجود دارد که باید به آنها پاسخ داد، از جمله اینکه تا چه حد می‌توانیم خاک مریخ را در اینجا روی زمین شبیه‌سازی کنیم. این احتمال وجود دارد که وقتی در نهایت به سیاره سرخ رسیدیم، خاک سطح آن دقیقاً آنطور که تصور می‌کردیم نباشد.

خاک شبیه‌سازی‌شده برخی از نمک‌های پرکلرات سمی را نیز از دست داده بود، که باید به نحوی توسط آب شیرین‌شده از خاک مریخ شسته شوند.

با این حال، آزمایش‌های انجام شده در این مطالعه به دانشمندان و فضانوردان گزینه‌های امیدوارکننده‌تری برای کاوش مریخ می‌دهد. رویکردهایی که محققان توصیف کرده‌اند ساده و کارآمد هستند.

کشت یونجه در مریخ برای استفاده به عنوان کود مطمئناً هزینه کمتری نسبت به حمل یخچال‌های عظیم غذا به سیاره سرخ خواهد داشت و این تنها منبع مواد مغذی نیست که ما می‌توانیم خارج از زمین تولید کنیم.

محققان می‌نویسند: این مطالعه نشان می‌دهد که می‌توان منابع آب و خاک مریخ را در محل برای کشاورزی و انجام مأموریت‌های انسانی طولانی و ایجاد سکونت‌گاه‌های دائمی تصفیه کرد.

این تحقیق در مجله PLOS One منتشر شده است.

سرویس خبری: بین الملل

منبع: ساینس‌آلرت




تولید آب آشامیدنی در مریخ

“محمود الکومی” (Mahmoud Elkoumy) مهندس مصری، موفق به ساخت رباتی شده که می‌‏تواند در مریخ آب تولید کند.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی(اگروفودنیوز)، به نقل از کی تی وو، محمود الکومی موفق به توسعه رباتی به نام”ELU” شده است که این ربات با جذب هوای مرطوب، فشرده سازی و قرار دادن آن در یک فرایند فیلتراسیون پنج مرحله‎ای ، آب آشامیدنی ایجاد می‎‌کند.

به گزارش نشنال نیوز ، الکومی این ربات را ساخته است تا ربات بتواند در شرایط آب و هوایی مشابه سیاره سرخ ( رطوبت بالا اما خشک) کار کند و آب تولید کند، البته به گفته مهندسان می‌‏توان از این ربات برای حل مشکلات آب در زمین نیز استفاده کرد.

تولید آب آشامیدنی در مریخ

الکومی گفت: هزینه تولید آب از هوا، نسبت به سایر فناوری‎های موجود کمتر است. هزینه ساخت ELU حدود ۲۵۰ دلار بود. هزینه ایجاد یک چهارم آب برای ELU حدود دو سنت است که این هزینه ۱۰ برابر ارزانتر از  هزینه فناوری‎‌های فعلی مانند حفر چاه است.

محمد الکومی سال گذشته در شرایطی که مصر با موج دوم ویروس کرونا مواجه شده بود، در حال آزمایش یک ربات کنترل از راه دور بود که می‌توانست آزمایش کووید-۱۹ را انجام دهد، دمای بدن بیماران را اندازه گیری کرده و در صورت عدم استفاده بیماران از ماسک در بیمارستان خصوصی در شمال قاهره، به آنها هشدار دهد.

سرویس خبری: بین الملل