1

ارتقای ارزش غذایی روغن‌ شاهدانه با فرمولاسیون نانویی

یک شرکت تغذیه‌ای تایلند با امضای قراردادی با محقق ایرانی توانست با استفاده از فرمولاسیون نانویی، ارزش غذایی روغن شاهدانه را که دارای خواص درمانی است، افزایش دهد.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی، به نقل از ایسنا، یک شرکت تغذیه‌ای تایلندی (سوپریم فارماتک) متخصص در زمینه تولید محصول، از فناوری نانو سبز جدیدی رونمایی کرده که برای به حداکثر رساندن ارزش غذایی روغن شاهدانه قابل استفاده است. این شرکت به‌تازگی از آزمایش موفقیت‌آمیز فناوری نانوکپسولاسیون روغن شاهدانه بدون حلال خبر داده است.

طبق گفته مسئولان سوپریم فارماتک، این فناوری با استفاده از فناوری ای توسعه یافته که به آن روش “مظفری” گفته می‌شود. این روش توسط پروفسور محمدرضا مظفری ایجاد شده‌ است. مظفری پنج کتاب، هشت حق ثبت اختراع و نزدیک به ۳۰۰ مقاله در زمینه فناوری نانو دارویی تالیف کرده است.

در دسامبر سال گذشته، این شرکت اعلام کرد توافق‌نامه‌ای با مظفری برای تولید نسل جدیدی از محصولات مکمل غذایی با استفاده از فناوری لیپوزومال امضا شده ‌است. 

نانوکپسولاسیون، فناوری قرار دادن نانوذرات جامد، مایع یا گاز در داخل ماده‌ای دیگر است که به‌عنوان ماتریس یا پوسته شناخته می‌شود. نانوکپسولاسیون اغلب با استفاده از حلال‌ها تولید می‌شود که به گفته پروفسور مظفری مضر بوده و سازگار با محیط‌زیست نیستند.

مظفری می‌گوید روش جدید وی را می‌توان یک فناوری سبز دانست. سوپریم فارماتک می‌تواند با این فناوری ارزش غذایی روغن‌های استخراج شده از دانه‌ها را افزایش دهد.

در یک بیانیه مطبوعاتی آمده است: «مطالعات علمی نشان می‌دهد که روغن استخراج شده از دانه‌ها می‌تواند به برخی از مسائل بهداشتی مانند التهاب، بیماری‌های پوستی، بیماری‌های روحی، عصبی و قلبی کمک کند. این موضوع در درجه اول به‌دلیل محتوای زیاد اسیدهای چرب اشباع نشده (PUFA) ضروری از جمله اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ است. روغن دانه کنف یک روغن بسیار منحصر به فرد بوده، حاوی امگا ۶ و امگا ۳ در بهینه‌ترین نسبت ۳: ۱ است.»

برای افرادی‌که ماهی زیادی نمی‌خورند، روغن دانه کنف می‌تواند منبع خوبی از EPA (اسید ایکوزاپنتائوئیک) و DHA (اسید دوکوزاهگزانوئیک) باشد. DHA و EPA دو فرم اساسی اسیدهای چرب امگا ۳ به همراه اسید آلفا-لینولنیک (ALA) هستند.

طبق گفته مسئولان سوپریم فارماتک، نانوکپسولاسیون بدون حلال ارزش غذایی روغن کنف را به حداکثر می‌رساند، کاربرد این روغن را گسترده‌تر می‌کند و ارزش تجاری آن را افزایش می‌دهد.

سوپریم فارماتک می‌گوید که قصد دارد با استفاده از فناوری جدید خود، روغن دانه کنف را به روغن و پودرهای خشک تبدیل کند.

سرویس خبری: کشاورزی

منبع: ایسنا




عرضه نانو کیسه‌های آنتی‌باکتریال به بازار

یکی از شرکت‌های تولیدکننده کیسه‌های پلاستیکی برای افزایش ماندگاری موادغذایی، کیسه‌های آنتی باکتریال با استفاده از نانوذرات را به بازار عرضه کردند.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی، به نقل از ایسنا، یکی از شرکت‌های تولیدی، کیسه نگهداری مواد غذایی آنتی‌باکتریال حاوی نانو ذرات اکسید روی را تولید و به بازار عرضه ‌کرده است. سال گذشته این شرکت با همکاری یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان حوزه پلیمر اقدام به تولید بطری‌های پلاستیکی مقاوم در برابر شکستگی و ضربه کرد. شکستگی و ترک‌خوردگی بطری‌های پلاستیکی در صنعت تولید بطری‌های پلاستیکی برای شرکت‌های تولیدکننده و همچنین شرکت‌هایی که از این بطری‌ها استفاده می‌کردند، مشکل‌هایی را ایجاد می‌کند.

در این همکاری، افزودنی نانویی لازم برای مقاوم‌تر کردن این بطری‌ها به‌دست آمد و اولین بطری‌های پلی‌پروپیلن تقویت شده با فناوری ‌نانو سال گذشته تولید شد.

با افزودن این ماده نانویی به بطری‌ها استحکام آنها به حد قابل قبولی ارتقاء پیدا کرد، به طوری‌که با پرتاب از فاصله یک متری، هیچ شکستگی و درزی در بطری دیده نمی‌شود. این بطری‌ها پس از تست‌های متعدد و دریافت نتیجه مطلوب از آزمایش‌ها، وارد خط تولید شد و با تیراژ ۹۰۰ هزار بطری در ماه تولید انبوه آن در سال گذشته انجام شد.

استفاده از نانو افزودنی‌ها یکی از مؤثرترین روش‌ها به‌منظور بهبود خواص نهایی پلاستیک‌ است. یکی از بزرگ‌ترین معضلات در تولید محصولات پلیمری به‌خصوص در پلیمرهای PP و UPVC، بحث شکنندگی قطعات نهایی مانند لوله، اتصالات، پروفیل و پنل‌ها مخصوصاً در دماهای پایین است.

بر اساس اعلام ستاد نانو، به این منظور تولیدکنندگان مجبور به استفاده از بهبوددهنده‌های ضربه آکریلیکی و CPE در صنعت UPVC و استفاده از ترموپلاستیک الاستومرها در صنعت PP هستند که اغلب وارداتی بوده و در کنار بهبود خواص ضربه دیگر خواص قطعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. محصول نانوافزودنی به‌صورت پودری به‌منظور بهبود مقاومت ضربه‌ لوله‌ها، اتصالات و پروفیل‌های درب و پنجره UPVC و در شکل مستربچ، در بهبود مقاومت ضربه پلی‌اتیلن و پروپیلن به کار می‌روند. مستربچ نانو پایه پلی‌اولفین برای افزایش مقاومت در برابر خراش‌پذیری سطح از محصولات این خانواده است.




ابداع محققان کشور در تولید نانوذرات سرامیکی با آب‌ لیمو و شکر

محققان دانشگاه‌های صنعتی اصفهان با همکاری پژوهشگران دانشگاه تهران با استفاده از آب‌ لیمو و شکر و با بهره‌گیری از یک روش سبز موفق به سنتز نانو ذرات زیرکونیا برای تولید سرامیک‌های دمابالا شدند.

به گزارش ایسنا، معمول‌ترین نانوذرات، نانوذرات سرامیکی، فلزی، پلیمری و نانوذرات نیمه‌رسانا است و در این میان نانوذرات سرامیکی از اهمیت ویژه‌ای در کاربردهای دمابالا برخوردارند و رایج‌ترین نانوذرات سرامیکی، نانوذرات اکسید فلزی، نظیر اکسیدهای تیتانیم، روی، آلومینیوم، آهن و همچنین نانوذرات سیلیکاتی هستند.

این نانوذرات علاوه بر مقاومت حرارتی از سختی بالایی نیز برخوردار هستند که استفاده از آنها را در تولید پوشش‌های ضد سایش توسعه داده است. نانوذرات زیرکونیا با خواص بسیار مفید کاربردهای بسیار جالبی در صنایع مختلف دارد. تغییرات فازی این نانوذرات در دماهای مختلف استفاده از آنها را با مشکل مواجه کرده است که امروزه با معرفی روش‌های خاص سنتز، این مشکلات تا حدودی مرتفع شده است.

دکتر فاطمه داور عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان ضمن اشاره به مشکلات به وجود آمده ناشی از تغییرات فازی زیرکونیا، از اجرای طرح تحقیقاتی در این زمینه خبر داد و گفت:  نانوذرات زیرکونیا در دماهای مختلف متحمل تغییرات فازی می‌شوند. این تغییرات فازی موجب ایجاد تنش در ساختار آنها شده و ترک‌ خوردگی ساختار را در پی خواهد داشت. ازاین‌ رو هدف از انجام این طرح سنتز نانوذرات زیرکونیا با ساختار پایدار در دمای محیط و با استفاده از مواد طبیعی و با بهره‌گیری از یک روش سبز، بوده است.

وی با تاکید بر این که این روش از فرایندی ساده و با بهره‌گیری از مواد طبیعی نظیر آب‌لیمو و شکر صورت گرفته است، خاطرنشان کرد: بنابراین روش ارزان ‌قیمتی در مقایسه با سایر روش‌ها به شمار می‌رود. همچنین با توجه به اینکه حلال‌های آلی سمی جای خود را به مواد سبز و غیر سمی داده‌اند، این روش در زمره‌ یک روش دوستدار محیط‌زیست قرار می‌گیرد.

داور، اضافه کرد: با کاهش اندازه ذرات، تعداد مرز دانه‌ها به ‌صورت قابل‌ توجهی افزایش می‌یابد؛ این موضوع افزایش هدایت الکتریکی را در پی خواهد داشت. از طرفی تغییر انرژی سطحی صفحات کریستالی ذرات موجب پایدار شدن ذرات زیرکونیا با فاز مکعبی در دمای اتاق می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان در خصوص مراحل سنتز نانوذرات، تولید سرامیک و ارزیابی سرامیک نهایی توضیح داد: در ابتدا با استفاده از عصاره‌ آب‌ لیمو روش سنتز نانوذرات زیرکونیا بهینه‌سازی و سپس جهت بهبود جدایی ذرات از یکدیگر و یکنواختی بهتر، اثر ساکارز (شکر) بر روی آنها بررسی شد. نانوذرات سنتز شده مشخصه یابی شده و بهترین نانوذرات از حیث اندازه و توزیع اندازه‌ ذرات انتخاب شدند.

وی ادامه داد: در مرحله‌ بعد با روش تف جوشی سرامیک‌هایی با شرایط مختلف از این نانوذرات تولید شد. در نهایت بهترین سرامیک از لحاظ داشتن چگالی بالا انتخاب شده و خواص الکتریکی آن مورد ارزیابی قرار گرفت.

وی یادآور شد: نتایج نشان می‌دهند ساکارز از کلوخه شدن نانوذرات جلوگیری می‌کند. همچنین ورود عناصر منیزیم و کلسیم از عصاره‌ آب ‌لیمو به درون ساختار نانوذرات، موجب هدایت الکتریکی خوب سرامیک‌ها شده است.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر فاطمه داور عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان، دکتر علیرضا عباسی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران و علی ماجدی دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه تهران است و نتایج آن در مجله Journal of Sol-Gel Science and Technology  به چاپ رسیده است.