مدیرعامل شرکت شهرک های صنعتی استان قزوین گفت: از ابتدای امسال ۲۹ هزار و ۵۶۰ هزار میلیارد ریال سرمایه گذاری برای فعالیت اقتصادی و تولیدی در شهرک های صنعتی قزوین جذب شده است.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی(اگروفودنیوز)، به نقل از بازار؛ حمیدرضا خانپور اظهار داشت: جذب سرمایه گذار به عنوان یکی از روش های ایجاد رونق اقتصادی تکمیل زنجیره تولید و اشتغالزایی در تمام کشور مطرح است که در این خصوص استان قزوین به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه نظیر دسترسی به پایتخت، نزدیکی به مرز و قرارگرفتن در شاهراه ارتباطی کشور توانسته از این ویژگی به خوبی بهره برداری کند.

وی گفت: از ابتدای امسال ۸۱ سرمایه گذار برای شروع فعالیت خود در استان قزوین جذب شده اند که پیش بینی می شود این سرمایه گذاران بتوانند ۲۹ هزار و ۵۶۰ هزار میلیارد ریال سرمایه را به استان قزوین وارد کنند.

مدیرعامل شرکت شهرک های صنعتی استان قزوین عنوان کرد: به همین منظور ۷۱ هکتار زمین دارای زیرساخت های اولیه برای احداث این واحدهای تولیدی و صنعتی در اختیار سرمایه گذاران قرار داده شده است و با بسیج همگانی مسئولین در استان قزوین تلاش شده است تا موانع برای فعالیت تولیدی و صنعتی از پیش روی سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی برداشته شود.

خانپور ادامه داد: با آغاز به کار این واحدها برای بیش از ۳ هزار و ۳۰۰ نفر به صورت مستقیم و برای بیش از ۱۰ هزار نفر اشتغالزایی غیر مستقیم ایجاد خواهد شد که با توجه به سیاست های جدید استان قزوین مبنی بر محرومیت زدایی تلاش کردیم تا این پروژه ها را در شهرک های صنعتی کمتر برخوردار استان قزوین توزیع کنیم.

سرویس خبری: صنعت غذا

منبع: بازار

در حالی ریزش بازار بورس از خبرهای داغ این ماه‌های اخیر بوده است که  برخی از کارشناسان باور به بازگشت رونق به این بازار داشته وعده‌ای دیگر شرط اوج یافت را وابسته با بازگشت اعتماد مردم عنوان می‌کنند.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی، به نقل از روزانه نیوز، آمارها ، گزارش‌ها و بررسی‌ها میدانی در این چند ماه گذشته ، حاکی از خروج نقدینگی‌های فراوانی از بازار بورس است.

باوجودآنکه در روزهای ابتدایی ریزش بورس ،مقامات بورسی التهابات ایجادشده در بازار سرمایه را مقطعی عنوان کردند.اما بررسی آمار معاملات در این مدت نشان می‌دهد سهامداران و سرمایه‌گذاران بورس به دلیل تردید نسبت به آینده بازار از سرمایه‌گذاری مجدد منصرف شده‌اند و با تداوم ریزش‌ها بر تعداد افرادی که از بورس خارج‌شده افزوده‌شده است .

اتفاقی بی‌سابقه در دادوستدهای بازار سهام که شرایط دیگری را رقم‌زده و موجب خروج ده‌ها میلیارد تومان پول از این بازار شده است .

اما در میانه این روزهای ناخوش بورسی ، عده‌ای هم براین دیدگاه هستند که در این مدت، رفتار بازار هیجانی بوده، اما پس از یک دوره ۳ ماهه که بازار سرمایه ایران به دلایل مختلف وارد فاز اصلاح و ریزش شده بود، در این‌یکی دو ماه اخیر،روند تقریباً مثبتی در بورس وجود داشته است. که بسیاری از تحلیلگران بازگشت اعتماد به بورس را دلیل این مسئله می‌دانند. ضمن آنکه می‌توان ریسک بالای سایر بازارها مانند طلا و ارز و رکود همراه با کاهش قیمت در بازار خودرو و رکود عمیق در بازار مسکن را نیز بر این مسئله تأثیرگذار دانست. زیرا سرمایه‌گذاران با توجه به شرایطی که در این بازارها حاکم است وارد بورس شده‌اند. از طرفی هم کارشناسان خبره بورس بر این باورند که با توجه به گزارش‌های خوب منتشرشده در خصوص تولید و فروش شرکت‌ها، ازنظر بنیادی بازار سهام در شرایط مطلوبی به سر می‌برد و البته درسوی دیگر این ماجرا هم عده‌ای قرارگرفته‌اند که نسبت به آینده بازار بورس چندان خوش‌بینانه نمی‌اندیشند.

آینده بازار بورس، غیرقابل‌پیش‌بینی است

باوجود برخی از نظرات و نگاه‌های خوش‌بینانه درباره آینده بازار بورس ،بحث ریزش آن جدی و غیرقابل‌انکار است .اما اینکه تا چه زمان ادامه دارد موضوعی است که بر اساس اظهارات ارائه‌شده فعلاً نمی‌توان پیش‌بینی خاصی از آن داشت . اگرچه معاملات هم نشانی چندان رضایت‌بخش از بازگشت رونق به این بازار ندارد.

از طرفی هم همان‌طور که اشاره شد عده‌ای از کارشناسان با تأکید بر صبوری سهامداران ، اعتقاد بر بازگشت شرایط مثبت به این بازار دارند.و برخی هم پیش‌بینی‌هایی از آینده این بازار داشته‌اند.

علی صحرایی مدیرعامل بورس تهران گفت: ۳۵ شرکت ۷۵ درصد ارزش بازار را تشکیل می‌دهند، عمده این شرکت‌ها اصلاح زیادی انجام نداده‌اند. ممکن است برخی از شرکت‌ها هم رشد غیرمنطقی داشتند اصلاحاتی را انجام داده باشند و اصلاحات جزیی دیگری را هم نیاز داشته باشند.

عشقی زاده نایب‌رئیس هیئت‌مدیره بورس تهران نیز با اشاره به آرامش در بورس طی ماه‌های پایانی سال جاری، می‌گوید : با توجه به وضعیت نرخ ارز و حجم فروش مناسب، در این دوره تقریباً انتظارات از شرکت‌های بورسی محقق شده و نتایج مثبتی برای بازار سرمایه فراهم‌شده است.

وی در خصوص ادامه روند بازار سرمایه در سه ماه آینده بیان می‌کند : در این رابطه اصلی‌ترین موضوع، روابط سیاسی و رفتارهای بین‌المللی است؛ به نظر می‌رسد به نتایج خوبی در حوزه بین‌الملل برسیم.

محمدرضا پور ابراهیمی رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی افزود: ممکن است کسی وارد این بازار شود و در سه ماه ۲۰ یا ۴۰ درصد قیمت سهامش کم‌وزیاد شود اما در میان‌مدت و بلندمدت سود ناشی از عملیات بنگاه می‌تواند جایگزین شود.

همایون دارابی کارشناس بازار سرمایه خاطر نشان کرد: برای رشد اقتصادی کشور و همچنین بهبود وضعیت بازار سرمایه اقدامات زیادی باید انجام شود که اگر اراده‌ای برای آن وجود داشته باشد، برجام می‌تواند کارها را سهل کند اما بدون اراده حتی برجام هم راهگشا نخواهد بود.

شهرام معینی استاد اقتصاد دانشگاه اظهار داشت: در حال حاضر شرکت‌هایی سودآور با توجه به قیمت افزایی کالاهای پایه‌ای ، باوجود نرخ فعلی دلار، شرایط خوبی  دارند و البته سودآوری آن‌ها نه مانند گذشته ولی تقریباً بهتر از چند ماه ،دوران ریزش بورس است.

وی ادامه داد : بحث آن است که فعلاً سرمایه‌گذاری وخرید سهام آن‌ها ریسک است ، و چون با کاهش احتمالی نرخ دلار و بازگشت برجام قطعاً با توجه به صادراتی بودن این شرکت‌ها ، سهام آن‌ها با ریزش مواجه می‌شود.و اگر هم توافقاتی انجام نگیرد به هر حال  دور جدیدی در این بازار شکل خواهد گرفت.

این استاد دانشگاه اضافه کرد: بنابراین  آنچه فعلاً بازار بورس  در انتظار آن است برجام است ودرصورت انجام برجام از سود این چند شرکتی که هم اکنون، در حال فعالیت نسبتاً خوبی هستند هم کاسته می‌شود.هرچند حالا هم قیمت ها درحدی نیست که با ریزش احتمالی ، افراد سهامدار دچار زیان قابل‌تأملی شوند.

معینی در رابطه با آینده بازار بورس خاطرنشان  می کند: در بازار پر ریسکی مانند بورس امکان هر اتفاقی وجود دارد، بنابراین نمی توان پیش بینی از آینده آن ویا توصیه ای نسبت به سرمایه گذاری در آن داشت. فقط تنها مورد آنکه اگر افرادی متمایل به خرید سهام هستند با متخصصین و مشاوران این بازارمرتبط باشند .

مقصر اصلی دولت بود

بر اساس گفته کارشناسان بازار سرمایه در صورتی بورس به‌مانند نیمه نخست سال برمدار صعود حرکت خواهد کرد که نقدینگی بیشتری وارد بازار شود، و البته می‌بایست منتظر بود که با توجه به وضعیت فعلی بورس، آیا چنین عملی از سوی سرمایه‌گذاران انجام خواهد شد یا نه . از سوی دیگر به دلیل رشد بیش‌ازاندازه قیمت‌ها در بازار سرمایه، به نظر می‌رسد اگر نقدینگی جدیدی نیز وارد شود، این امر همراه با قدری ریسک خواهد بود.

واقعیت آن است که با چرخش بازار بورس ، جدای از بحث از دست رفتن سرمایه عده‌ای از مردم ، بزرگ‌ترین سرمایه‌ای که از دست رفت اعتماد مردم بود و جبرانش اگر غیرممکن نباشد دشوار اتفاقات به وجود بیاید و بحث دوم هم بحث ناهماهنگی‌ها و عدم شناخت بازار سرمایه است که این‌ها هم به‌طور ناخواسته سبب می شود که بر بازار سرمایه لطمه وارد شود.

سید ناصر موسوی لارگانی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس گفت: در حالی که دولت در اوایل امسال ،مردم را تشویق به سرمایه گذاری در بورس می کرد، اما زمانی که سپرده گذاران این بازار، با ریزش روبرو شدند، دولت کمترین  حمایتی را از آن‌ها انجام نداد.درصورتی که  باید توضیح  منطقی برای این وضعیت می داد. زیرا ۳۰درصد از سرمایه سهامدارانی که با مشوق های دولتی وارد این عرصه شدند از دست رفت.

وی تصریح می‌کند : عامل اصلی ایجاد شرایط نامطلوب این بازار دولت است زیرا در  زمان نیاز ،با تبلیغات فراوان ،رونق بازار بورس را فراهم آورد وبه منافعی چون جبران کسری بودجه ،کسب سود فراوان وپرداخت بدهی هایش رسید و پس ازآن هم با تلاطم این بازار پای خود را عقب کشید.

این نماینده مجلس افزود: حال سرمایه گذاران زیان دیده ای مانده اند که نه تنها از سرمایه گذاری سودی نبردند بلکه از ارزش پولشان هم در این مدت کاسته شده است.

موسوی لارگانی اظهار کرد : مشکل اصلی که الآن بازار بورس با آن مواجه است نبود نقدینگی به دلیل از دست رفتن اعتماد مردم است وقطعا انتظار برای بازگشت اعتماد هم امری بیهوده است چون مردم با ضربه بسیار سختی روبرو شدند.

وی در پایان تأکید کرد: واقعاً دولت در برابر آب‌شدن سرمایه مردم  آیا احساس مسئولیتی هم دارد؟

بازگشت به شرایط عادی

حال سؤالی که وجود دارد آنکه چه مدت زمانی برای بازگشت شرایط عادی به بازاربورس لازم است و سرمایه گذاران خردی که متمایل به خرید سهام هستند چه زمان وارد این بازار شوند ؟

محمدرضا شهنام پور تحلیل‌گر بازار بورس در این باره گفت: : بازگشت تعادل و شرایط نرمال به بازار بورس زمان طولانی می‌طلبد. زیرا برای بهبود این بازار، نیاز به نقدینگی و اعتماد مردم است که آن هم در طولانی مدت به دست می آید.

وی یادآور می‌شود :جدای از دیگر دلایل برای تلاطم بورس ،مشکلی که این بار باعث نابسامانی شدید بازار بورس شد ورود تازه واردانی بود که اطلاعی از دانش بورسی نداشتند ورفتارهای ناشیانه این افراد  موجب از دست رفتن بخشی از سرمایه سپرده گذاران شد.

شهنام پوردر رابطه با اشاره به بازگشت رونق به بازار بورس تصریح می‌کند : بازگشت زمان بر است اما خواه ناخواه به‌تدریج آن عده که سرمایه‌گذاران واقعی وقدیمی هستند نقدینگی خود را وارد این بازار می‌کنند و بازار به آهستگی سمت سیر صعودی خواهد رفت، اما بازهم تأکید می‌کند موردی که باید به آن توجه کرد آنکه نباید به‌هیچ‌وجه در کوتاه‌مدت انتظار روند پرسرعتی را از بازار بورس داشت .

به گفته این تحلیلگر ،افرادی که درخواست سود در کوتاه‌مدت رادارند، فعلاً از ورود به بازار بورس دوری کنند و سرمایه خود را ترجیحاً وارد یکی از بازارهای موازی دیگر نمایند.

وآن عده هم که متمایل به ورود به این بازار هستند اطلاعات خودرا از این بازار افزایش دهند. و در صورت اطلاعات ناکافی ،از مشاوره و صندوق‌های سرمایه‌گذاری استفاده کنند تا دچار اشتباه و ضرر نشوند.

منبع: روزانه نیوز

 چکیده:

مطالعات اخیر نشان می دهد نوآوری، نیرو محرکه عظیمی در رشد اقتصادی و تحول صنعتی به شمار می رود. فشار بازار، امروزه شرکت ها را مجبور به نوآوری در فرایند تولید، ارتقا کیفی و معرفی محصولات جدید نموده است. در این بین صنایع لبنی به عنوان مهم ترین حلقه زنجیره غذایی مورد توجه ویژه قرار دارند. از سوی دیگر با توجه به اینکه محصولات لبنی با خواص تغذیه ای ذاتی، قابلیت ارتقا کیفی و تاثیرگذاری بیشتری بر سلامت جامعه را دارا هستند بنابراین بررسی و شناخت چالش های نوآوری در این صنعت، جهت ارائه خدمات بهتر به مشتری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با وجود این مهم، متاسفانه تا کنون مطالعات منسجم و هماهنگ در خصوص شناسایی و رفع چالش های موجود در نوآوری و معرفی محصول جدید بسیار کم صورت پذیرفته است. لذا چالش های موجود در مسیر معرفی محصولات غذایی جدید، با تکیه بر محصولات لبنی مورد مطالعه قرار گرفت. این مقاله به صورت سیستماتیک و بر مبنای مطالعات کتابخانه­ای، مقالات معتبر علمی بر روی چالش­های کلیدی انجام شد. چالش­های اساسی در فرایند تولید محصول در ده دسته معرفی گردید. بررسی­ها نشان داد عدم توجه به هر کدام از چالش­ها می­تواند بر کل فرایند تولید محصول موثر واقع شود. به همین منظور این مقاله، مدیریت جامع کل فرایند را لازم و ضروری شناخته است و استفاده از سیستم های خودکار هوشمند را برای مدیریت بهتر فرایند های تولید تا مصرف در شرایط مدرن پیشنهاد می­دهد. مجازی سازی عوامل زنجیره تامین از مزرعه تا منزل، به مدیریت بهتر و بی وقفه، نظارت و برنامه­ریزی بدون حضور در محل کمک می کند. روش­های نوین مدیریتی یکپارچه منجر به کاهش آسیب به فرایند تولید و معرفی محصول جدید می شود.

مقدمه

امروز ایجاد تنوع در سبد محصولات ارائه شده توسط شرکت­های
فعال در حوزه صنایع غذایی یک مزیت رقابتی به شمار می­رود. رشد فزاینده شرکت­های
جدید التاسیس و برندهای متفاوت، همچنین روش­های نوین عرضه محصولات، لزوم توجه به
ایجاد تنوع در سبد محصولات غذایی و معرفی آن به بازار را دو چندان می کند. از سویی
دیگر گسترش شبکه های مجازی و توسعه ارتباطات همچنین دسترسی آسان مردم به این شبکه
ها بر تشدید فضای رقابتی موثر بوده است. دسترسی به اطلاعات منجر به معرفی محصولات
غذایی جدید در دنیا و در نتیجه افزایش علاقه مصرف کنندگان به انتخاب در بین گزینه
های بیشتر و سالم شده است (Elghannam and Mesias, 2018). بالطبع فشار
بازار، شرکت ها را مجبور به نوآوری در فرایند تولید، ارتقا کیفی و معرفی محصولات
جدید جهت جلب رضایت مشتری و پایداری در بازار خواهد کرد. اما آنچه شایان توجه است
معرفی محصول، مرحله نهایی در فرایند توسعه و صنعتی سازی است (Surbier et al, 2013. and Berglund et al, 2012). لذا برنامه ریزی و مدیریت مناسب جهت معرفی محصول از اهمیت ویژه
ای برخوردار است. اصولا شرکت­هاییکه در معرفی محصول به بازار خوب عمل می کنند قادر
هستند با کمترین میزان مزاحمت و اختلال در سیستم تولید، در زمان و هزینه صرفه جویی
کنند. معرفی محصول نیاز به همکاری نزدیک و تلفیق سیستم های مدیریتی در بخش طراحی
محصول، مهندسی و ساخت دارد (Dekkers et al, 2013). ایجاد
راهکارهای نوآورانه موجب تسهیل در این فرایند خواهد شد.

مفهوم نوآوری توسط دانشگاهیان و سیاستمداران از زمان چاپ
اثر اولیه شومپیتر در سال ۱۹۴۲ مورد توجه قرار گرفت. نوآوری به طور گسترده نیروی
محرک بزرگ در رشد اقتصادی و تحول صنعتی به شمار می­رود. شرکت­های پیشرو در سال های
اخیر بر رفتار نوآورانه خود سرمایه گذاری کرده اند (Huang and Hou, 2018). در منابع تعاریف متفاوتی از نوآوری قابل مشاهده است. در تعریف
ارائه شده توسط چارتر و کلارک (۲۰۰۷)، نوآوری شامل تمام فرایند های تکنیکی، سازمانی
و بازاریابی، توسعه و تجاری­سازی تولیدات و همچنین خدمات جدید می باشد که ارزشی
برای مشتریان فراهم می کند. در راهنمای اسلو (۲۰۰۵) نیز به چهار نوع نوآوری از
جمله تولیدی، فرایندی، بازاریابی و سازمانی اشاره شده است. در این تعریف نوآوری
تولید به معرفی محصول یا خدمتی اطلاق می شود که با توجه به ویژگی ها و کاربرد،
جدید بوده یا بهبود قابل توجیهی ایجاد کرده است. این نوع از فناوری می تواند دانش
یا فناوری نوین، ترکیب و کاربرد جدید دانش و فناوری کنونی باشد. در نوآوری
فرایندی، کاربرد روش های اجرایی (یا تولیدی) جدید یا بهبود بخش مد نظر است. اجرای
روش بازاریابی جدید یا تغییرات عمده در طراحی و بسته بندی تولید (معرفی محصول با
ظاهر، شکل و طعم جدید)، ارتقا کاربرد تکنیک های مختلف، رسانه و نشان گذاری یا قیمت
گذاری (استفاده از راهبرد جدید قیمت گذاری) محصول جدید در گروه نوآوری های
بازاریابی قرار می گیرند. در نهایت، اجرای روش های سازمانی جدید در فعالیت های
تجاری، سازماندهی محل یا روابط خارجی، مانند فعالیت های یادگیری و تسهیم دانش،
نظام مدیریتی و آموزشی قبل و بعد از خدمت در گروه نوآوری های سازمانی قرار می گیرد.
به طور کلی فرایند نوآوری به طور همزمان به ترکیبی از علوم، فناوری، اقتصاد، کارآفرینی و
مدیریت نیازدارد (Semkiv et al,
۲۰۱۹). اما طبیعتا پیاده سازی هر کدام
از این فرایند های مرتبط با نوآوری با چالش هایی مواجه خواهد بود.

منابع عوامل متفاوتی را به عنوان علل موفقیت و چالش های پیش
روی توسعه محصول جدید معرفی می کنند. از جمله عوامل موثر در موفقیت می توان به
رهبری در دست داشتن چشم انداز و  محرک پروژه، همچنین همکاری تیمی اشاره کرد. عدم
وجود مدیریت مناسب، عدم مدیریت دانش در مدیریت پروژه، عدم وجود الگوهای مناسب در
پروژه، عدم وجود آموزش به ویژه آموزش نیروی انسانی و عدم شناخت کافی از مشتری و
بازار از جمله چالش های مشترک پیش روی توسعه محصولات به ویژه محصولات غذایی به
شمار می رود ( Constantinides and Vries 2017. and Sommer et
al, 2014).

نوع محصول و فراورده غذایی، فضای فرهنگی و اقتصادی کشور
تولید کننده، ترکیب جمعیتی، شرایط اقلیمی، منابع و زیرساخت های در اختیار می
توانند در ظهور و شدت بروز هر کدام از چالش های ذکر شده موثر باشند (Frona et al, 2019 and Arces et al, 2015). در اغلب کشورهای توسعه یافته
نیز نقش کشاورزی و صنایع مرتبط فراتر از تامین غذای مورد نیاز بوده و شامل تامین
اولویت های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نیز می شود (موسوی مدنی و علیزاده قره باغ ۱۳۹۷). در این
بین صنایع لبنی به عنوان مهم ترین حلقه زنجیره غذایی و پیشرفته ترین صنعت تبدیلی و
تکمیلی مورد توجه ویژه قرار دارد. این صنعت، رتبه نخست بازار مصرف و ارزش افزوده
را در بین صنایع تبدیلی و تکمیلی به خود اختصاص داده است. این امر نشانگر سودآوری
و اهمیت سیاستگذاری در این حوزه است (فزونی اردکانی و
همکاران، ۱۳۹۶). از سویی دیگر محصولات لبنی با
خواص تغذیه­ای ذاتی، قابلیت ارتقا کیفی و تاثیرگذاری بیشتر بر سلامت را با تغییر
در تغذیه دام و یا فرمولاسیون دارا هستند. لذا به نظر می­رسد با توجه به نقش این
محصولات در سبد غذایی حال و آینده مردم، شناخت چالش­های نوآوری در این صنعت به
ارائه خدمات بهتر به مشتری، تنوع بخشی محصول، ارتقا کیفی، حفظ پایداری در نظام
اقتصادی و بازار کمک خواهد کرد. تا کنون مطالعات محدودی در این راستا منتشر شده
است که به صورت جامع ارزیابی موثر و کاربردی از کل اجزای موثر در زنجیره تولید (مزرعه
تا منزل) ارائه ­دهد. در منابع طیف گسترده­ای از موضوعات و موانع معرفی شده است. این
تقسیم بندی­ها با توجه به حوزه مطالعاتی متفاوت می باشد (بازاریابی و فروش، طراحی محصول،
فناوری و..) که بیشتر این مطالعات بر روی مرحله نهایی یعنی معرفی محصول به مشتری
متمرکز می باشد. لذا پاسخ به این سوال که چه موانعی در صنایع لبنی از زمان طرح
ایده تا رسیدن محصول جدید به دست مصرف کننده وجود دارد و یا چه راهکارهایی برای
مدیریت جامع آن پیشنهاد گردیده است می تواند مفید و موثر باشد.

  روش شناسی

در این مقاله در نظر داریم چالش­های موجود در مسیر معرفی
محصولات غذایی را با تکیه بر محصولات لبنی و در دسته بندی متفاوت­تری مورد مطالعه قرار دهیم.
این بررسی به صورت سیستماتیک بر مبنای مطالعات کتابخانه­ای، مقالات علمی منتشر شده
در پایگاه های معتبر از جمله Scopus، Elsevier، Google schular، SID، خبرگزاری­ها و همایش­های معتبر
داخلی (از جمله پایگاه سیویلیکا) وخارجی بر روی چالش­های کلیدی انجام شد. با توجه
به محدودیت اطلاعات متمرکز بر روی صنایع غذایی به ویژه صنایع لبنی مطالب از بین
منابع جستجو شده فارسی مرتبط از سال ۱۳۹۰ به بعد انتخاب و برای منابع خارجی از سال
۲۰۰۰ به بعد مد نظر قرار گرفت. چالش های پیش روی نوآوری، صنایع غذایی، صنایع لبنی، مدیریت پروژه، طراحی و بسته
بندی، بازاریابی و فروش محصولات غذایی، روش­های نوین مدیریت فرایند در صنایع به
ویژه صنعت غذا از جمله کلید واژه های مورد استفاده جهت جستجو در منابع در نظر
گرفته شد. سپس از بین ۶۰ عنوان مقاله و اخبار بررسی شده ۴۳ عنوان با توجه به ارتباط محتوایی
و سرفصل­های مورد جستجو به صورت کاربردی ارزیابی 
در مقاله استفاده شد. مطالب مستخرج پس از خلاصه برداری به صورت موضوعی بر
اساس مراحل تولید محصول تا رسیدن محصول به دست مصرف کننده طبقه بندی و تنظیم
گردید. برای این کار ابتدا مفاهیم اولیه استخراج، سپس وضعیت موجود نوآوری در صنایع
دنیا به ویژه صنعت  غذا در کشور با تکیه بر
بخش لبنیات ارزیابی شد. با توجه به مطالب گردآوری شده چالش­های پیش روی نوآوری در ۱۰
گروه تقسیم بندی و مورد بررسی قرار گرفت.

• وضعیت نوآوری در صنایع غذایی دنیا و ایران با تکیه بر صنایع لبنی   

محصولات کشاورزی با توجه به مراحل فراوری ارزش افزوده
بالایی ایجاد می کنند از اینرو مورد توجه می باشند. بررسی شاخص های اقتصادی مرتبط
با صنایع غذایی به عنوان حلقه واسط بین کشاورزی و مصرف کنندگان نشان می دهد که
صنایع غذایی بیش از ۱۲٪ از کارگاه های صنعتی، ۱۵٪ اشتغال، ۱۲٪ سرمایه گذاری، کمتر
از ۸٪ ارزش افزوده و ۷٪ از صادرات صنعتی را در ۱۰ سال گذشته به خود اختصاص داده
است (مرتضایی ،‌۱۳۹۵). به طور مثال در سال ۸۹ در ایران در بین زیرگروه های صنایع
غذایی بیشترین سهم ارزش افزوده با ۲۲٪، به صنایع لبنیات تعلق داشت (میر، ۱۳۹۳).

صنایع لبنی در سرتاسر جهان با چالش های مختلفی مانند بهداشت
و رفاه حیوانات، ایمنی مواد غذایی، مدیریت پایدار، تغییر آب و هوا و آزاد سازی
بازارها سرو کار دارد و این امر آنها را ملزم می کند که به طور مداوم در مسیر
نوآوری قرار داشته باشند (Demeter et al, 2009 and Creamer et al, 2002). بر این اساس کشورهای مختلف
برنامه ریزی های بلند مدت و کوتاه مدتی را برای حفظ پایداری و ایجاد فضای نوآورانه
ارائه داده اند. به طور مثال در تعریف ارائه شده توسط مرکز نوآوری صنعت لبنیات
آمریکا، پایداری این صنعت (لبنیات) عبارت است از «ارائه محصولات لبنی مغذی به مصرف
کنندگان به طوریکه صنعت، مردم و زمین را از نظر اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی
برای نسل های بعدی (حاضر و آینده)  بهبود
دهد» (Dairy sustainability report, 2013).

در ایران نیز صنعت لبنیات از جایگاه و پتانسیل بالایی در بین
صنایع بخش کشاورزی کشور و نیز جامعه برخوردار است. بازار فراورده های لبنی ایران
بازاری رقابتی است که متقاضیان ورود و سرمایه گذاری زیادی دارد (فزونی اردکانی و همکاران، ۱۳۹۶). این موضوع، اهمیت مدیریت و سیاستگذاری درست در خصوص استفاده از پتانسیل های
موجود در این صنعت در کشور را نشان می دهد. بررسی ها نشان می دهد نوآوری در تولید محصولات لبنی جدید منجر به جلب بازارهای داخلی و خارجی، تشویق دامداران و کشاورزان به تولید بیشتر، جذب نیروی انسانی بیشتر، ارائه شیر با کیفیت بهداشتی و تولید محصولاتی مطابق با ذائقه و رژیم های غذایی خواهد شد. از سویی
دیگر شناسایی روش های بهره وری از فراورده های لبنی در فرمولاسیون سایر محصولات
غذایی و دارویی از جمله آب پنیر رونق بیشتری را در این صنعت ایجاد خواهد کرد (تابشیان و کریم آباده، ۱۳۹۴). شکل دیگری از نوآوری در صنایع غذایی به ویژه
لبنی که در دنیا و کشور شاهد آن هستیم ارائه محصولات تحت عنوان فراورده های غذایی
سلامت بخش و یا فراسودمند می باشد. این فراورده ها علاوه بر ارزش تغذیه ای، اثرات
درمانی و سلامت بخشی از جمله بهبود هضم لاکتوز، ارتقای سیستم ایمنی، بهبود جذب
ویتامین ها و کلسیم، مهار عفونت های گوارشی و غیره را خواهند داشت (حسنی و همکاران، ۱۳۹۴) از جمله می توان به انواع ماست پروبیوتیک اشاره کرد.(  تابشیان و کریم زاده ۱۳۹۴)
نیز بر نقش محصولات غذایی در کاهش و یا حتی ریشه کنی عوارض و بیماری های ناشی از
کمبود مواد مغذی، اشاره کرده اند. دانش بیوتکنولوژی نیز امروزه این فرصت را برای
تولید غذاهای کاربردی، مواد افزودنی غذایی و ریز مغذی ها  ایجاد کرده و مورد توجه قرار دارد.

مطابق بررسی ها تبلیغات بهداشتی نیز در ارتقاء و فروش محصولات غذایی
تاثیر مثبت دارد. بسیاری از محصولات لبنی ممکن است با توجه به خواص تغذیه ای ذاتی
از نظر انرژی، چربی اشباع و سدیم، در ایجاد ادعاهای بهداشتی با چالش هایی روبرو
شوند (Lederman, 2007). اما روش­های
جدید و نوآورانه برای کمتر کردن این چالش­ها پیشنهاد شده است از جمله می توان به تغییر
در جیره غذایی گاو شیری اشاره کرد.  به طور مثال،
تاثیر استفاده از بذر کتان اکسترود شده بر کاهش چربی های اشباع شیر و تغییر
پروفایل اسیدهای چرب به نفع اسیدهای چرب غیر اشباع ضرورری از جمله امگا ۳ و امگا ۶
را می توان نام برد. لذا با توجه به این مثال
به نظر می رسد اینگونه تغییرات بهداشتی بدون ایجاد تحول در طعم و مزه محصولات لبنی، قابل انجام
می باشد (Mahdavi and
Poorshafie, 2016).

آنچه مشخص است امروزه سازمان ها و صنایع به ساختارهایی جهت حرکت موثر
به سمت نوآوری نیاز دارند. یکی از عناصر مهم در هر ساختار فهم درست از مراحل
نوآوری است. فرایند دقیق نوآوری تضمین می­کند که تمام ایده های اخذ شده مورد
ارزیابی و بدون کم وکاست به برنامه ریزی خواهند رسید. شناسایی انواع مشکلات و چالش
های مرتبط، ارائه راه حل های گسترده برای این چالش ها، تصمیم گیری دقیق با ایده
های حاوی برنامه، نمونه برداری و اجرای نمونه ایده ها، روش کاربردی بکارگیری ایده
ها وسرانجام ارزیابی دقیق نوآوری، به عنوان مراحل یک برنامه جامع نوآورانه ذکر شده
است (خدایی، ۱۳۸۹).

دریافت اشتباه از ایده اولیه و فرایند ارزیابی ایده، به عنوان چالش
های شایع همراه با فرایند نوآوری است. شرکت­ها  و صنایع باید فرایند نوآوری خود را به وضوح با
شناسایی مسائل حساس و چالش­های پیش رو آغاز نمایند تا بهترین حالت شروع اتفاق
بیافتد. در نتیجه انرژی پرسنل به صورت متمرکز و هدفمند صرف دستیابی به ایده های
ارزشمند و ارائه راه حل خواهد شد. شبکه گروه های “نوآوری باز” به عنوان
یک نمونه پیشرفته از این موضوع می­باشند که نیازهای نوآورانه خود را به معرض عموم
می­گذارند.

چالش بوجود آمده،
در نوآوری­های پرسنل و موارد اعلامی توسط
افراد خارج از شرکت و یا سازمان به صورت مستقیم بر استراتژی نوآورانه تاثیر خواهد
داشت. در زمان ارائه یک ایده، چشم انداز، مبتنی بر موفقیت طرح و یا آن ایده خواهد
بود. زمانی یک طرح موثر و موفق خواهد بود که در آن آینده تا جای ممکن مورد پیش
بینی و اندازه گیری قرار گیرد. در ابتدای طرح یک ایده پیش بینی­های هزینه و درآمد نامشخص
باقی می ماند زیرا نوآوری ممکن است محدود به یک تجارت جدید و یا تجربه درون شرکتی باشد
و یا حتی در قالب یک فناوری جدید و نوظهور صورت پذیرد در نتیجه هنوز به طور گسترده
جاری نشده و اطلاعات کافی جهت برآورد هزینه آن وجود ندارد. در این حالت صنایع باید
نقاط بیشتری را در دنیای واقعی برای ارزیابی، شناسایی در نظر گرفته و چرخه یادگیری
و اصلاحات را در مرحله نمونه سازی سرعت بخشند (خدایی، ‌۱۳۸۹).

ساختار مناسب تعریف پروژه، دیدگاه مشارکت همگانی و تعامل،
رویکرد استراتژیک و تدوین راهبردی توسعه محصول جدید، طراحی محصول بر پایه نیاز های
پنهان مشتری، حمایت های مدیریتی صنایع وابسته و دولت، مطالعه دقیق و تحقیق با استفاده
از منابع معتبر علمی دنیا، داشتن زیرساخت های لازم (تیم قوی بازاریابی و فروش، فناوری
اطلاعات، تکنولوژی و نیروی انسانی متخصص)، مواد اولیه ثابت و با کیفیت به طور کلی
از عوامل موثر برفرایند تجاری سازی و نوآوری در تولید محصولات غذایی جدید به شمار
آید (خدایی۱۳۸۹).

• چالش های پیش روی نوآوری در صنایع غذایی

۱- طراحی و
شناسایی منابع مناسب برای پروژه

بررسی ها نشان می­دهد تعیین زمان مناسب جهت تامین منابع
لازم یک نگرانی بزرگ در مدیریت تولید محصولات جدید و نوآورانه می باشد. دفتر پروژه
مسئول تعیین زمان مورد نیاز برای هر بخش از پروژه و اجرای آن در برنامه ریزی اولیه
فرایند پروژه پس از طرح ایده می باشد. با این وجود علی رغم در نظر گرفتن موارد،
ارقام و اعداد در طراحی فرایند تخصیص منابع با جزئیات صورت نمی گیرد. به طور مثال،
در بسیاری از فرایند ها جانمایی افراد و شرح خدمات تعریف شده با وظایف تطابق
نداشته و موجب می­شود اعداد و ارقام با آنچه در واقعیت اتفاق می­افتد منطبق نگردد
(Chirumalla, 2017). در پروژه های نوآورانه یافتن
منابع درست و کافی به ویژه در بخش مهندسی تولید و فناوری با مشکلات بیشتری مواجه
است. زیرا عموما در این دو بخش، به طور همزمان چندین پروژه در حال اجرا می باشد و
محدودیت منابع به ویژه منابع مالی نمود بیشتری خواهد داشت.

 تاخیر در هر کدام
از مراحل به ویژه تامین فناوری، به صورت پویا و پیوسته بر روی کلیه مراحل تولید
محصول جدید موثر بوده و موجب تاخیر در کل فرایند خواهد شد.  این مسئله در یک پروژه جدید و نوآورانه موقعیت
کاملا پیچیده­ای را ایجاد خواهد کرد. زیرا ممکن است بیشتر فرایند اجرایی و تامینی
با فرایندهای گذشته متفاوت بوده و قابلیت جایگزینی کمی داشته باشد (Chirumalla, 2017). در چنین شرایطی با توجه به
محدودیت منابع در شرکت،  تمرکز بر روی خطوط
تولید روزانه و معمول خواهد بود. طولانی بودن فرایند مطالعاتی و استانداردسازی
محصول جدید و نو ممکن است با تاخیر در زمان تامین منابع، حدود ۵ الی ۷ سال به طول
بی­انجامد که این مسئله منجر به خروج تولید محصول جدید از اولویت های شرکت خواهد
شد. از اینرو مدیران پروژه برای تولید محصول جدید با رویه سازمانی موجود دچار تضاد
و اختلاف خواهند شد. در این راستا لازم است فرایند تولید محصول جدید با فرایند
جاری در شرکت ارتباط برقرار کند. که این امر با توجه به اینکه در مراحل اولیه
طراحی فرایند، مسیر اجرا از شفافیت کافی برخوردار نیست مشکل خواهد بود. تامین منبع برای مطالعات اولیه جهت بررسی تاثیر یک پروژه جدید و نوآورانه بر
فرایند تولید از دیگر مشکلات ذکر شده در این مرحله از تولید محصول جدید به شمار می
رود. تیم پروژه شانس انجام اصلاحات بر اساس سوالات پیش آمده را داراست اما به دلیل
کمبود منابع و عدم پیش بینی مناسب، ارزیابی های خاص جهت اصلاح فرایند با مشکل
مواجه خواهد شد که این مسئله بر کیفیت و زمان تحویل پروژه نیز موثر خواهد بود (Chirumalla, 2017). بنا به گزارش میر (۱۳۹۳) نیز
تقریبا همه صاحبنظران یکی از مهم ترین چالش های رشد و توسعه بخش کشاورزی در ایران
را عدم تجهیز سرمایه کافی در این بخش می دانند. بر اساس گزارش دیگری، تامین مالی
پروژه های تولید یکی از چالش های پیش روی تولید در صنایع غذایی است (Adelaja et al, 2008).

۲- آمادگی زمانی
و برنامه ریزی

آمادگی زمانی چالش بعدی در مدیریت تولید محصولات جدید است.
این موضوع به طور ویژه در انتهای پروژه نمود پیدا می­کند. در اختیار داشتن تجهیزات
مناسب، مقالات مرتبط، نمونه­های تولید شده همچنین تضمین کیفیت برای فرایند صنعتی
سازی محصول جدید در زمان مقتضی امری لازم به شمار می رود. بیشتر فعالیت های تولید
و تصمیم گیری باید به وسیله بخش تحقیق و توسعه شرکت و یا دفتر پروژه قبل از صنعتی
سازی مشخص شده باشد. به روز رسانی نقشه ها و محاسبات و پیش بینی انحرافات احتمالی،
همچنین میزان تحمل باید مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد زیرا وقت کافی برای آزمایش و
آموختن از شکست وجود ندارد. به دلیل دامنه وسیع فعالیت در برخی پروژه های پیچیده معرفی محصولات
جدید، امکان تاخیر در فرایند بیشتر می­شود. این تاخیر ممکن هست بر روی توسعه محصول
اثر زیانبار کمتری داشته باشد اما در شروع فرایند تولید این اثر بیشتر خواهد بود  (Chirumalla, 2017). چالش بعدی در این حوزه که بر
زمان اجرای پروژه موثر خواهد بود عدم هماهنگی تهیه کنندگان و تامین کنندگان می
باشد. تاخیر در تامین یا سرمایه­گذاری یکی از موثرین عوامل است که می­تواند کل
برنامه­های مرتبط با اجرای پروژه را با چالشی اساسی مواجه کند لذا هماهنگی و
اطمینان از منابع تامین و سرمایگذاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. باکری (۱۳۹۴)
نیز از عدم توانایی در ایجاد رابطه برد – برد با ذینفعان
و گسترش رابطه تنش‌زا بین صنایع لبنی و بنگاه‌های تولیدی شیر خام و دامداری‌ها به
عنوان یکی از چالش های موثر در صنعت لبنیات کشور یاد کرده است.
شرایط تحریم اقتصادی کشور و در نتیجه عدم
تامین به موقع برخی قطعات و ماشین آلات مورد نیاز نیز از جمله عوامل تایید کننده
موثر در این گروه ذکر گردیده است (دادگر، ۱۳۹۸).

۳- دروازه های
تصمیم گیری و شمار افراد تصمیم گیر

به طور کلی در اکثر پروژه­های توسعه­ای زمان هایی برای
ارزیابی عملکرد و مانیتورینگ فرایند در نظر گرفته می­شود. این دروازه ها در مدیریت
پروژه از اهمیت ویژه ای برخوردارند. ارزیابی بودجه و تطابق با برنامه زمانی از
جمله اقدامات صورت گرفته در این مرحله به شمار می رود. از سویی دیگر بسیاری
معتقدند این دروازه ها به جای حمایت از پروژه به ابزاری اداری مبدل گشته اند. اما
آنچه مشخص است اگر اجرای پروژه مطابق برنامه صورت گیرد دروازه می توانند ابزاری
برای بازتاب و تصمیم گیری برای ارزیابی پیشرفت، از نظر هزینه، کیفیت و زمان به
شمار رود. اما در بیشتر موارد تغییرات اساسی، محدودیت ها و انحراف از مسیر پروژه
مانع این اتفاق می شود. در نتیجه مدیران پروژه با صرف نظر کردن از برخی اجزای
پروژه مجبور به آماده سازی اطلاعات مورد نیاز جهت ارائه گزارش خواهند شد. لذا این
سوال وجود خواهد داشت که دروازه های تصمیم گیری چه میزان منجر به ایجاد ارزش
افزوده در پروژه خواهند شد. برخی پروژها به دلیل عدم توافق و تصمیم سازی در زمان
های مشخص در این دروازه ها متوقف مانده و موجب کندی روند پروژه تولید محصول جدید
خواهند شد (Chirumalla, 2017). برخی از این ارزیابی ها ناشی از
مقررات و الزامات بیرونی است که تولید کننده در فرایند تولید محصول ملزم به رعایت
آن می باشد. عدم ثبات مقررات هم چنین عدم آشنایی برخی تولید کنندگان به این مقررات
به عنوان چالش صنعت غذا در کشور معرفی شده است (نبی، ۱۳۹۳) که روند بازنگری و
بررسی در دروازه های تصمیم گیری را با مشکلات بیشتری مواجه می کند. خدایی (۱۳۸۹)
نیز در این راستا بر عدم آگاهی از معیارهای ارزیابی ایده (تولید محصول جدید و یا
فرایند نو)، مبارزات و سیاست بازی های سازمانی همچنین دست به دست شدن پیشنهادات و
ایده ها به عنوان موانع بازدارنده در مسیر نوآوری اشاره کرده است. در پژوهش دیگری
حجم بالای کار در تیم پروژه و آزمایش های خارجی متعدد (الزامات و استاندارد های
مانینورینگ) از جمله عوامل موثر بر تاخیر در معرفی محصول جدید در صنایع غذایی ذکر
شده است (Adaku et al, 2018).

۴- روش های قدیمی
کار

در مطالعات امکانسجی پروژه تولید
محصول جدید، عموما سطح و میزان آمادگی برای تولید (MRL: Manufacturing Readiness Level) در نظر گرفته نمی شود، در این مرحله تمرکز بر سطح آمادگی و میزان
فراهمی فناوری است. در این راستا تعداد محدودی از مدیران پروژه به مثال هایی اشاره
کردند که در برخی پروژه­ها مفاهیم از منظر تکنولوژی و فناوری از بلوغ کافی
برخوردار بوده است اما از منظر تولید برای اجرا و یا ورود به یک مرحله جدید از
بلوغ کافی برخوردار نبوده است. عدم ساختاریافتگی پروژه برای تولید محصول جدید در
تعامل با تکنولوژی، به ویژه در مراحل اولیه و آغازین تولید قابل مشاهده است (Chirumalla, 2017). به
طور مثال آمادگی ذهنی و برنامه­ای موثرین در اجرای پروژه تولید جدید،  استفاده از افراد غیر متخصص و نا آشنا به
تکنولوژی جدید، فرایند و یا محصول طراحی شده از جمله این عوامل می باشد. این مسئله
نقش آموزش در به روز کردن دانش کارکنان و مدیران را جهت تغییر رویکرد سنتی به مدرن
در فرایند تولید، جهت بهره برداری بهتر از تکنولوژی جدید را نشان می دهد (تابشیان
و کریم آباده، ۱۳۹۴. و شفیعی و همکاران، ۱۳۹۱). بازآموزی نیروهای متخصص یکی از
اقدامات مثبت ناشی از ارتباط صنعت با دانشگاه به شمار می رود که متاسفانه این چالش
و گپ در بیشتر صنایع از جمله صنعت لبنیات کشور قابل لمس می باشد. نبی نیز در
مصاحبه خود با روزنامه دنیای اقتصاد (۱۳۹۳) اظهار کرد، عدم استفاده از نیروی آموزش دیده،
باسواد و مجرب در صنایع غذایی چالشی جدی است. گاها استفاده از کارگران فاقد آگاهی
لازم در زمینه کار حتی موجب کاهش بازدهی، ایجاد فضای آلوده و نامناسب در تولید
مواد غذایی می‌شود. شفیعی و
همکاران (۱۳۹۱) در پژوهش خود اعلام کردند امروزه ارتباط دانشگاه و صنعت به منزلۀ سازکاری برای ابداع فناوری­ها و تولید محصولات جدید، بازآموزی
نیروهای متخصص، ایجاد شغل و رقابت جهانی مورد توجه قرار دارد. در گزارش دیگری عدم ارتباط
و همکاری واحدهای تحقیق و توسعه شرکت ها با مشتری و مراکز تحقیقاتی از جمله موانع
پیش روی نوآوری در صنایع غذایی به ویژه صنایع لبنی ذکر شده است (خدایی، ۱۳۸۹). در
دسته بندی دیگری در خصوص تاثیر ارتباطات برون شرکتی بر خلاقیت و ایجاد فضای
نواورانه، همکاری با شرکت ها یا سازمان ها اثر مثبت بر نوآوری در فرایند و در
محصول گذاشت. اما پیوند با موسسات دانشگاهی و تحقیقاتی تنها بر نوآوری در محصول تاثیر
مثبت داشت (Radas and Bozic, 2009)،
این نتیجه نشان می دهد عوامل بیرونی و آموزش می تواند بر ایجاد و رشد فضای
نوآورانه به ویژه نواوری در محصول کمک کند.

۵- ارتباطات
ضعیف و زمان نامناسب به اشتراک گذاشتن

برقراری ارتباط مثمر و خوب با مدیران خط تولید و سازماندهی
خط تولید، به عنوان یک چالش برای تولید بسیاری از محصولات جدید به شمار می­آید. اغلب
با توجه به ابهاماتی که در مسیر معرفی محصول جدید و یا فرایند نوآورانه وجود دارد
چگونگی اولویت­بندی پروژه های جدید مشخص نیست. به طوریکه راه اندازی تولید برای
محصول جدید گاها تضادهایی را در راستای تامین منابع و زمان با فعالیت روزانه تولید
در کارخانه ایجاد می کند. خبرگان فعال نیز بر این تضاد اذعان نموده­اند. یکی از
دلایل، عدم مشورت تیم مدیریت پروژه با همه مدیران، در برآورد زمانی جهت استفاده از
منابع ذکر شده است. شرکت عموما با فرایند رایج و روزانه تولید سروکار داشته در
نتیجه موضوعات مرتبط با محصول یا فرایند جدید در اولویت خط تولید قرار نمی گیرد.
چالش در پروژه های بزرگ و وسیع که نیاز به در گیر شدن چند بخش در کارخانه جهت
تامین منابع مورد نیاز را دارد به مراتب پیچیده­تر خواهد بود. به گفته متخصصان
برقراری ارتباط بین تمامی افراد مربوط به زنجیره تولید به دلیلی محدودیت زمانی
افراد مشکل می­باشد. به طور مثال مهندسین تولید علاوه بر نظارت بر فرایند تولید
روزانه در چند پروژه موازی نیز فعال و درگیر می­باشند (Chirumalla, 2017). نا آگاهی کارکنان نسبت به توقع
و انتظار مدیران از چگونگی مشارکت و خلاقیت هم چنین انزوای مدیران ارشد بر تشدید
این فضا کمک خواهد کرد (خدایی،‌۱۳۸۹). دانش کهن و بیدگلی (۱۳۸۹) نیز گزارش کردند
توسعه محصول نیاز به تلاش چند بخشی، بین تمام واحد های موثر در تولید دارد.

۶– از دست دادن شانس یادگیری

آنچه مشخص است فرایند یادگیری از پروژه­ها در شرکت­ها صورت
نمی گیرد. به همین منظور مشکلات یک پروژه در پروژه­های بعدی نیز تکرار می­شود.
بیشتر یادگیری ها در جلسات غیر رسمی پروژه صورت می­گیرد اگرچه هدف از  این یادگیری اجتناب کردن از اشتباهات مشابه در
پروژه های آتی در بازه­ای بلند مدت است. به طور کلی پیشنهاد می گردد در ابتدای هر
پروژه اعضای تیم مروری بر دانش و تجربیات گذشته داشته باشند، به طور مثال آنها می
توانند گزارش شش ماه گذشته را مطالعه کنند (از جمله بر روی بودجه از نظر زمان و
میزان هزینه). از دیگر موضوعات مرتبط با این بخش عدم پیگیری موثر موضوعات توسط
خبرگان ذکر شده است   (Chirumalla, 2017).  مدیریت دانش به عنوان یک راهکار عملی جهت بر طرف کردن این چالش مورد توجه است.
امروزه امکان دسترسی به تجارب دیگران، به لطف ثبت و سازماندهی
دستاوردهای گذشته و موجود در فرایند تولید وجود دارد. از ایـنرو بهـره گیـری از
روش هـا و متدهای استاندارد در ثبت و نگهداری تجربیات و برقـراری مکـانیزم هـایی
در جهـت افزایش تعاملات افراد به منظور انتشار دانش ضمنی وانتقال تجربیات به
دیگران کمک زیـادی به بالا رفتن نرخ موفقیت محصولات و درنتیجه رشد کسب و کارهای
این صنعت می کند. فعالیت دانشی در قلب فرایندهای توسعه محصول وجود داشته و مورد توجه است.
بسیاری از مدیران و صاحبان کسب کار به ویژه صنایع غذایی تمایل به تصمیم گیری
درباره چگونگی توانمند ساختن مدیریت دانش یا هماهنگ کردن فعالیت­های مرتبط با
تولید محصول جدید شرکتشان از طریق ابزارهای مدیریت دانش می باشند ( مانیان و
همکاران، ۱۳۹۰). در مطالعه دیگری عدم دسترسی به اطلاعات موثق، ‌شفاف و یا
اطلاعات بیش از اندازه به عنوان موانع تولید محصول جدید و یا فرایند نوآورانه
اشاره شده است (خدایی، ۱۳۹۸). 

۷- تعریف فعالیت
اقتصادی

مشخص نمودن فرایندها و فعالیت های اقتصادی برای مدیریت
پروژه معرفی محصول جدید بسیار مهم است. در مراحل اولیه ممکن است بحث های زیادی
پیرامون فعالیت اقتصادی صورت پذیرد، به طور مثال آیا شرکت توانایی تولید محصول
جدید و یا ایجاد تغییر در فرایند را دارد یا خیر، تجهیزات مورد نیاز وجود دارند و
یا نیاز به تامین و نوآوری در ساخت می باشد و یا از نظر فضای فیزیکی ظرفیت آن در
سطح کارخانه وجود دارد. مدیر پروژه در گام اول برای تعریف اقتصادی نیاز به صرف
زمان بیشتر، مطالعه مستندات و دریافت تاییدیه سایر مدیران مرتبط دارد که این امر
می تواند مدت زمان زیادی را صرف خود کند. طولانی شدن فرایند منجر به عدم اطمینان و
عدم امنیت در فرایند تصمیم گیری خواهد شد 
(Chirumalla, 2017).

۸- پروژ های زیاد
با کفایت کم

صلاحیت مدیر پروژه چالش دیگری در فرایند تولید محصول جدید
به شمار می آید. بیشتر پروژه ها، شامل تعدادی زیر پروژه از جمله پروژه های تولید
محصول جدید و همچنین سرمایه گذاری هستند. گاهی برای پروژه­های کوچک به سهولت
انتخاب مدیر صورت می گیرد.  به طوریکه
بیشتر مدیران در این نقش، جدید و تازه کار هستند درواقع نیروهای جدید به عنوان
مدیر پروژه انتخاب می شوند. لذا در گام اول آموزش دقیق در مورد انتظارات پروژه، به
لحاظ منابع و خروجی نیاز می باشد  (Chirumalla, 2017). اداکو و همکاران (۲۰۱۸) نیز،
وجود تعداد زیاد پروژه که به صورت همزمان در حال اجرا باشد همچنین عدم وجود ساختار
مدیریتی مداوم را از عوامل تاخیر در تولید محصولات غذایی برشمردند.

۹- بازاریابی،
طراحی و فروش

با توجه به فضای رقابتی محصولات در بازار مواد غذایی،
فعالیت های نوآورانه در سطوحی همچون تغییر ترکیبات محصول، استفاده از مواد
افزودنی، پیشنهاد تنوع از نظر طعم، اصلاح طراحی بسته بندی، تمرکز بر جایگاه یابی
محصول و ایجاد تقسیم بندی بازار، استراتژی­های بازاریابی و تبلیغات انجام می­شود (Lemanowcz and – Mokrzycka, 2014).  بازاریابی مرحله نهایی در زنجیره تولید محصول جدید
و رساندن آن به دست مشتری می­باشد. مطابق بررسی­ها این مرحله یکی از مهم ترین و
پرچالش ترین مراحل به شمار می رود. همانطور که اشاره شد در این مرحله سرفصل­های
متعددی جهت معرفی محصول کیفی و جدید از جمله بسته بندی، قیمت گذاری، معرفی محصول،
برند سازی، تبلیغات و غیره مد نظر قرار می گیرد. بررسی ها نشان می دهد بی توجهی به
بازاریابی محصولات از دلایل کاهش تولیدات کشاورزی و دامی است. این امر باعث
کاهش  سوداوری محصولات و در نتیجه کاهش
انگیزه کشاورزان و دامپروران خواهد شد ( عنابستانی و طولابی نژاد، ۱۳۹۷).

دنیای اقتصاد به نقل از نبی (۱۳۹۳) ذکر می کند، آنچه
مصرف‌کننده را به انتخاب کالا در فروشگاه ترغیب می‌کند علاوه بر شهرت و سابقه، شکل
ظاهری کالا یعنی بسته‌بندی است. مطابق این گزارش صنعت بسته‌بندی در ایران طی سال‌های
اخیر پیشرفت‌های زیادی کرده اما به دلیل عدم سرمایه‌گذاری در آن هنوز با شرایط
لازم برای حضور در بازارهای جهانی فاصله دارد. ضمن اینکه ظروف تولیدی در داخل که
بیشتر از جنس شیشه و قوطی فلزی است قابلیت استاندارد را ندارد و این موضوع از
مشکلات آزار‌دهنده‌ای است که تولیدکنندگان مواد غذایی با آن درگیرند. از سویی دیگر توجه به المان های قدیمی در طراحی محصولات همچنین ارائه
فرمولاسیون های یادآورکننده خاطرات گذشته از جمله این موارد است که در فرایند
طراحی و بازاریابی تحت عنوان رترو مارکتینگ از آن یاد می شود  (Brown, 2003) که مثال آن در صنعت لبنیات می
تواند طراحی بطری های جدید شیر با همان ظاهر بطری های قدیمی (تولید شیر شیشه ای با
الهام از این دانش، توسط شرکت پگاه تهران برای مشتریان قدیمی) و یا طراحی برخی
محصولات در ظروف با ظاهری شبیه بیدون شیر در برخی صنایع لبنی دنیا می باشد.

 دیجیتال مارکتینگ نیز
از جمله مباحث روز در این حوزه می باشد (بودلایی و شهیدی، ۱۳۹۷). امروزه بازاریابی بدون استفاده از
ابزارها و کانال های دیجیتال، دیگر به اندازه قبل موثر نیست. لذا بسیاری از شرکت
های لبنی در کشور توجهشان به این مسئله معطوف گردیده است. لزوم توجه به این روش
بازاریابی به ویژه در شرایط بحرانی نمود پیدا می کند (نمونه آن پاندمی کرونا و
ضرورت کاهش ترددات شهری برای خرید می باشد). این روش بازاریابی با بهره برداری از
کانال های مختلفی که مشتریان امروزی بیشتر وقت خود را در آن می گذرانند معنی پیدا
می کند. تبلیغ و فروش از جمله اقداماتی است که از این طریق قایل انجام است (Bortolato, 2016).

به منظور راهیابی و استمرار حضور محصولات در بازارهای هدف
به ویژه صادرات، توجه به برندسازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مهم ترین چالش
موجود در صادرات و حضور محصولات ایرانی در بازارهای هدف عدم استمرار حضور کالاها
در این بازار است به طوریکه متوسط حضور محصولات ایرانی ۲ تا ۲٫۵ سال است. برند ها
نه تنها در بازار هدف دارای اهمیت می باشند، بلکه برای بقای تولیدات در بازارهای
داخلی در برابر هجوم ورود محصولات خارجی نیز، کشورها نیازمند ایجاد توسعه برندها
هستند. در کشور ما محصولات متنوع و بی نظیری وجود دارد که به نقاط مختلف بدون برند
ایرانی صادر می شود به طور مثال  صادرات زعفران
به جهان اغلب بدون بسته بندی است. ایران در بسیاری از محصولات از جمله شیلات و
فراورده های لبنی دارای توانمندی صادراتی است اما استفاده مناسب از این فرصت ها و
رفع این چالش به برنامه ریزی نیاز دارد (خادمی، ۱۳۹۴). جدول ۱ چالش های شاخص پیش
روی معرفی محصول در حوزه صنایع غذایی را به نمایش می گذارد.

جدول ۱: چالش های شاخص پیش روی معرفی محصول پس از تولید

۱۰- ملاحظات زیست محیطی

نتایج نشان می
دهد، اگرچه نوآوری های زیست محیطی کمترین نقش را در بین نوآوری های صنعت لبنیات
داراست اما ارتقای پایداری این صنعت از کیفیت و اهمیت زیادی برخوردار است، به
طوریکه دو رتبه نخست نواوری های صنعت لبنیات در سال های اخیر را به خود اختصاص
داده است (فزونی اردکانی و همکاران، ۱۳۹۶). بازیافت و کنترل
ضایعات و هرزآب ها، فرآوری آب پنیر و ارائه بسته بندی های سازگار با محیط زیسـت از
جمله این موارد می باشند.

برخی از تهدیدهای
زیست محیطی ناشی از فعالیت صنایع لبنی است. لذا شرکت های لبنی و واحدهای وابسته به
آن قاعدتا متعهد به انجام نوآوری در زمینه سلامت و حفظ محیط زیست خواهند بود.
صنایع لبنی مانند سایر صنایع با فروش محصولات بسته بندی (به ویژه بسته بندی های غیر
زیست تخریب پذیر)، می­توانند تاثیر منفی بر محیط زیست داشته باشند. از آنجا که
مصرف کنندگان فرصت کمتری برای انتخاب محصول بدون زباله یا با زباله کمتر دارند این
آلودگی با سرعت بیشتری انجام می­شود. توجه به سلامت محیط زیست گاها
برخی مشتریان را به انتخاب محصول با سایز بزرگ‌تر ترغیب می­کند تا زباله کمتری
تولید کنند (بودلایی و شهیدی۱۳۹۷).

• جمع بندی و نتیجه گیری

مطابق با گزارش
اتاق بازرگانی (۱۳۹۶)، صنایع لبنی ایران با کاهش ۳۷ درصدی مصرف لبنیات طی ۷ سال
گذشته مواجه شده است. در این راستا حفظ مشتری و توسعه دامنه مصرف کنندگان از دغدغه
های پیش روی مدیران در این صنعت به شمار می رود. بدیهی است شناخت چالش های پیش روی
تولید در محصولات جدید و مدیریت جامع آن ریسک سرمایه گذاری را کاهش خواهد داد.
دنیای مدرن جهت تولید محصول جدید و نوآورانه همچنین عرضه آن به مشتری نیازمند
ارائه راهکار نوین و روزامد است. در پژوهش حاضر مطابق بررسی ها، چالش  های اساسی در
کل فرایند تولید محصول جدید در ده دسته معرفی و شناسایی گردید. آنچه مشخص است عدم
توجه به هر کدام از چالش های ذکر شده می تواند بر کل فرایند تولید محصول از خلق
ایده تا رسیدن محصول به دست مصرف کننده تاثیر زیادی داشته باشد. به همین منظور
مدیریت جامع کل فرایند لازم و ضروری است. استفاده از سیستم های خودکار هوشمند برای
مدیریت فرایند های تولید، جهت اخذ تصمیمات به موقع استراتژیک در تولید محصول، از
اهمیت ویژه ای در شرایط مدرن برخوردار است. به طوریکه وزارت کشاورزی روسیه به صورت
فعال در پی اجرای برنامه های اقتصاد دیجیتال در کشور خود است. این برنامه با هدف
تحول در بخش کشاورزی و دستیابی به موفقیت فناوری 
طرح ریزی شده است (Semkiv et al,
۲۰۱۹). مطابق بررسی صورت گرفته در
روسیه، سازماندهی مدیریت شرط اصلی و عامل اصلی در
افزایش رقابت در تولید شیر با کیفیت است. 
باکری (۱۳۹۴)  نیز ایجاد نظام توزیع و فروش با طرح فروش الکترونیکی اعتباری را به عنوان یکی از
راهکارهای مرتبط با مرحله نهایی تولید در کشور توصیه می کند. با توجه به یافته ها به ویژه در صنایع غذایی، مدیریت جامع عملیات
و پشتیبانی در مقابله با محصولات فاسد شدنی، تغییرات غیر قابل پیش بینی تامین، ایمنی مواد
غذایی و ایجاد شرایط پایدار مورد نیاز است. از روش های مدرن و کارامد جهان که می
تواند در پایش کلیه اجزای زنجیره تولید و تامین محصولات غذایی از جمله فراورده های
دامی موثر باشد بهره گیری از دانش اینترنت اشیاء (IoT) است. مجازی
سازی،
عامل های زنجیره تامین را قادر می سازد که فرآیندهای کسب و کار را از راه دور و بدون
وقفه از طریق اینترنت، به عنوان اشیای مجازی، بدون حضور در محل، نظارت،
برنامه ریزی و بهینه سازی کند. لذا پیشنهاد می شود با استفاده از روش های نوین،
سیستم مدریتی یکپارچه جهت کاهش آسیب به فرایند تولید و معرفی محصول جدید، ایجاد
گردد.

تقدیر وتشکر

نگارندگان بر
خود لازم می دانند از جناب آقای مهندس قدوسی مدیرعامل محترم شرکت صنایع شیر ایران
و جناب آقای دکتر میر مدیرعامل محترم شرکت پگاه تهران که در تدوین مقالات  و انجام مطالعات علمی پژوهشی دپارتمان تحقیق
وتوسعه را حمایت نمودند صمیمانه تقدیر و تشکر نمایند.

منابع

• اتاق بازرگانی صنایع، معدن و کشاورزی تهران. ۱۳۹۶. قیمت گذاری، بزرگترین چالش
  لبنی. ۱-۵.
• باریکانی، ا.، شجری، ش، امجدی، ا. ۱۳۸۶٫ محاسبه کشش های قیمتی و درآمدی تقاضای
  مواد غذایی در ایران با استفاده از سیستم تقاضای تقریبا ایده آل و پویا. اقتصاد
  کشاورزی. سال ۱۵٫ شماره ۶۰٫
• باکری، ر. ۱۳۹۴. ۶ چالش اصلی صنعت لبنی. روزنامه دنیای اقتصاد. شماره خبر
  ۸۸۸۱۷۱.
• بودلایی، ح. شهیدی، ع. ۱۳۹۷. مطالعه
  کیفی تجربیات مشتریان در صنایع خرده فروشی. تحقیقات بازاریابی نوین.  ۸(۲):
  ۱-۲۲.
• پیش بهار، ا.،
  فردوسی، ر. و حیاتی، ب ا. ۱۳۹۶. تدوین
  و اولویت بندی استراتژی های بازاریابی محصولات لبنی شرکت پگاه آذربایجان شرقی:
  کاربرد رهیافت تحلیل سلسله مراتبی. نشریه اقتصاد کشاورزی. ۱۱ (۴):‌۱-۱۹.
• تابشیان،‌ ا. و کریم آباده، ن. ۱۳۹۴. اولویت های پژوهشی در صنعت لبنیات. بیست
  و سومین کنگره علوم و صنایع غذایی ایران- با محوریت صنعت غذا و پژوهش های کاربردی.

–        
چالش و
راهکار های فروش محصول جدید http://keshavarzfazl.com

• حسنی، م.،
  محمدی ثانی، ع.، شریفی، ا. و حسنی، ب. ۱۳۹۴. بررسی ویژگی های ماست
  پروبیوتیک طعم دار قالبی وهمزده با استفاده از عصاره زرشک بیدانه. نشریه ی نوآوری در علوم و فنّاوری غذایی. ۷
  (۲): ۱۰۹- ۱۲۰.
• خادمی،
  ا. ۱۳۹۴٫ بررسی وضعیت برندسازی
  در محصولات صادراتی و ارائه راهکارهای اجرایی توسعه آن در صنایع غذایی کشور. موسسه
  پژوهش های برنامه ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی، مدیریت خدمات پژوهشی.
  وزارت جهاد کشاورزی. ۱۰۹ صفحه.
• دادگر، ش. ۱۳۹۸. دو نگرانی تولید کنندگان محصولات لبنی. روزنامه دنیای اقتصاد.
  شماره خبر ۳۵۳۸۹۳۴.
• دانش کهن، ح.، بیدگلی، م. ر. ۱۳۸۹٫ پروژه های توسعه محصول و عوامل کلیدی
  موفقیت و شکست. چهارمین کنفرانس مدیریت تکنولوژی ایران. تهران.
• شفیعی، م.، رحمانپور، م. و بهدری، م. ۱۳۹۱. بررسی موانع و راهکارهای ارتباط
  صنعت و دانشگاه، مورد مطالعه شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ. فصلنامه نوآوری و
  ارزش آفرینی. ۱(۱و ۲): ۵-۱۸.
• فزونی اردکانی، ز. فرهادیان، ه و پزشکی راد، غ ر. ۱۳۹۶٫ تعیین درجه توسعه
  یافتگی صنایع لبنی استان های ایران کاربرد تکنیک تاکسونومی. مجله علوم و
  صنایع غذایی. دوره ۱۴ (۶۴): ۵۱-۶۰٫
• کرباسی، ع ر. آقا صفری، ح. ۱۳۹۶٫ بررسی عوامل موثر بر گرایش مصرف کنندگان به
  لبنیات برند. علوم وو صنایع غذایی. علوم و صنایع غذایی. شماره ۷۲٫ دوره ۱۴٫
• مانیان، ا.، اصغری زاده، ع.، دهقان بنادکی، م. ۱۳۹۰. نقش
  مدیریت دانش در عملکرد فرآیند توسعه محصول جدید پژوهشی پیرامون شرکتهای SME صنعت نرمافزار استان یزد. نشریه مدیریت فناوری
  اطلاعات. ۳ (۸): ۱۳۳- ۱۵۰.
• مرتضای، ا. ۱۳۹۵٫ شناسایی و دسته بندی موانع و چالشهای تولید و
  رقابتپذیری در بنگاههای زنجیره غذا و ارزیابی قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و
  ارتقای نظام مالی کشور (از دیدگاه فعالان اقتصادی زنجیره غذا). اتاق بازرگانی،
  صنایع، معادن و کشاورزی تهران. ۱۳۵ صفحه.
• میر، س. ج. ۱۳۹۳٫ چالش های سرمایه گذاری در
  توسعه صنایع کشاورزی (با تاکید بر صنایع غذایی). وزارت جهاد کشاورزی- موسسه پژوهش
  های برنامه ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی. کد پژوهش. R-93-6-1-87. 48 صفحه.
• نبی، ع ر. ۱۳۹۳. چالش
  های پیش روی صنعت غذایی کشور. روزنامه دنیای اقتصاد. شماره خبر ۳۲۷۴۳۱۴.

• Adaku, E., Amoatey, C., Nornyibey, I. Famiyeh,
  S. 2018. Delay in new product introduction: Experiences of a food processing
  company in a developing economy. Journal of Manufacturing Technology
  Management. 29 (5). DOI: 10.1108/JMTM-09-2017-0190
• Adelaga, A. O., Nayga Jr, R. M., Schilling, B.
  J., Rose, K. 2008. Understanding the challenges facing the food manufacturing
  industry. Journal of Food Products Marketing. 6:2,
  ۳۵-۵۵, DOI: 10.1300/J038v06n02_04
• Arcese, .G., Flammini, S., Lucchetti, M. C. and
  Matucci, O. 2015.Evidence and experience of open sustainability innovation
  practice in the food sector. Journal of Sustainability (MDPI). 7(7), 8067-8090. https://doi.org/10.3390/su7078067
• Brown,
  S.  2003. The retromarketing revolution: l’Imagination au pouvoir. International Journal of Management. 3(4):303 –
  ۳۲۰٫ DOI: 10.1111/1468-2370.00070
• Berglund, M., Harlin, U. and Gullander, P. 2012.Challenges in a product introduction in a cross-cultural
  work system – a case study involving a Swedish and a Chinese company”. Swedish Production Symposium, 6-8 November, Linköping, Sweden.
• Bortolato, I. 2016. Digital marketing influence
  in the food sector, a case study: Eataly and its associated companied analysis.
  Master thesis, Universita CaFoscari Venezia.

–         
Chirumalla K. 2017. Challenges in managing new product introduction
projects: An explorative case study. 21st International Conference on
Engineering Design, At Vancouver, Canada.

• Constantinides, E. and Vries, S. 2017.
  Marketing of the 21^st century, marketing science institute research
  priorities 2016- 2020. Through the lens of the future market. University of
  Twente- Netherlands. Volume 1. 331p.
• Cooper, R. G., Kleinschmidt, E. J. 1993. Screening new
  products for potential winner long range planning. Vol 26, No 6. 74 pp.
• Creamer, L.K.,
  Pearce, L.E., Hill, J.P., Boland, M.J., 2002. Milk and dairy products in the
  ۲۱st century. Journal of Agricultural and Food Chemistry 50, 7187–۷۱۹۳٫
• Dekkers, R., Chang, C. M. and Kreutzfeldt, J.
  (۲۰۱۳), “The interface between “product design and engineering” and
  manufacturing: A review of the literature and empirical evidence”,
  International Journal of Production Economics, Vol. 144, No. 1, pp. 316-333
• Demeter, R.M.,
  Meuwissen, M.P.M., Oude Lansink, A.G.J.M., Van Arendonk, J.A.M., 2009.
  Scenarios for a future dairy chain in the Netherlands. NJAS – Wageningen
  Journal of Life Sciences 56, 301–۳۲۳٫
• Elghannam A, and Mesías F. 2018.
  Social networks as a new marketing channel for animal food products: a
  qualitative study in Spain. Journal of Archivos de Zootecnia. 67 (258): 260- 268.  DOI:
  ۱۰٫۲۱۰۷۱/az.v67i258.3662
• Frona, D. Szenderák, J. and Harangi-Rákos, M. 2019. The challenge of feeding the word (Review). Journal of
  sustainability (MDPI). 11(20): 5816   https://doi.org/10.3390/su11205816
• Huang, C. H., Hou, C. T. 2018. Innovation,
  research and development, and firm profitability in Taiwan: Causality and
  determinants. International Review of Economics & Finance. (59): 385- 394.
• Ksenia, P. 2013. Packaging design as a marketing tool and
  desire to purchase. Thesis. Saimaa
  University of Applied Science. 72 pp.
• Lederman J. 2007. The challenge for the dairy industry arising from
  the new Health Claims Standard an impetus for innovation. Journal
  of dairy technology,vol. 62,(2) pp:95-99
• Lemanowicz,
  M.,  Szwacka- Mokrzycka, J. 2014.
  Innovation Activities in The Food Market, Journal of POLITYKI EUROPEJSKIE,
  Finance Marketing  , Vol. 12 (61) PP. 110-121
• Mahdavi,
  A., Poorshafie, F.2016. A study of effects of adding extruded flax seed on
  saturated and unsaturated fatty acids in holestein Dairy Cows. : In: steps to
  sustainable livestook international, january 12-15,(pp.38) Bristol.UK :
  University of food security-land .
• OECD/
  Eurostat. 2005. Oslo manual: guidelines for Collecting and interpreting
  innovation data.
• Radas,
  S., Bozic, L. 2009. The antecedents of SME innovativeness in an emerging
  transition economy. Journal of Technovation, 29 (6-7), 438-450.
• Semkiv, L. P.
  Semkiv, m. V. Grishakia, N. I. and Stanevich, S. V. 2019. Innovation in dairy
  production as the basis of effective management. The European Proceedings of
  Social & Behavioural Sciences. 446- 453 p. https://doi.org/10.15405/epsbs.2019.12.05.54
• Sommer A. F.Popovska I. D.  and Jensen K S. 2014. Barries towards integrated product development
  challenge from a holistic project management perspective. Int J. Project
  management. https://doi.org/10.1016/j.ijproman.2013.10.013
• Surbier A, Alpan G, and Eric, B. 2013. Comparative study on production ramp- up: state- of- the
  art and new challenges. Journal of Production
  Planning and Control. 25(15): 1264-1286.  Doi: 10.1080/09537287.2013.817624

دولت هند اعلام کرد ۴۰ میلیارد دلار به بخش کشاورزی این کشور تزریق خواهد کرد و چندین میلیارد دلار هم در طراحی شبکه آب فدرال سرمایه‌گذاری خواهد کرد تا دوباره رشد اقتصادی هند را تقویت کند.

به گزارش صنعت غذا و کشاورزی (اگروفودنیوز)، به نقل از رویترز، دولت هند اعلام کرد ۴۰ میلیارد دلار به بخش کشاورزی این کشور تزریق خواهد کرد و چندین میلیارد دلار هم در طراحی شبکه آب فدرال سرمایه‌گذاری خواهد کرد تا دوباره رشد اقتصادی هند را، که به پایین‌ترین سطح ۱۰ ساله خود رسیده است، تقویت کند.

وزیر مالی هند، نیرمالا سیتارامان، در هنگام ارائه بودجه سال مالی ۲۰۲۰-۲۰۲۱ در پارلمان گفت: کسری بودجه سال جاری به ۳.۸ درصد تولید ناخالص داخلی افزایش خواهد یافت، در حالی که سطح هدف آن ۳.۳ درصد تعیین شده بود.

هند با بدترین روند کند شدن اقتصاد خود در دهه اخیر مواجه شده است. طبق تخمین دولت، رشد اقتصادی سال مالی جاری هند (که در ۳۱ مارس به پایان می‌رسد) به ۵ درصد کاهش خواهد یافت، که این کمترین رشد آن از زمان بحران اقتصادی جهان در ۲۰۰۸-۲۰۰۹ است.

وزیر مالی هند گفت: بازارهای کشاورزی باید آزاد شوند و کشاورزی باید رقابتی‌تر شود.

او ادامه داد: دولت ۵۰.۶۵ میلیارد دلار بر روی طرح آبیاری فدرال سرمایه‌گذاری خواهد کرد تا چالش‌های پیش روی هند را حل کند. هند یکی از پرتنش‌ترین کشورها در زمینه آب می‌باشد.

کشاورزی بیش از ۱۵ درصد از تولید ناخالص داخلی هند را به خود اختصاص می‌دهد و منبع درآمد بیش از نیمی از جمعیت ۱.۳ میلیارد نفری این کشور است.

سرویس خبری: بین الملل

افزایش ۲برابری قیمت گوشت گوسفندی بدون رشد قابل‌توجه هزینه‌های تولید و رشد بارش‌ها در مراتع کشور، فضای جذابی برای رشد سرمایه‌گذاری در حوزه پرورش دام ایجاد کرده به‌گونه‌ای که برخی سرمایه‌ها از بانک‌ها به‌سمت دامداری سوق پیدا کرده است.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، سال ۹۸ که با باران‌های سیل‌آسا همراه بوده، سال پررونقی را برای بخش کشاورزی ایران رقم زده که اگر از این فرصت استثنایی استفاده شود، با توسعه بخش کشاورزی می‌توان بخش قابل‌توجهی از مشکلات اقتصاد را حل کرد.

یکی از مهم‌ترین عوامل در هر فعالیت اقتصادی توجه به بازار است و در صورتی که بازار مناسبی برای فروش وجود داشته باشد احتمال موفقیت آن فعالیت اقتصادی بسیار زیاد است؛ این مهم اکنون برای تولیدکنندگان گوشت قرمز فراهم شده است و دامداران می‌توانند از فعالیت اقتصادی که انجام می‌دهند سود مناسبی به‌دست آورند.

قیمت هر کیلوگرم گوشت شقه گوسفندی در سال جاری در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته بیش از ۲ برابر افزایش یافته و هرکیلوگرم آن از ۴۲ تا ۴۳ هزار تومان به ۸۵ تا ۹۵ هزار تومان رسیده است.

در حالی که قیمت گوشت قرمز در بازار افزایش این‌چنینی داشته است اما هزینه‌های تولید این محصول در کشور در مقایسه با قیمت مصرف‌کننده افزایش نیافته است به‌طوری که هزینه خوراک دام که بیشترین هزینه را برای تولیدکنندگان به‌همراه دارد کماکان از حمایت‌های دولت بهره‌مند است و نهاده‌های دام مانند ذرت و کنجاله سویا  با ارز ۴۲۰۰ تومان وارد می‌شود و موقعیت استثنایی برای تولیدکنندگان این بخش ایجاد کرده است.

وزارت جهاد کشاورزی همواره اعلام می‌کند که تمام نیاز تولیدکنندگان دام و طیور کشور به نهاده‌ها را با ارز دولتی تأمین می‌کند اما تولیدکنندگان مدعی‌اند که بخشی از این نیاز را می‌توانند با قیمت مصوب دولتی تأمین کنند و مجبور هستند مابقی را از بازار آزاد تهیه کنند؛ با وجود این، تولید در این بخش کماکان بسیار به‌صرفه است.

بر اساس اعلام دبیر ستاد تنظیم بازار بعد از توقف واردات گوشت قرمز با ارز ۴۲۰۰تومانی این محصول رقابتی و عرضه و تقاضایی شده است و دولت دخالتی در تعیین قیمت‌ها ندارد که این امر شرایط مناسبی را برای تولیدکنندگان داخلی مهیا کرد.

همچنین افزایش بارش‌ها در سال جاری مراتع سرسبزی را در مناطق کوهستانی سراسر کشور ایجاد کرده که به پرورش‌دهندگان دام‌های سبک و سنگین سال پررونقی را نوید می‌دهد.

پرورش دام، محلی برای ورود سرمایه‌های سرگردان

سوددهی بالا، جذابیت‌ها را در بخش پرورش دام سبک گوسفندی به‌حدی افزایش داده است که تولیدکنندگان به‌دنبال جذب سرمایه‌های سرگردان و حتی کوچک برای تولید و گسترش کار خود هستند.

شاید در این روزها در کوچه و خیابان پیشنهاد سرمایه‌گذاری برای پرورش دام حتی با مبالغ کم را شنیده باشید که به افراد پیشنهاد می‌شود چند میلیون تومانی را که در اختیار دارند بدهند تا بعد از پرواربندی و در نظر گرفتن هزینه تولید اصل پول خود و سود بیشتری از سود بانکی دریافت کنند.

دولت از دامداری‌ها چه حمایت‌هایی می‌کند؟

پرورش و پرواربندی دام سبک در کشور علاوه بر اینکه مشمول حمایت‌های دولتی برای تأمین نهاده می‌شود،  تسهیلات و خدمات دولتی دیگری نیز دریافت می‌کنند به‌طوری که تولیدکنندگان این بخش می‌توانند برای اجرای طرح خود از تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری که از محل صندوق ذخیره ارزی تأمین شده و سود کمی دارد استفاده کنند؛ همچنین در این بخش سازمان دامپزشکی نیز خدمات بهداشتی به تولیدکنندگان ارائه می‌دهد.

پروش دام سبک فقط تولید گوشت نیست

هـدف از پـرورش گوسفند چیسـت؟ به‌طـور کلـی گوسـفند و بـز را می‌تـوان بـر اسـاس دسـتیابی بـه محصـولات و تولیداتـی کـه ارائـه می‌کننـد، نگهـداری کـرد و آنهـا را پـرورش داد، از جملـه ایـن تولیـدات می‌تـوان بـه تولید گوشت، پشم، شیر، باروری، زادوولد و کود اشاره کرد.

پـرورش دام داشـتی: در دام داشـتی هـدف و منظـور از نگهـداری و پـرورش عبـارت اسـت از حداکثـر تولیـد  بـا توجـه به بره (بزغالـه) در سـال و نیـز تولیـد شـیر، فرآورده‌هـای لبنـی و پشـم (کرک) است.

پـرورش دام پـرواری: پرواربنـدی دام بـه حرفـه و فنـی از دامـداری می‌گویند، کـه در آن بـا تنظیـم یـک جیـره غذایـی متناسـب و متـوازن طـی یـک دوره زمانـی مشـخص، اسـتعداد و تـوان تولیـد گوشـت در دام بـروز می‌کنـد، به‌عبارتـی پرواربنـدی دام بـه‌معنـی چـاق کـردن دام (نـژاد گوشـتی) بـا تـوان دامـداری حرفـه‌ای، ایجـاب می‌کند تـا بـرای کسـب حداکثر تولیـد نهایـی دام بـرای تولیـد عضلـه اسـت.

در ایـران مـدت پرواربنـدی دام سـبک از ۷۵ تـا ۱۲۰ روز و بـه‌طـور متوسـط ۱۰۰ روز است. هـر زمـان کـه اضافـه‌وزن را بیشـتر چربـی تشـکیل دهـد بایـد خاتمـه دوره پرواربنـدی باشد.

توجه به عوامـل مختلفـی از جملـه چگونگـی خریـد دام مناسـب و سـالم و ارزان‌قیمـت، تهیـه علوفـه ارزان‌قیمـت در فصـول مناسـب و انبارکـردن آن، تأمیـن جایـگاه مناسـب و بهداشـتی و دارا بـودن اطلاعات فنـی در مـورد تهیـه جیره‌هـای متعـادل، سـن و انتخـاب نژادهـای گوشـتی و وضعیـت بـازار در ایجاد یک تولید اقتصادی و سودآوری مناسب بسیار مورد اهمیت است.

انواع جایگاه پرورش دام:

سه نوع جایگاه برای پرورش گوسفند و بز در نظر می‌گیرند:

اصول جایـگاه بـاز: ایـن جایـگاه از چهـار طـرف بـاز و فقـط دارای سـقف به‌صـورت سـایه‌بان اسـت و بـرای مناطق گـرم و خشـک مناسـب اسـت (نواحـی فلات مرکزی و اسـتانهای شـرقی).

جایـگاه نیمه‌بـاز: جایـگاه نیمه‌بـاز دارای سـه دیـواره جانبـی بـوده و مسـقف اسـت، معمـولاً آن کامـلاً بـاز و بـه بهاربنـد متصـل اسـت، ایـن نـوع جایـگاه بـرای مناطـق معتـدل و گـرم و مرطـوب مناسـب اسـت (نواحی اطـراف دریـای خـزر و سـواحل جنوبـی).

جایـگاه بسـته: ایـن جایـگاه کاملاً بسـته و مسـقف اسـت، جایـگاه بسـته توسـط درب و پنجره‌ها بـه فضای آزاد راه پیـدا می‌کنـد و بـرای مناطـق سردسـیر مناسـب اسـت (محدوده رشـته‌کوههـای البـرز و زاگـرس و برخـی نقـاط پراکنـده در نواحـی مرکـزی).

لازم بـه گفتـن اسـت کـه جایـگاه بسـته را می‌تـوان در مناطـق آب‌وهوایـی مختلـف مـورد اسـتفاده قـرار داد.

در جایگاه‌های باز و نیمه‌باز، فضای لازم برای هر رأس دام بیش از جایگاه بسته است؛ در جایگاههـای بسـته بایـد بـه شـرایط تهویـه سـالن توجـه بیشـتری داشـت و از دریچه‌هـا و فـن مناسـب برای تهویه آن استفاده نمود که هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.

فرهاد آگاهی، رئیس انجمن واردکنندگان فراورده‌های خام دامی، در یادداشت خود به بحث علاقه‌مندی کشورهای دیگر به بازار ایران می‌پردازد و در این میان با یادآوری اینکه سرمایه خارجی بدون مطالعه وارد کشور نمی‌شود، وارد بحث رفتارشناسی سرمایه گذاران خارجی می‌شود.