یک محقق صنعت زنبورداری گفت: عسل ایران سزاوار کسب جایگاه معتبر خود در جهان است ولی مدیریت غلط در کنار وجود ناخالصی‌ها و باقیمانده سموم و داروها و نیز و مباحث سیاسی و تحریمی سبب کاهش صادرات ایران و شناخته نشدن شایسته عسل با کیفیت و متنوع ایرانی به جهان شده است.
به گزارش صنعت غذا و کشاورزی (اگروفودنیوز)، به نقل از صنعت زنبورداری ایران، یک محقق و پژوهشگر صنعت زنبورداری ایران در بیان مشکلات این صنعت و راهکارهای غلبه بر آن گفت: برای فروش خوب عسل و فرآورده‌های آن باید فرهنگ‌سازی صورت بگیرد و متأسفانه کار درستی در کشور، حول این زمینه انجام نگرفته است، مثلاً: مصرف‌کننده ما حاضر است برای پنیر محلی که خواص و فواید کمتری دارد و سرشار از باکتری‌های ناشناخته است، هر کیلو ۸۰ هزار تومان بپردازد ولی حاضر نیست برای یک عسل نسبتاً خوب، کیلویی ۶۰ هزار تومان هزینه کند و این نشان می‌دهد که ما ارزش غذایی محصولات زنبور را فرهنگ‌سازی نکردیم.
فرهنگ‌سازی مصرف عسل برای جامعه نیاز فرهنگی صنعت زنبورداری
دکتر مراد خضرزاده در گفتگو با عسلنا تصریح کرد: پزشکان و اهالی رسانه می‌توانند در رساندن پیام این صنعت و توجیه ارزش غذایی فرآورده‌های عسل بسیار مفید و مؤثر باشند و به این صنعت منت گذاشته و واقعیات را ابراز کنند.
وی اضافه کرد: باید از آموزش و فرهنگ‌سازی برای بچه‌ها شروع کنیم با کارتن‌های آموزشی و شعرهای کودکانه‌ای که به فواید عسل و زنبور می‌پردازد، این فرهنگ‌سازی‌ها، هم سلامت غذایی مردم را بالا می‌برد و هم به توسعه فروش محصولات زنبورعسل و تعالی صنعت زنبورداری منجر می‌شود.
این محقق و پژوهشگر ادامه داد: همان‌طور که در آمار می‌بینیم ما در صادرات هم موفق نبودیم و هیچ کار قابل‌تقدیری انجام ندادیم، بخش بزرگی از عدم توفیق صادرات به مدیریت غلط زنبوردارهای ما و عدم به‌روز بودن و نداشتن دانش کافی برمی‌گردد، در بازارهای جهانی عسل ما را برای بالا بودن ساکارز پس نمی‌زنند بلکه این باقیمانده دارویی و سموم بالاست که صادرات عسل را زمین‌گیر می‌کند.
چرا عسل ایران در صادرات پس‌زده می‌شود؟
به گزارش عسلنا، وی اذعان کرد: وقتی آزمایشگاه‌های گمرک خارجی عسل ما را تست کرده و به باقیمانده دارو و سموم بالاتر از استاندارد جهانی می‌رسند، قاعدتاً عسل ما را با همه کیفیت آن پس می‌فرستند و این تصور غلطی است که عسل ایرانی برای بالا بودن ساکارز مورد اقبال صادرات قرار نمی‌گیرد، عسل ساکارز بالا هم قیمت خودش را دارد و صادرات می‌شود.
خضر زاده با بیان اینکه بخشی از موانع صادرات به همین عدم خلوص و درصد بالای مواد دارویی برمی‌گردد و بخشی هم به مسائل سیاسی و تحریم‌ها یا به مدیریت غلط، عنوان کرد: باوجود همه این مشکلات، باز می‌توان صادرات را سامان داد، چراکه بازارهای خوبی در کشورهای همسایه و حاشیه خلیج‌فارس برای عسل ما وجود دارد ولی به‌شرط اینکه مشکل اساسی، یعنی باقیمانده بالای سموم و ناخالصی‌های آن برطرف شود.
آموزش زنبورداران و تعریف استانداردهای صادراتی
به گزارش عسلنا، وی در ادامه بیان کرد: لازم است زنبورداران ما با آموزش‌هایی که می‌بینند و استفاده از داروی ارگانیک و روش‌های علمی درست، کیفیت عسل را بالا ببرند و از ناخالصی‌ها پاک کنند تا مسئولین هم در زمان و مکان مناسب بتوانند درهای صادرات را به روی زنبورداران باز کنند.
این زنبوردار موفق با اشاره به مباحث استاندارد و انتقاد از فقدان استانداردهای ملی، گفت: متأسفانه سازمان استاندارد ما هنوز نتوانسته به تعریف درستی از یک استاندارد محلی و بومی برسد و استاندارد خوبی را تعریف کند تا با نظارت دقیق بر این استانداردها بخش اعظم مشکلات حل شود و خریدار با برچسب‌های واقعی بر محصولات مواجه شود و بداند که نظارت و درجه‌بندی عادلانه‌ای برقرار است و او می‌تواند بر اساس وسع مالی به خرید درجه‌ای از عسل مرغوب بپردازد و مطمئن باشد که فریب نمی‌خورد.
مؤلف کتاب بیماری‌ها، آفات و شکارگران زنبورعسل، با اشاره به استانداردهای فروش در اروپا ابراز کرد: در کشورهای اروپایی با دقت و تست دقیق، عسل ها به ۴ درجه A تا E برچسب استاندارد می‌خورد و عسل درجه A را عسل تک‌گل اعلا و با ساکارز پایین و عسل گروه B را عسل چند گیاه با ساکارز بالاتر تشکیل می‌دهد و در گروه عسل C هم کیفیت کمتری دارد و ساکارز بالاتر، ولی همه این‌ها مرغوب و طبیعی هستند و هیچ زیان یا ناخالصی خالصی ندارند فقط بر اساس کیفیت درجه‌بندی‌شده تا مشتری بر اساس ذائقه و قیمت تصمیم‌گیری کند.
حذف واسطه‌ها و دلالان و کاهش فاصله زنبوردار و مصرف‌کننده
وی افزود: متأسفانه ما در ایران نه استاندارد ثابت داریم و نه استاندارد محلی بر اساس گل و گیاهان موجود و نه نظارتی بر استانداردها هست و فقط با کپی‌برداری از استانداردهای اروپایی برخی قوانین و دستورالعمل‌هایی را داریم که اصلاً رعایت و نظارت نمی‌شود.
به گزارش عسلنا، این پژوهشگر و زنبوردار در ادامه به مشکل دیگر این صنعت یعنی وجود واسطه‌ها و دلالان اشاره کرد و حذف این بخش را کاری دشوار دانست که در صورت تحقق سبب بالا رفتن سود زنبوردار و کاهش فاصله میان مراکز تولید و عرضه می‌شود.
وی در ادامه گفت: هرچقدر واسطه‌ها حذف شود از گران شدن عسل و سایر محصولات جلوگیری می‌شود، مثلاً الآن شاید ژل رویال با ده واسطه به دست مردم می‌رسد و قیمت مدام زیاد می‌شود، کیفیت هم به‌مرورزمان پایین می‌آید، ولی با حذف این واسطه‌ها قیمت بسیار پایین‌تر آمده و بالطبع خرید مردم هم زیادتر می‌شود و سود زنبوردار هم افزون می‌شود.
خضر زاده اظهار کرد: وجود دلال هم قیمت را بالابرده و هم کیفیت را کم می‌کند و اگر در هر شهر یک بازار و در هر استان چند بازار محلی از تولید به فروش به وجود آید، فاصله زنبوردار و خریدار کم می‌شود.
بسته‌بندی بر اساس نیاز روز جامعه و ذائقه مشتری
وی در خصوص مشکل دیگر صنعت زنبورداری یعنی بسته‌بندی، تشریح کرد: همه زنبوردارها تقریباً بسته‌بندی کننده هستند که این‌ها نیاز بازار را دقیق نمی‌شناسند، زمانی بسته‌بندی ما ۱۶ کیلویی و بعد به ۷ و ۵ کیلویی رسید و اکنون بسته‌بندی بسیار خردتر شده و با توجه به اقتصاد خانواده، اکنون نهایت یک خانوار ۲ کیلو عسل در ماه می‌خرد و باید بسته‌بندی‌های حتی ۲۰۰ گرمی هم وجود داشته باشد.
به گزارش عسلنا، این محقق ادامه داد: ازلحاظ شکل و شمایل هم متأسفانه بسته‌بندی‌های ما لوکس و شکیل و مختص محصولات نیست و جای طراحان ویژه در این صنعت خالی است و کمتر زنبورداری هم نیاز بازار را می‌فهمد و بسته‌بندی‌های ما به‌هیچ‌وجه مناسب ذائقه بازار موجود و بر اساس پیشرفت‌های صنعت بسته‌بندی نیست.
دکتر خضر زاده خاطرنشان کرد: توجه به نیاز بازار و بسته‌بندی ویژه برای هر نوع مصرف‌کننده و زیبایی بصری، توجه به بازیافت و عدم زیان بسته‌بندی برای محیط‌زیست و رعایت زیباترین و بهینه و کاربردی‌ترین متریال و طراحی از مسائلی است که قطعاً در میزان فروش و جلب بیشتر مشتری مؤثر است.
سرویس خبری: دام و طیور و آبزیان
