علی خانی
فعال حوزه صادرات

چندیست تصمیم گیری های متخذه در خصوص صادرات، روند فعالیت‌های صادراتی برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان را بیش از پیش پر زحمت تر و کم رونق تر نموده و به مرور به سمت توقف سوق می دهد.

سوالی که مطمئنا برای تمام فعالین این حوزه پیش خواهد آمد این است که در اینگونه تصمیم گیری ها چه ملاک ها و معیارهایی در نظر گرفته می شوند؟ از چه گروه مشاوران و ناصحین بهره گیری می شود؟

آیا قبل از روند تجاری و تنها در روند تولید، به این نکته که ممکن است تولید کننده به لحاظ صرفه کم و زحمت بسیار و هزینه های بی معنی تصمیم به توقف فعالیت خود بگیرد، توجه شده است؟ آیا به تبعات این تصمیم فکر شده است؟ خروج سرمایه ها، توقف بسیاری از فعالیت های اقتصادی مرتبط مستقیم یا غیر مستقیم، افزایش بیکاری که در حال حاضر نیز عدد آن قابل دفاع و پذیرش نیست و … ؟!

با توجه به روند بدون توقف و غیر موجه تورم، افزایش قیمت های تمام شده برای تولیدکنندگان از یک سو و بی ثباتی نرخ ارز و نوسانات غیر منطقی آن از سوی دیگر، امر صادرات را به مرور تبدیل به امری غیر ممکن خواهد کرد، و نیز ثبات ارزش پول و ارز در کشورهای هدف صادراتی و تورم کنترل شده در این کشورها، واردات از ایران را هر چه بیشتر به معامله ای زیانده و غیر منطقی تبدیل کرده و به مرور کالاهای ایرانی به نوبت از سبد واردات این کشورها حذف خواهند شد و کشورهای رقیب مانند ترکیه، کشورهای اروپایی و حتی تولید کنندگان عرب بالاخص عربستان سعودی بدون پرداخت هیچ هزینه بازاریابی و تبلیغات و به مدد قوی تصمیم گیری های مطالعه نشده و قوانین جدید در ایران، به راحتی جایگزین محصولات ایرانی در بازارهای هدف خواهند شد، چنانچه تصمیم گیرندگان دسترسی به بازارهای هدف داشته باشند به وضوح خواهند دید که خروج ایران از کلیه بازارهای صادراتی به سرعت در حال اتفاق افتادن است.

بخشنامه اخیر صادره مبنی بر پرداخت عوارض اضافی برای محصولات لبنی اعم از شیر خشک، خامه، کره و کره حیوانی چه مبنای مطالعاتی و محاسباتی داشته است؟ اگر عوارض اعلام شده در این بخشنامه را به تعرفه های گمرکی، افزایش هزینه های حمل و نقل، زیان ۳۰ تا ۴۰ هزار ریالی در فروش هر دلار در سامانه نیما، افزایش قیمت ملزومات و مواد اولیه بر اساس دلار بازار آزاد، مالیات ها و هزینه های جانبی و تعریف نشده سازمانها برای انجام وظایف عادی و … به قیمت تمام شده محصول در ایران اضافه شود آیا توان یا توجیهی برای تولید باقی می ماند؟ قبل از تفکر و تعقل در زمینه تولید و صادرات، آیا راهکاری برای کنترل مشکلات بازار داخلی اندیشیده شده است؟ تورم روزانه و کاهش توان خرید مردم، کوچکتر شدن سفره هموطنان، افزایش بیکاری، افزایش بزه و . . .

متاسفانه کشورهای رقیب امکانات و امتیازات بسیاری برای انگیزش در زمینه فعالیت اقتصادی، تولید و صادرات برای سرمایه گزاران داخلی و خارجی خود در نظر می گیرند اما متاسفانه اتفاقات اخیر در ایران که برآمده از تصمیم گیری های مطالعه نشده است، انگیزش برای توقف کسب و کارها، خروج سرمایه ها و ایده ها را به شدت افزایش داده است.

اگر تصمیم گیرندگان و ایده دهندگان اتفاقات اخیر تا به حال فعالیت تولیدی یا بازرگانی انجام داده باشند بی شک پاسخگوی سوالات نخواهند بود و می بایست به جای اندیشیدن به وضعیت موجود به فکر یافتن توجیهی برای این حجم از تصمیمات اشتباه و بی سر انجام باشند.

و ای کاش تصمیم گیرندگان و ایده‌دهندگان در هر زمینه ای در کشور، افرادی مرتبط، آگاه و زحمت کشیده در آن حوزه باشند.