اهم اخبار

گفتگوی اگروفودنیوز با مهندس شاهرخ ظهیری، بنیانگذار شرکت مهرام

بدون دیدگاه
image_pdfimage_print

به گزارش اگروفودنیوز، شاهرخ ظهیری در سال ۱۳۰۹ در ملایر بدنیا آمد وی موسس و بنیانگذار شرکت مهرام است و سالها ریاست کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی و خزانه دار اتاق بازرگانی ایران را بعهده داشت، ظهیری هم اکنون بعنوان مشاور در اتاق بازرگانی ایران مشغول می باشد.

هنگامی که وارد اتاق کار مرد خستگی ناپذیر صنعت غذا شدیم با رویی باز و گشاده، چون همیشه، پذیرای ما شدند. گپ و گفت کوتاهی با ایشان داشتیم که در زیر می خوانید:

  • جناب ظهیری وضعیت صنعت غذا در کشور را چگونه ارزیابی می کنید ؟

اهمیت صنعت غذا بر کسی پوشیده نیست. چهار سال پیش فائو همایشی با حضور سران همه ی کشورها با موضوع گرسنگی و غذا برگزار کرده بود. در این همایش عنوان شد که یک ملیون و چهارصد گرسنه وجود دارد. البته با اقداماتی که در سالهای اخیر سازمان ملل انجام داده است ۲۰۰ ملیون نفر از این تعداد کاسته شده است. خطر گرسنگی از بمب اتم هم بیشتر است یعنی اگر گرسنگی در دنیا حاکم شود دیگر نمی توان جلوی آن را گرفت.

اتحادیه جماهیر شوروی وقتی فروریخت که گندمش را از استرالیا و آمریکا خرید. بنابراین باید به موضوع غذا اهمیت داد.

در ایران خوشبختانه صنایع غذایی بسیار پیشرفت کرده است ولی متاسفانه دولت آنچنانکه باید و شاید به آن توجه نمی کند.

  • مشکلات موجود در صنعت غذا در کجا می بینید و پیشنهاد حضرتعالی برای رفع موانع چیست ؟

چهار مشکل را عنوان می کنم که اگر این مشکلات رفع شود، آن موقع امتیازاتی حاصل می گردد.

مشکل اول، وزارت صنعت، معدن و تجارت، برنامه راهبری ای را تدوین کرده است که در آن از هفت صنعت نام برده ولی اسمی از صنعت غذا نیست. در این برنامه راهبردی به این صنایع توجه شده است : ۱- صنعت خودرو، ۲- صنعت فولاد، ۳- صنعت نساجی و پوشاک، ۴- صنعت سیمان، ۵- صنعت دام و طیور، ۶- صنعت لوازم خانگی و ۷- صنعت کاشی و سرامیک

جای صنعت غذا با اهمیت فراوانی که دارد در این بین خالیست. البته با توجه به صحبتهایی که شده است مسئولین امر قول اصلاح آن را داده اند.

مسئله دومی که در صنعت غذا وجود دارد قانون آن است. قانون صنعت غذا برای سال ۱۳۴۶ است و تاریخ مصرف آن تمام شده است.

با تحولاتی که صورت گرفته است و جامعه روز به روز به سمت جلو حرکت میکند، ما باید وارد تجارت جهانی شویم و خواهیم شد. نمی توانیم با این قانون امور را پیش ببریم. البته اتاق بازرگانی اقداماتی در خصوص تغییر قانون انجام داده است و قانون جدیدی را تدوین نموده ایم.

سومین مطلب سرمایه در گردش است. صنعت غذا با سایر صنایع فرق می کند. مثلاً اگر فرض کنید شما یک کارخانه کولرسازی دارید، می توانید مواد اولیه لازم از جمله ورق، حلب، دینام و … را به صورت قسطی و در تمام طول سال بخرید. ولی در صنایع غذایی وقتی که کشاورز محصولش را در کارخانه می گذارد آخر هفته پولش را طلب می کند.

در تمامی دنیا صنایع غذایی از کمکهای بانکی استفاده می کنند. قانون رفع موانع تولید در این زمینه وضع شده است. ماده ۲۱ این قانون در مورد سرمایه در گردش است که می گوید حساب بانکی مشترکی به نام رئیس شعبه و صاحب کارخانه باز شود، پول لازم برای خرید مواد اولیه از این حساب که بانک آن را پرداخت می کند برداشت شود و پول فروش نیز به این حساب واریز شده و بانک پولی را که ابتدا گذاشته بود بردارد. متاسفانه با اینکه ما از طریق اتاق بازرگانی فشار آوردیم و این قانون از طرف بانک مرکزی به تمام بانکها ابلاغ شد اما هیچکدام از بانکها آن را اجرا نکردند.

چهارمین اشکال قیمت دستوری است. قیمت محصولات کشاورزی را هرچه کشاورز تعیین کند شما باید بپردازید ولی به محض آنکه در قوطی شد بایستی به قیمتی که سازمان حمایت تعیین کرده است بفروشید.

با قیمت دستوری کیفیت یا کمیت محصول کاهش می یابد. با این محصول نمی شود صادر کرد و در تجارت جهانی رفت. اگر رقابت باشد، خود تولیدکنندگان قیمت را پایین می آورند. تا این لحظه بزرگترین ضربه ای که به صنعت غذا زده شده است همین قیمت دستوری است.اگر این لغو شود و قیمت از روی کالاها برداشته شود، آن وقت مسلم بدانید تمام کارخانه ها با ظرفیت کامل کار می کنند پس اشتغال ایجاد می شود. همچنین برنامه های کشاورزی معین می شود. یعنی کشاورز قبل از اینکه بکارد جنسش را فروخته است.

اگر این مشکلات رفع شود صنعت غذا می تواند در دنیا حرف برای گفتن داشته باشد. ما هم در اتاق سعی داریم تا این مشکلات را برطرف کنیم.

  • نقش تشکل های صنایع غذایی در سیاست گذاری و کمک به این صنعت تا چه حد است؟

خوشبختانه اتاق سعی و کوشش خود را می کند اما به هر حال دولت باید به کمک بخش خصوصی بیاید و تفکر بازرگان بودن را از خود دور کند. مثلاً وزارت بازرگانی می گوید ما برای شب عید پرتقال انبار می کنیم. در صورتیکه خود کشاورز می داند برای شب عید باد پرتقال را در سردخانه نگهداری کند. بخش خصوصی خودش کارش را انجام می دهد. وقتی دولت در هر کاری دخالت می کند نتیجه اش همین گرفتاریها می شود.

  • آیا وعده های دولت برای دوران پسا تحریم در خصوص صادرات و واردات عملی شده است؟

صنایع غذایی و تبدیلی بخش کشاورزی بهترین صنعت برای صادرات می باشد. الان رب ایران از لحاظ طعم و مزه جزء بهترین های دنیا است. دولت باید بستر این کار را آماده کند.

به طور مثال دولت اکنون قرارداد خرید ۱۱۶ فروند هواپیمای ایرباس را بسته است. می توانست از این تعداد تنها ۱۶ هواپیما باری بخرد. آن وقت می توانستیم گل خود را که روسیه بسیار مشتاق آن است، شب بار زده و صبح در مغازه های مسکو باشد. همینطور اگر دولت بگوید ما برای صادراتمان سی درصد تخفیف می دهیم، صادرات رونق می گیرد.

سال گذشته که روابط ترکیه با روسیه کم شد، روسیه به طرف ما آمد ولی با کمال تاسف ما کاری نکردیم. روسیه خواهان ۱۰ ، ۲۰ کانتینر ، شاید هم بیشتر، از گوجه فرنگی بود. ما باید گوجه فرنگی را با کامیون معمولی به آستارا می آوردیم و از آنجا به کانتینرهای سردخانه دار روسی منتقل می کردیم. این موضوع باعث خسارت به محصول و معطلی زیاد می شد. اگر به جای قرارداد خرید صد هزار ماشینی که دولت با فرانسه بست، سه یا چهار هزار کامیون سردخانه دار هم می خریدند، این مشکلات پیش نمی آمد.

بنابراین دولت آن قدری که به واردات علاقه دارد به صادرات علاقه مند نیست. در حالی که اکنون لازم است دولت در امر صادرات بیشتر کمک و تشویق کند و برنامه ریزی انجام دهد و سرمایه دار خود می داند چه کار کند.

  • بسیاری از تولیدکنندگان عنوان می کنند که قیمت تمام شده محصولات ما بیشتر از دیگر رقبای جهانی است . بنابراین اگر تشویقات و کمکهای دولت نباشد، به رغم زمینه سازی های دیگر امکان صادرات وجود ندارد. نظر شما در این زمینه چیست؟

کشورهایی مانند چین برای صادرات سوبسید می دهند ولی در برخی کشورها قیمت ها به قدری پایین است که نیاز به کمک دولت نیست.

در فصل تولید، محصولات کشاورزی ما قیمت بسیار پایینی دارند و اگر دولت وسایل حمل و نقل را آماده کند و برای آن سوبسید دهد مسلماً قیمت تمام شده بسیار کمتر می شود و قابل رقابت می باشد و می تواند بازار خود را پیدا کند. بنابراین دولت باید اشکالات اساسی را حل کند.

 

فاطمه کاشانی

نویسنده

فاطمه کاشانی

بعدی

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *