پرویز بیوک در گفت‌وگویی درباره دلیل جدایی دو برادر و کارخانه‌ها‌‌‌‌‌‌‌یشان گفته: «بقا و توسعه مجموعه پدری که با توجه به توسعه و گسترش روزآفرین آن ایجاد دو شرکت مستقل را ضروری می‌‌‌‌‌‌ساخت از یک سو و همچنین وجود تفکرات مدیریتی و رفع موانع سلیقه‌ای در توسعه شرکت، ما را بر آن داشت تا با تفکیک مجموعه تولیدی پدری – که در سال ۱۳۲۴ از سوی پدر و عمویمان تاسیس شد- به دو واحد در سال ۸۸، شرایط را برای دو مدیریت مستقل (به‌جای دو مدیریت هم‌زمان) فراهم سازیم تا با اتخاذ این راهکار، زمینه رشد واحد تولیدی‌ما
به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی (اگروفودنیوز)، صنعت شکلات و بیسکوئیت ایران با برندهای مختلفی همچون شیرین‌عسل، آناتا، فرمند و… شناخته می‌‌‌‌‌‌شود و در این بین نام برادران بیوک با کارخانه‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی مشهوری همچون آیدین و شونیز نیز بسیار شنیده می‌‌‌‌‌‌شود و تولیدات آنها سهم مهمی از بازار شیرینی و شکلات کشور دارد و حتی محصولاتشان هرساله به کشورهای مختلفی صادر می‌‌‌‌‌‌شود. برادرانی که البته چند سالی است از هم جدا شده‌اند و هرکدام گروه‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی صنعتی خود را اداره می‌‌‌‌‌‌کنند؛ داداش‌برادر (آیدین) و داداش‌برادر (شونیز) که تا پیش از این زیر چتر یک برند با نام «داداش‌برادر» کار می‌‌‌‌‌‌کردند، گروهی صنعتی که بیش از نیم قرن سابقه فعالیت دارد و از سوی پدر برادران بیوک (پرویز و رسول) و عموی آنها در تبریز تاسیس شد.
۷۵ سال پیش (سال ۱۳۲۴) دو برادر به نام‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی داداش و غایب‌علی بیوک در تبریز که حالا به دلیل تعدد کارخانه‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی شرینی و شکلات‌سازی به عنوان پایتخت شکلات صنعتی ایران شناخته می‌‌‌‌‌‌شود، به فکر راه‌اندازی کارگاه تولید آبنبات و تافی کره‌ای افتادند و محصول جدیدی را با خلاقیت خود تولید کردند که «ریس» نام گرفت و نام آنها را در بازار خوراکی این شهر سر زبان‌ها انداخت.
برادران بیوک در سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی بعد با توسعه و گسترش کار خود و کارگاهشان به فکر ثبت شرکتی به نام تجاری «داداش برادر» افتادند. آنها شرکتشان را به شماره ۳۵۷ در اداره ثبت شرکت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی تبریز ثبت کردند. شرکت و کارخانه تولید شکلات، آبنبات و… که در سال ۱۳۴۱ تاسیس شد و حالا بیش از ۵۸ سال سابقه فعالیت دارد. برادران بیوک (داداش و غایب‌علی) با خریداری و بهره‌گیری از ماشین‌آلات صنعتی و اتوماتیک و همچنین توجه به بازار و علاقه مشتریان کارشان را خیلی زود گسترش دادند و توانستند محصولات جدیدی را به بازار عرضه کنند و در گوشه‌کنار ایران مشتریان بسیاری داشته باشند. البته این دو برادر در میانه‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی راه ادامه کار و گسترش و توسعه فعالیت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی صنعتی، کارخانه داداش‌برادر را به وارثان خود یعنی رسول و پرویز واگذار کردند، دو برادری که همچون پدر و عموی خود دوشادوش هم تلاش کردند و توانستند جایگاه ویژه‌ای را برای کارخانه داداش‌برادر در بازار داخل و حتی خارج از کشور ایجاد کنند. آنها برای توسعه کار در دهه ۵۰ ماشین‌آلات جدید به مجموعه اضافه کردند و همچنین برای عمومی کردن فعالیتشان دست به برندسازی در دهه ۶۰ زدند و نام تجاری آیدین را در سال ۱۳۶۲ برای محصولات خود انتخاب کردند و آن را به ثبت رساندند که امروز نامی بسیار شناخته‌شده در صنعت شیرینی و شکلات ایران به شمار می‌‌‌‌‌‌رود.
برادران بیوک به دلیل بهره‌گیری از تجارب ارزشمند پیشین و استفاده از ماشین‌آلات مدرن و بهترین مواد اولیه جهت تولید محصولات متنوع خود از قبیل شکلات‌ها، انواع تافی‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی مغزدار، کارامل‌ها، تافی‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی میوه‌ای مغزدار، ویفر، بیسکوئیت‌ها و انواع شکلات، در سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی گذشته توانسته‌اند سهم مهمی از بازار را به دست بیاورند و همیشه در بین تولیدکنندگان و صادرکنندگان نمونه شیرینی و شکلات صنعتی کشور باشند.
جدایی دو برادر
درکنار موفقیت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی بسیار روزهای سختی هم در کارخانه و گروه صنعتی داداش‌برادر وجود داشته است که بی‌شک سخت‌ترین آن مربوط به تحولات سال ۱۳۸۸ و جدایی دو برادر از یکدیگر و شروع مجدد برای هردوی آنها بوده است.
پرویز بیوک در گفت‌وگویی درباره دلیل جدایی دو برادر و کارخانه‌ها‌‌‌‌‌‌‌یشان گفته: «بقا و توسعه مجموعه پدری که با توجه به توسعه و گسترش روزآفرین آن ایجاد دو شرکت مستقل را ضروری می‌‌‌‌‌‌ساخت از یک سو و همچنین وجود تفکرات مدیریتی و رفع موانع سلیقه‌ای در توسعه شرکت، ما را بر آن داشت تا با تفکیک مجموعه تولیدی پدری – که در سال ۱۳۲۴ از سوی پدر و عمویمان تاسیس شد- به دو واحد در سال ۸۸، شرایط را برای دو مدیریت مستقل (به‌جای دو مدیریت هم‌زمان) فراهم سازیم تا با اتخاذ این راهکار، زمینه رشد واحد تولیدی‌مان بیش از گذشته امکان‌پذیر شود.»
در این تغییر و تحولات رسول بیوک برادر کوچک‌تر مسئولیت کارخانه آیدین برند خانوادگی را برعهده گرفت و پرویز بیوک نیز شرکت جدیدی را با برند شونیز راه‌اندازی کرد؛ البته هردوی آنها همچنان نام گروه صنعتی داداش‌برادر را بر مجموعه خود نهاده‌اند و در سایتشان از آن استفاده کرده‌اند با این تفاوت که یکی داداش‌برادر (آیدین) است و دیگری داداش‌برادر( شونیز) و هردو کارخانه در صنعت شکلات و شیرینی ایران شهره و البته رقیب هم هستند تا جایی که هرکدام بیش از ۲۰ درصد از سهم بازار تولید محصولات شکلات و شیرینی صنعتی در کشور را در اختیار دارند و تلاش می‌‌‌‌‌‌کنند تا سهم بیشتری را به دست بیاورند.
دراین بین یکی از نکات مهم در تغییر و تحولات کارخانه داداش‌برادر احترام برادران بیوک (پرویز و رسول) به کارگران و حفاظت از حقوق آنها بود، این دو برادر در ماه‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی تفکیک کار تلاش کردند تا کارگران کارخانه دچار مشکل نشوند و حقوق و مزایای خود را همچون قبل دریافت کنند. آنها بدون اینکه کارگران را برای دریافت بیمه بیکاری به تامین اجتماعی و وزارت کار معرفی کنند، چندین ماه دستمزد آنها را پرداخت کردند و به همین دلیل مورد تشویق مقامات استان آذربایجان شرقی قرار گرفتند و در همایش نخبگان، فعالان و همراهان جامعه کارگری از آنها تجلیل شد.
شونیز و ۳۲۰۰ کارگر
کارخانه شکلات‌سازی شونیز باوجود اینکه ۶ سال از تاسیسش بیشتر نمی‌گذرد اما تجربه مدیریت بیش از ۴ دهه‌ای پرویز بیوک را پشت سر خود دارد و از همین روست که خیلی زود توانسته جایگاه ویژه‌ای در بازار داخلی و خارجی به دست بیاورد؛ پرویز بیوک خود در مصاحبه‌ای دراین‌باره گفته بعد از تاسیس کارخانه برای جذب مشتریان جدید مشکلی نداشته است زیرا همه مشتریان سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی بسیاری است که او و رویه کارش را در تولیدات محصولات باکیفیت به‌خوبی می‌‌‌‌‌‌شناسند. پرویز بیوک مجموعه صنعتی داداش‌برادر شونیز را تا جایی ارتقا داده است که هم‌اکنون بیش از ۶۰ محصول در این کارخانه تولید می‌‌‌‌‌‌شود و محصولات آنها از طریق ۱۵ نمایندگی به نقاط مختلف کشور و استان‌ها و شهرهای گوناگون ارسال می‌‌‌‌‌‌شود. علاوه بر این شرکت شونیز در سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی گذشته در صادرات محصولات موفقیت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی بسیاری به دست آورده است. هم‌اکنون بیش از ۳۲۰۰ نفر در مجموعه صنعتی شونیز مشغول کار هستند و این کارخانه با ۸۰ هزار متر مربع زمین و ۴۳ هزار و ۷۰۰ متر زیربنا یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی صنعتی شکلات و شیرینی کشور است.
بدون شک بزرگ‌ترین موفقیت پرویز بیوک در سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی گذشته در کنار تولید محصولات باکیفیت برندسازی بوده است، او در گفت‌وگویی دراین‌باره گفته: «در گذشته برند تنها شامل اسم و پکیج بود در حالی که امروزه موارد دیگری همچون فروش، پخش، وصول و خدمات پس از فروش را نیز دربر می‌‌‌‌‌‌گیرد و از اهمیت ویژه‌ای برخورد دار است. از همین رو شرکت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی بزرگ برای جلوگیری از آسیب‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی احتمالی، بهره‌گیری از چند برند را در دستور کار دارند تا در صورت صدمه دیدن اعتبار یک برند محصولات دیگر دچار مشکل نشوند و در همین راستا بهره‌گیری از چند برند جدید مانند توفیس، ملیکا و رامتین و بازارسازی برای آنها را در دستور کار داریم و البته توانسته‌ایم برای برخی از آنها جایگاه مناسبی نزد مشتری ایجاد کنیم.» همچنین پرویز بیوک برنامه‌ای برای توسعه کار خود در کشورهای دیگر از جمله کانادا دارد که فرزندانش هم در آن تحصیل کرده‌اند و در این زمینه شرکتی را در این کشور ثبت کرده است. پرویز بیوک در گفت‌وگویی اعلام کرده که آرزوی او این است که بتواند سالانه بیش از هزار کانتینر محصولات شرکت شونیز را به کشورهای دیگر صادر کند.
آیدین و ۳۵۰۰ کارگر
در کنار موفقیت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی گذشته پرویز بیوک و کارخانه شونیز برادر کوچک‌تر خانواده یعنی رسول هم توانسته مسیر پرسرعت موفقیت را در کارخانه آیدین حفظ کند و حتی کار را بیش از گذشته توسعه دهد.
رسول بیوک در مصاحبه‌ای هدف‌گذاری شرکت آیدین را این‌گونه توضیح داده است: «همواره سعی داریم تا با عمل به شعار همیشگی خود یعنی “رضایتمندی مشتریان” در عرصه داخلی و خارجی محصولات تولیدی خود را به نحو بسیار مناسبی به دست مصرف‌کنندگان خوش‌ذوق برسانیم. درحال حاضر بیش از ۳۵۰۰ نفر با مجموعه شرکت آیدین همکاری دارند و در این مجموعه مشغول به کار هستند.»
به گفته او، آنها به دنبال آن هستند تا با اضافه کردن خط تولید مواد خوراکی جدید همچون پاستیل و انواع شکلات‌ها و بالابردن حجم تولید خود علاوه بر ایجاد فرصت‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی شغلی جدید، سهم بیشتری از بازار را به دست بیاورند. این شرکت با دارا بودن بیش از ۱۵ مرکز پخش در مراکز استان‌ها جایگاه ویژه‌ای در سطح بازارهای داخلی و بین‌المللی برای خود کسب کرده به طوری که در حال حاضر به بسیاری از کشورهای جهان محصولات خود را صادر می‌‌‌‌‌‌کند.
البته با همه پیشرفت‌ها‌‌‌‌‌‌‌یی که در سال‌ها‌‌‌‌‌‌‌ی گذشته برادران بیوک در شرکت داداش‌برادر (آیدین) و داداش‌برادر (شونیز) به دست آورده‌اند هنوز بسیاری فکر می‌‌‌‌‌‌کنند اگر این دو برادر همچون پدر و عمویشان همچنان در کنارهم باقی مانده بودند الان دستاوردهای بیشتری به دست آورده بودند، نکته‌ای که البته خود آنها اعتقاد چندانی به آن ندارند و تصور می‌‌‌‌‌‌کنند که الان که رقیب هم شده‌اند پیشرفت بیشتری کرده‌اند و در آینده می‌‌‌‌‌‌توانند مستقل و موفق‌تر باشند.
برگرفته از سایت اتاق بازرگانی ایران
من خودم از کارکنان شونیز هستم واقعا دست مریزاد به این تفکر و عمق فکری که دارن . خیلی خوبه که کشورمون و شهرمون آدمهای توانمندی مانند اینا داره .
من ۱۷فروردین ۱۳۸۹درست زمانی که شرکت داداش برادر (ایدین)شروع به کار کردند وجدا شده بودن از برادرشون بخش شکلات شروع به کار کردم بهترین خاطره ها وتجربه رو از شرکت ایدین حاج رسول بیوک دارم همه ی حق وحقوقم رو از همون روز اول دادن برخوردشون با پرسنل عالی بود خود حاج اقا رسول بیوک بهترین برخورد روداشتند وهمیشه نگران کارگر بودند که چیزیشون نشه حالا من با وجود اینکه ۱۳سال از اون زمان میگذره ارزو دارم دوباره برگردم وایدین کار کنم واقعا از ته دلم میگم خیلی خیلی شرکت خوب ومسیولیت پذیری بود.برعکس شرکت آناتا که به کارگر اصلا احترام نمیزاشتن.