پروژه تولید گوساله نر و ماده با روش انتقال جنین (Embryo Transfer) از طریق گاوهای دهنده دارای ارزش اصلاحی زیاد و تلیسه های گیرنده نژاد هلشتاین با موفقیت در کشت و صنعت شریف آباد صورت پذیرفت.

به گزارش پایگاه خبری صنعت غذا و کشاورزی(اگروفودنیوز)،برنامه انتقال جنین در کشت و صنعت شریف آباد با سوپراوولاسیون گاوهای ماده با ارزش ژنتیکی زیاد در گله شریف آباد و تولید جنین با روش درون تنی و استحصال و انتقال جنین به ۹ راس تلیسه نژاد هلشتاین همین گله آغاز شد.

براساس این گزارش انتقال جنین یک فناوری زیستی در تولید مثل حیوان است که در آن رویان های جمع آوری شده از یک دهنده ماده به چند گیرنده ماده دیگر منتقل می شود. اولین انتقال رویان موفق به وسیله هیپ در ۱۸۹۰ و در خرگوش گزارش شد و از ۱۹۳۰ در دام سبک (گوسفند و بز) نیز نتیجه آن رضایت بخش بود ولی در ۱۹۴۹ توسط وارویک و بری در گوسفند و بز به طور رسمی استفاده شد و همچنین در گاو نیز در همین سال توسط والتر هیپ  آزمون گردید.

در ۱۹۵۱ وانسنیکی آن را در خوک به کار برد. این روش در ۱۹۵۱ توسط ویلت و همکاران درگاو انجام گرفت  و در ۱۹۷۰ در گاو به صورت تجاری در ایالات متحده ارائه گردید. تایید سودمند بودن این فناوری سبب شده است که هم در کشورهای در حال توسع و هم در کشورهای توسعه یافته به صورت متداول مورد استفاده قرار گیرد. رویان های مورد استفاده در این فناوری ممکن است از مسیرهای مختلفی از جمله باروری آزمایشگاهی یا کلونینگ سلول های پیکری تولید شده باشند ولی در واقع مرحله انتقال رویان تنها یک گام در سریال فرآیندهایی است که شامل چند تخمک ریزی، تلقیح دام دهنده، جمع آوری رویان ها و جداسازی رویان ها، ارزیابی و ذخیره کوتاه مدت رویان در حال تکوین، ارزیابی ژنتیکی و انجماد و در نهایت انتقال رویان می باشد.   

اغلب برای بهبود توان کم ژنتیکی در گاوهای بومی، انتخاب نژادهای نوید بخش و متناسب و انجام تلاقی گری بین  نژادهای داخلی با نژادهای پربازده خارجی  مودر نظر می باشد. از زمان تولد اولین گوساله حاصل از فرآیند باروری آزمایشگاهی در۱۹۸۱، پیشرفت های بسیار زیادی در هر دو زمینه پژوهش و تولید تجاری انجام گرفت. تولید آزمایشگاهی رویان در گاو به عنوان یک شیوه جایگزین برای تکنیک-های مرسوم القای تخمک ریزی و ابزاری مهم برای مطالعات و پژوهش های تکوین رویان قبل از کاشت، پذیرفته شده است.

اهداف انتقال جنین به شرح ذیل می باشد:
۱٫ تکثیر سریع ماده های با ارزش ژنتیکی بالا.
۲٫ استفاده ازگاوهای ماده با تولید غیر اقتصادی به عنوان گیرنده.  
۳٫  انتقال سلول های زایای رویان های خارجی.
۴٫ افزایش اندازه بدن.
۵٫ تولید حیوانات با جنسیت تعیین شده.
۶٫ کنترل بیماری

کاربردهای انتقال رویان در تولید حیوان 

 طی سال ها  فناورهای مرتبط با انتقال رویان به ویژه در بخش تحقیقات کاربردهای زیادی داشته است. ولی بهره گیری از این شیوه ها در الگوهای بهنژادی دام تقریبا جدید است. در حال حاضر آزمایشگاه های پژوهشی زیادی از باروری برون تنی برای مطالعه ظرفیت باروری اسپرم استفاده می نمایند. به نظر می رسد پیشرفت ژنتیکی در فناوری انتقال رویان در مقایسه با روش  مرسوم تلقیح مصنوعی کند تر می-شود و این امر در سطح ملی نمود بیشتری دارد. لذا با افزایش شدت انتخاب و کاهش فاصله نسل ها پیشرفت و ارتقا ژنتیک حاصل می گردد. امروز در کشورهای متعددی در سطح جهان گله های هسته ای توسعه یافته اند و نتاج تلیسه این گله ها برای تولید رویان استفاده می شوند در حالیکه نتاج نر برای نسل بعد تولید اسپرم مورد نیاز تلقیح مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرندو با این روش برآورد می شود که بهبود ژنتیکی به دو برابر برسد. همچنین انجمن بهنژادی دام کانادا از این شیوه برای تولید و آزمون نسل بعد دام های نر تولید کننده اسپرم استفاده می کند. دام های منتخب دهنده ای=بتدا تحت برنامه های سوپر اوولاسیون قرار گرفته و با بهترین دام های نر مورد تایید تلقیح می شوند. نتاج نر به صورت رزرو می مانند تا نتاج ماده به چرخه تولید وارد گردند. سپس با استناد به رکورد خواهر این دام های نر مورد تایید قرار می گیرند و این امر سبب می گردد تا تست گاو نر به جای ۵/۵ سال  در ۵/۳ سالگی رخ دهد. لذا در مقایسه با تایید بر اساس اطلاعات تولید و رکورد دختران (آزمون نتاج مرسوم) سریع‌تر می باشد.  ولی یکی از مرسوم ترین استفاده ها از انتقال رویان نسل کشی از گاوهای ماده با ارزش ژنتیکی زیاد است که به دلایلی از جمله صدمه، بیماری یا سن نابارور شده اند.